Ciężar konstrukcji

Ciężar konstrukcji jest to ciężar własny oraz ciężar wszystkich spoczywających (na stałe) na tej konstrukcji elementów, jak np. ciężar podłogi, tynku, pokrycia dachowego, ścianek działowych, ocieplenia, pokrycia itp. Jeżeli brak jest wszystkich wymienionych lub niektórych obciążeń stałych, należy je zastąpić odpowiednim balastem i dopiero po ułożeniu ciężaru własnego konstrukcję obciąża się ciężarem użytkowym do 140% obliczonego obciążenia użytkowego (program uprawnienia budowlane na komputer). Dla obliczonego obciążenia użytkowego od 700-1000 kG/cm2 element obciąża się ciężarem użytkowym 1000 kG/m2, a dla obliczonego obciążenia użytkowego powyżej 1000 kG/m2 obciąża się tylko obliczonym obciążeniem. Obciążenie próbne przeprowadza się w 6 tygodni po rozdeskowaniu konstrukcji.

W trakcie obciążenia próbnego sprawdzeniu podlegają rysy (długość, rozkład i szerokość) oraz ugięcia elementu. Jako pierwsze uważamy rysy widoczne przy 6-krotnym powiększeniu. Wskazują one graniczne obciążenie, przy którym pokonane jest sprężenie i wytrzymałość betonu na rozciąganie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
W miarę wzrostu obciążenia oznacza się kolejność powstawania i rozkład rys. Daje to najważniejszą wskazówkę co do wielkości sprężenia, współpracy stali z betonem itp.

Przydatność konstrukcji można uzależnić od stopnia jej zarysowania. W normach niektórych krajów ustalono jako dopuszczalne rysy szerokości do 0,2 mm, niekiedy nawet do 0,5 mm.
Pomiaru wielkości ugięcia belki zginanej w odniesieniu do podpór dokonujemy sposobami już opisanymi. Dokładność odczytów powinna wynosić 1/10 mm. Urządzenie do pomiaru ugięć. Przy szerokich belkach lub płytach, ponad elementem badanym układa się siatkę prętów, do których są przymocowane czujniki o dokładności 1/100 mm. Sposób ten pozwala na pomiar odkształceń wielu punktów płaszczyzny. Pomiar odkształceń płyty wykonywać można za pomocą tensometrów oporowych (uprawnienia budowlane).

W chwili sprężenia elementu lub konstrukcji oznacza się odkształcenia sprężyste i plastyczne pomiarem skrótu długości odcinków pomiarowych. Pomiar zachodzących odkształceń wykonuje się tensometrami oporowymi lub czujnikami o bazie pomiarowej długości 20 cm. To urządzenie służy również do pomiaru naprężeń ściskających przy zginaniu. Przyrząd ten ustawia się wówczas na wierzchu belki (program egzamin ustny).

Pomiaru odkształceń

Siłę naciągu cięgien sprężających drutów, kabli i lin mierzy się manometrem, który przed pomiarem powinien być sprawdzony w Urzędzie Miar i Wag. Wydłużenie cięgien mierzy się tylko kontrolnie. Nie powinno ono być jednak miarodajne do wyznaczania siły, gdyż, jak to wykazały badania, w miarę wzrostu długości cięgna wydłużenie nie jest zgodne z prawem Hooke’a, Bacha, Bauschingera i Kuntzego.

W chwili zwolnienia naciągu dokonuje się pomiaru strat siły sprężającej jako skrócenia drutu. Przy zginaniu elementów sprężonych punkty pomiarowe należy tak utrwalić, aby można było sprawdzić „uciekanie” drutów w miarę wzrostu ugięcia i wydłużenia ich (opinie o programie).
Przy zginaniu krótkich elementów, szczególną uwagę należy zwrócić na wpływ sił ścinających.

Siła łamiąca belkę wykazuje zwykle wyższą wytrzymałość betonu niż wytrzymałość walca próbnego; wytrzymałość zależy bowiem od stosunku długości do wysokości elementu, wysokości sprężenia oraz marki betonu. W miarę wzrostu obciążenia w zginanej belce występuje zjawisko przesuwania się osi obojętnej belki ku górze (segregator aktów prawnych).
Pomiaru odkształceń wywołanych naprężeniami ścinającymi dokonuje się opisanymi już przyrządami, mierząc wydłużenia, skróty i rysy w betonie.
Badania rur sprężonych obejmują badanie wodoszczelności oraz wytrzymałości na obciążenie zewnętrzne wzdłuż osi zwornika.

Rury po napełnieniu wodą sprawdza się na wodoszczelność, mierząc spadek zwierciadła wody. Wodoszczelność betonu określa się również na odłamkach rur za pomocą przyklejonej rurki szklanej napełnionej wodą. Dla oznaczenia wytrzymałości rur na ciśnienia wewnętrzne zanurza się badaną rurę na okres 48 godzin w czystej wodzie, następnie po przeschnięciu powierzchni zewnętrznej zamyka się ją szczelnie z obu końców krążkami (promocja 3 w 1).