Cykl roboczy

Płat prostokątny ma wymiary 2,70×0,55 m, płat trapezowy wysokość również 2,70 m, a różnice szerokości górnej i dolnej krawędzi zależne są od zbieżności trzona komina (program uprawnienia budowlane na komputer). Forma zewnętrzna jest ściągnięta śrubami znajdującymi się przy piatach końcowych i dzięki temu stanowi wystarczająco sztywną powlokę, aby nie ulec deformacji wskutek jakichkolwiek wpływów, np. przy wibrowaniu betonu.

W przypadkach gdy ścianki komina są bardzo grube (ci > 0,7 m) - np. u dołu wysokich kominów - wibrowanie betonu powinno być wykonywane równomiernie, uważnie, gdyż parcie masy betonowej na formę jest wtedy bardzo duże i może dojść do zniekształcenia formy. Również płaty zdeformowane przy wielokrotnym użyciu sprawiają trudności przy dopasowywaniu formy i wykonywaniu grubszych ścianek. Deformacji płatów można uniknąć przez staranną konserwację i transport oraz przez stosowanie ewentualnych dodatkowych usztywnień (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Forma wewnętrzna składa się z płatów prostokątnych o wymiarach 1,25×0,55 m i grubości blachy 2 mm. Do blachy przyspawane są na zewnątrz trzy pionowe zakładki ze specjalnie wyciętymi kawałkami blach, poza które wkłada się pręty rozpierające ze stali zbrojeniowej 0 16 mm. które zaklinowuje się. aby nie wyskoczyły.

Przy większych średnicach komina (powyżej 10-12 m) konieczne jest dodatkowe rozparcie formy wewnętrznej do wieży za pomocą prętów sztywnych. Zamknięcie formy wewnętrznej uzyskuje się przez wprowadzenie płatów końcowych o zmiennej szerokości. Liczbę płatów formy wewnętrznej zmniejsza się w miarę wznoszenia komina, według osobnego planu. Odległość formy wewnętrznej od zewnętrznej zabezpieczona jest prawidłami. Dla łatwiejszego zdjęcia form powleka się je od strony przylegania do betonu olejem mineralnym lub ksylamitem (uprawnienia budowlane).
Cykl roboczy obejmuje wykonanie segmentu o wysokości 2,5 m w dwóch częściach po 1.25 m. Czas przewidziany na 1 cykl roboczy wynosi w zależności od. średnicy komina od 48 do 20 godzin.

Kolejność prac

Kolejność prac jednego cyklu jest następująca:
- nadbudowa wieży stalowej i przestawienie bloków szybów wyciągowych (program egzamin ustny),
- przestawienie uchwytów wielokrążkowych o jedno pole (2,50 m).
- zwolnienie płatów zewnętrznych z poprzedniego segmentu i podciągnięcie pomostu o 2,5 m,
- sprawdzenie pionu, odmierzenie średnicy i ustawienie płatów zewnętrznych formy,
- założenie zbrojenia w dolnej części segmentu (1,25 m),
- ustawienie płatów wewnętrznych dolnej części formy,
- betonowanie dolnej części segmentu,
- założenie zbrojenia górnej części segmentu,
- ustawienie płatów wewnętrznych górnej części formy,
- betonowanie górnej części segmentu.

Okres tężenia betonu w formach uzależniony jest od rodzaju stosowanego cementu (opinie o programie). Przy użyciu cementu szybkosprawnego lub portlandzkiego wystarcza w zupełności 8-12 godzin, w czasie których można wykonywać prace uzupełniające, jak montaż zasobników na beton, przesuwanie otworów w pomoście, nadbudowa wieży.
Przykład rozłożenia tych czynności przy cyklu 48-godzinnym. Najbardziej pracochłonną czynnością jest przestawianie wielokrążków i podciąganie pomostu. Czynności te musi wykonywać wielu robotników (tylu ile jest wielokrążków), którzy na komendę jednocześnie podkręcają wielokrążki. W celu usprawnienia pracy przy podnoszeniu pomostu opracowano nowy typ głowicy podnoszonej mechanicznie (segregator aktów prawnych).

Z. Koncepcje i projekty głowic zmechanizowanych powstawały od 1954 r. Pierwszą głowicę opracowaną w Krakowskim Biurze Projektów Budownictwa Przemysłowego zrealizowano w 1959 r. i od tego czasu zastosowano ją już wielokrotnie przy budowach kominów żelbetowych o wysokościach 100 do 150 m.

Głowica ta składa się z trzech głównych zespołów konstrukcyjnych wzajemnie ze sobą połączonych i usytuowanych względem siebie na różnych poziomach (promocja 3 w 1). Są to zespoły:
A - pomost roboczy,
B - kratowa rama łożyskowa,
C - podest napędowy ruchomy.