Cylinder kalibrowany

Przesiew daje podział próbki na poszczególne frakcje, pozostające na odpowiednich sitach. Po skończonym przesiewie grunt pozostały na sitach przesypuje się do oddzielnych parowniczek i waży z dokładnością do 0,01 G (program uprawnienia budowlane na komputer).  Wzór ten jest słuszny w granicach średnic ziaren i cząstek od 0,2 mm do 0,00001 mm. Ze wzoru tego wynika, że ziarna i cząstki tego samego ciała stałego (w danym przypadku piasku, pyłu, ilu) opadają w cieczy z prędkością tym mniejszą im mniejsza jest ich średnica, zakładając, że kształt ich jest zbliżony do kuli.

Zatem czas potrzebny na przebycie pewnego odcinka drogi jest różny (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W zależności od tego, w jakich granicach wymiarów ziaren i cząstek należy przeprowadzić analizę, ustala się kilka średnic, na przykład 0,2 mm, 0,1 mm, 0,05 mm, 0,01 mm, 0,005 nim i wylicza ze wzoru Stokesa prędkości opadania odpowiadające tym średnicom. Znając prędkości, można wyliczyć czas potrzebny na przebycie pewnego dowolnego odcinka drogi przez te cząstki na przykład 15 cm (odpowiada to mniej więcej wysokości słupa wody w cylindrze 1000 ml) (uprawnienia budowlane).

Cylinder kalibrowany o pojemności 1000 ml napełnia się wodą destylowaną i wsypuje do niego przygotowaną uprzednio próbkę gruntu. Specjalnym mieszadełkiem rozprowadza się zawiesinę równomiernie po całym cylindrze, po czym przez silne wstrząsanie i przewracanie cylindra (otwór cylindra przykrywa się dłonią) miesza się dokładnie jego zawartość. Z chwilą postawienia cylindra na stole rozpoczyna się odmierzanie czasu (najlepiej stoperem) zgodnie z przytoczonym wyżej wyliczeniem (program egzamin ustny).

Równo z upływem podanych czasów pobiera się z cylindra pipetą próbkę zawiesiny o pojemności 10 ml, z przyjętej na wstępie głębokości (15 cm). Zawartość jej przelewa się każdorazowo na oddzielną parowniczkę w celu odparowania wody. Po odparowaniu wody z zawiesin i odliczeniu ciężaru ewentualnie zastosowanego stabilizatora, znajduje się ciężar ziaren i cząstek w podanych wyżej granicach średnic oraz przelicza się, jaki procent stanowią w stosunku do całej masy gruntu (opinie o programie).

Grunty bardzo spoiste

Niezależnie od rodzaju wziętego do analizy gruntu pobiera się także dwie próbki tego samego gruntu (mniej więcej po 30 G każda) do określenia jego wilgotności na podstawie wzoru. Przeznaczony do analizy areometrycznej grunt po zważeniu wsypuje się do parowniczki i zalewa wodą destylowaną, pozostawiając go w niej na przeciąg 10 godzin. Grunty bardzo spoiste (iły) zostawia się na całą dobę (segregator aktów prawnych). Zalany wodą grunt w parowniczce rozciera się w palcach tak, aby nie pozostała żadna grudka, a następnie zlewa się na sito o oczkach o średnicy 0,071 mm, przemywając wodą destylowaną do dużej parownicy. Samą parowniczkę spłukuje się dokładnie wodą nad sitem. Przemywanie wykonuje się stosując silny strumieni wody destylowanej z tryskawki. Czynność tę powtarza się tak długo, aż przez sito przepływać będzie tylko czysta woda.

Przemyty przez sito grunt zlewa się z parownicy do kolby o pojemności 1000 ml i gotuje przez 1 /2 godziny. Gotowanie gruntu ma na celu jak najdokładniejsze rozsegregowanie go na poszczególne cząstki. Przed gotowaniem należy dodać pewną ilość odpowiedniego antykoagulatora, którego zadaniem jest przeciwdziałanie tendencjom koagulacji cząstek (koagulacja spowodowałaby błędny wynik pomiarów ponieważ powiększone bryłki opadałyby z większą prędkością) (promocja 3 w 1).

Przed przelaniem do cylindra o pojemności 1000 ml zawartość kolby ochładza się do temperatury, w jakiej cechowany był areometr (temperatura ta zawsze jest zaznaczona na areometrze). Po ostudzeniu zawartości kolby dodaje się drugą porcję antykoagulatora równą ilościowo pierwszej. Łącznie na 1000 ml zawiesiny daje się w przypadku gruntów zawierających węglan wapnia < l%-3 ml amoniaku, -w przypadku gruntów zawierających węglan wapnia >5%-10 kropli szkła wodnego.