Ciężar nasypowy frakcji

Ciężar nasypowy frakcji 4-10 mm wynosi 6004-700 kG/m3, frakcji 10-20 mm - 500-600 kG cml Wielkość strat przy prażeniu nie przekracza 3%, zawartość związków siarki 2% S03. Ciężar właściwy waha się w granicach 2,3-7-2,5 G/cm3, ciężar objętościowy ziarn kruszywa 1,0-1,5 G/cm3, nasiąkliwość 20-7-25% ciężarowo (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wytrzymałość kruszywa określona wartością wskaźnika rozkruszcnia „Z” wynosi 0,5-0,7 dla frakcji 4-4-10 mm i 1,14-1,3 dla frakcji 10-20 mm; określana metodą zagłębiania tłoka na głębokość 20 cm wg BN-63/6720-02 wynosi 204-25 kG/cm* dla frakcji 44-10 mm i 104-14 Produkowane kruszywo ze spiekanych łupków przywęglowych praktycznie nie zawiera składników szkodliwych. Wobec znacznej ilości odpadów otrzymywanych przy wydobyciu węgla oraz jednocześnie wysokiej jakości kruszywa spiekanego, w najbliższych latach przewiduje się znaczny rozwój tej gałęzi przemysłu materiałów budowlanych. Wypalanie pęczniejących łupków pozwala na uzyskanie lekkiego kruszywa o porach zewnętrznie zamkniętych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Kruszywo to znane pod nazwą kruszywa R [2.112] wypalane jest w piecach obrotowych. Skład chemiczny stosowanych do tego celo łupków powinien być zbliżony do składu glin stosowanych do produkcji keramzytu. Współczynnik spęcznienia wyrażany stosunkiem objętości po wypaleniu do objętości przed wypaleniem powinien być większy od 2. Jak dotąd w Polsce nie produkuje się kruszywa R w skali przemysłowej.

Keramzyt (znany również pod nazwą gliniec, lecą) jest to lekkie porowate kruszywo otrzymywane przez wypalanie glin pęczniejących (uprawnienia budowlane).
Do produkcji keramzytu zalecane jest stosowanie glin o możliwie wysokim współczynniku spęcznienia, nie mniejszym niż 2,5. W przypadku stosowania glin słabopęczniejących konieczne jest stosowanie specjalnych dodatków, takich jak węgiel brunatny, ługi posulfitowe itp.
Stwierdzono, że na ogół gliny z grup montmorylonitu i łyszczyków pęcznieją silniej niż z grupy kaolinitu (program egzamin ustny).

Różnica temperatury mięknienia

Różnica temperatury mięknienia i topnienia powinna być nie mniejsza niż 50°C.
Według Rilcy’a skład chemiczny surowców powinien być następujący Si02 55-7-78%), AI0O3 12-7-25%), CaO, MgO, FeO, Fe203, K20, Na20 - 8-25%. Onacki zaleca inny skład chemiczny, mianowicie 3i02 50-^60%>, A1203 16-1-24%), Fe203 6H-10%, CaO 3%, K20 + Na20 1-2%), dod. organicznych 1-H2%), straty przy prażeniu 7-10%. Keramzyt produkowany może być metodą suchą lub plastyczną. Jednym z najnowszych rozwiązań zastosowanych przez duńską firmę Lcca jest wyeliminowanie osobnego procesu grudkowania.

Grudkowanie gliny (z dodatkiem plastyfikatorów) odbywa się bezpośrednio u wlotu pieca obrotowego za pomocą specjalnie zawieszonych w tym celu łańcuchów. Wypał keramzytu odbywa się z reguły w piecach obrotowych w temperaturach 1050-1250°C (opinie o programie).
Ziarna kruszywa mają kształt owalny lub kulisty i posiadają charakterystyczną twardą spieczoną otoczkę barwy ceglastej o grubości ok. C,5 mm.
Czerep, stosunkowo znacznie słabszy, o zabarwieniu ciemnoszarym, ma strukturę wybitnie porowatą o nieregularnym kształcie i rozmieszczeniu porów.
Uziarnienie keramzytu wykazuje zdecydowaną przewagę frakcji 4-MO mm przy minimalnej zawartości frakcji 0-4 mm. Ciężar nasypowy w zależności od składu chemicznego surowca i technologii produkcji wahać się może w granicach 200-900 kG/m:i.

Pozostałe własności keramzytu są następujące: ciężar właściwy 2,3-2,6 G cm1, ciężar objętościowy ziarn 0,5-1,5 G/cm:’, nasiąkliwość 10-30% ciężarowo (segregator aktów prawnych).
Badanie odporności na zamrażanie keramzytu produkowanego w Związku Radzieckim wykazały według wspomnianego Panasjuicnkowa, że kruszywo to wytrzymuje 15 cykli zamrażania do -20°C. Procentowa ilość rozkruszo- nych ziarn poza sporadycznymi przypadkami nie przekracza dozwolonej według GOST 9759-61 wielkości 10%.
Składnikami szkodliwymi jakie mogą występować w keramzycie są zanieczyszczenia marglem (promocja 3 w 1). Wtrącenia marglu w wilgotnym środowisku powodować mogą odpryski i spękania ziarn. W związku z tym norma GOST 9759-61 nie dopuszcza ich występowania.