Ciężar i skład ilościowy papy

Próbkę wyjętą z suszarki natychmiast (a w każdym razie przed jej wystygnięciem) bada się przez lupę (o małym powiększeniu) i określa wygląd powierzchni papy z obu stron (program uprawnienia budowlane na komputer).
Charakterystycznym zjawiskiem, występującym po tej próbie, jest powstawanie pęcherzyków, spowodowanych bądź to zawartością powietrza w porach papy, bądź to wilgocią zawartą lub wessaną przez papę. Zjawisko powstawania pęcherzyków nie stanowi jeszcze powodu do odrzucenia papy, jest ono jednak dowodem niezbyt dokładnego nasycenia papy masą impregnacyjną. W razie stwierdzenia powstawania pęcherzyków w liczbie większej niż 9 na 1 cm2 należy wszelkie inne badania przeprowadzić ze szczególną ostrożnością i uwagą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Przy obserwacji pęcherzy należy badać ich formę i wygląd. Płytkie pęcherze, nie sięgające w głąb masy powłokowej, są mniej szkodliwe od pęcherzy grubych ściankach, tworzących się w całej grubości masy powłokowej. Te ostatnie mogą być powodem nieszczelności papy.
Z badanej papy wycina się kwadrat o boku 10 cm (z dokładnością do 0,5 mm) i waży z dokładnością do 0,01 g. Ciężar próbki pomnożony przez 100 daje ciężar 1 m2 papy. Po zważeniu próbkę papy tnie się na małe paski i umieszcza w ekstrakcyjnej kolbie kulistej o pojemności 250 cm8. Do kolby należy również wsypać ziarna posypki mineralnej, które podczas przygotowywania próbki odpadły. Do kolby z próbką wlewa się 125H-150 cm8 aniliny technicznej, kolbę łączy z chłodnicą zwrotną i ogrzewa do wrzenia w ciągu 1 godziny (uprawnienia budowlane).

Po upływie tego czasu zlewa się ostrożnie anilinę znad badanej próbki i powtarza ekstrakcję jeszcze dwiema porcjami aniliny. Pozostałość w kolbie po trzykrotnej ekstrakcji aniliną ekstrahuje się w aparacie Soxhleta benzenem suszy pozostałość po ekstrakcji (tekturę i podsypkę) przez 1-^-2 godzin w suszarce przy temperaturze 105-j-110°C. Po ukończeniu suszenia oddziela się skrawki tektury od posypki, oczyszcza od resztek posypki i waży oddzielnie tekturę, oddzielnie posypkę. Jeżeli posypką był piasek, należy go przed zważeniem lekko w tygielku wyprażyć (program egzamin ustny).

Papa asfaltowa

Różnica pomiędzy ciężarem wziętej do analizy papy a sumą ciężarów posypki i tektury pomnożona przez 100 daje ilość masy impregnacyjnej na 1 m2 papy.
Ciężar tektury po ekstrakcji pomnożony przez 100 daje ciężar 1 m2 wkładki tekturowej. Ciężar posypki pomnożony przez 100 daje ilość posypki na 1 m2 (opinie o programie).
Wyniki oznaczeń ciężaru wkładki tekturowej dla pap smołowych wypadają zawsze nieco wyższe niż rzeczywisty ciężar tektury użytej do produkcji papy.

Powodem tego jest zawarty w smole węglowej wolny węgiel, zawierający substancje nierozpuszczalne w żadnym ze znanych rozpuszczalników. Oznaczenie to ma zatem charakter orientacyjny (segregator aktów prawnych).
Przygotowanie próbki i oznaczenie ciężaru 1 m2 lub rolki papy wykonuje się w identyczny sposób jak przy papie smołowej. Przygotowaną i zważoną próbkę papy wkłada się do gilzy ekstrakcyjnej Soxhleta, waży powtórnie wraz z gilzą, umieszcza w aparacie ekstrakcyjnym Soxhleta i ekstrahuje benzenem aż do utraty barwy przez benzen spływający po ekstrakcji. Wyekstrahowaną papę wraz z gilzą suszy się w temperaturze 105-110°C, aż do stałego ciężaru, pozostawia przez 2 godziny na powietrzu i waży. Z różnicy ciężarów gilzy wraz z próbką, przed i po ekstrakcji, oblicza się ciężar masy impregnacyjnej. Z gilzy wyjmuje się tekturę, oczyszcza z resztek przylegającej posypki mineralnej i waży z dokładnością do 0,01 g.

Wyniki oblicza się, jak następuje. Ciężar masy impregnacyjnej pomnożony przez 100 daje ciężar masy impregnacyjnej w 1 m2 papy. Ciężar tektury wyekstrahowanej i posypki mineralnej pomnożony przez 100 daje ciężar 1 m2 tektury oraz ilość posypki mineralnej na 1 m2 (promocja 3 w 1).

Zawartość części lotnych w papie. Próbkę papy o powierzchni 1 m2, zważoną z dokładnością do 0,01 g, ogrzewa się w suszarce w temperaturze 50°C w ciągu 5 godzin i po upływie tego czasu powtórnie waży. Strata na ciężarze w gramach określa zawartość części lotnych.