Czas napełniania się ładowni

Stosunek pomiędzy objętością gruntu osadzającego się w ładowni a objętością gruntu wyczerpywanego z dna nazywa się współczynnikiem osadzania (dekantacji) i waha się w granicach od 50% przy piaskach drobnych do 90% przy piaskach grubych.
Czas napełniania się ładowni trwa przy piaskach drobnych od 00 do 80 min, przy grubych od 30 do 45 min, o ile pojemność ładowni dostosowana jest do wydajności pomp (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wzór ten jest aktualny dla pogłębiarek średnich wymiarów (C od 700 do 2500 m:!), nie zaopatrzonych w urządzenia zwiększające współczynnik osadzania.

Po wypełnieniu ładowni piaskiem pogłębiarka podnosi kotwicę i udaje się samodzielnie na miejsce odkładu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jeżeli chodzi tylko o zatopienie urobku, otwiera się klapy w dnie ładowni i grunt przez me jest usuwany, jeżeli zaś urobek ma być przerefulowany na brzeg, to przełącza się pompy na ładownie, do których z zewnątrz doprowadza się silnymi strumieniami wodę. Urobek zmieszany z tą wodą dostaje się do rur zbiorczych, łączących ładownie z pompami, i przez te ostatnie do wyrzutni, która, osadzona przegubowo, może być obrócona o 90° i przerzucać urobek poza statek, na brzeg, o ile jest on niedaleko, lub do rurociągu ułożonego pomiędzy dragą a miejscem odkładu (uprawnienia budowlane).

Trzeci typ c) pogłębiarek przedstawia się w postaci statków pełnomorskich o wyporności do kilkunastu tysięcy ton. Kadłub ich ma kształt dostosowany do warunków pełnomorskich. Istotną cechą takich pogłębiarek jest ich zdolność manewrowania. Mogą one pracować nawet w poprzek prądów i na fali do 4° (niektóre nawet na fali o wysokości 3 m i przy wietrze do 9°, lub nawet 10°), a poza tym mogą poruszać się nad pogłębianym terenem w dowolnym kierunku. W tym celu statki te zaopatrzone są zwykle w dwie śruby i w dwa stery tylne, a czasem nawet w ster dziobowy albo w tzw. popychacze (śruby boczne) (program egzamin ustny).

Ssak poczwórny

Istnieją pogłębiarki z jednym smokiem umieszczonym w szybie w osi statku, najczęściej jednak mają one dwa smoki, po jednym przy każdej burcie.
Ładownie gruntowe umieszczone są na śródokręciu lub w części dziobowej kadłuba, a pompy i maszyny na rufie lub z obu stron ładowni. Środkowe położenie ładowni zapewnia lepszą stateczność wzdłużną statku i stałe poziome położenie stępki zarówno w stanie próżnym, jak i napełnionym (opinie o programie).

Smok jest giętki i charakteryzuje się ssakiem osadzonym na jego dolnym końcu. Średnica smoka powinna być jak największa, a to w celu zmniejszenia oporów; dochodzi obecnie do 100 cm.
Istnieją dwa typy smoków: trójdzielne i czwórdzielne. Pierwsze składają się z odcinków mniej więcej równej długości, połączonych ze sobą złączami kulistymi, drugie z czterech odcinków łączonych ze sobą giętkimi złączami z uzbrojonej gumy, z wyjątkiem odcinka końcowego osadzonego na złączu kulistym.

Ten drugi typ jest doskonalszy i pozwala na prace w trudniejszych warunkach (segregator aktów prawnych).
Powinny one być tak wykonane, aby jak najlepiej dostosowywały się do charakteru gruntu w dnie. Niektóre z nich skierowane są ukośnie względem dna i działają w czasie ruchu jak strug lub czerpak, inne wykształcone są tak, aby mogły ślizgać się po dnie. Pierwsze nadają się do płynnych namułów, drugie do gruntów bardziej zwartych. Na ogół chętniej stosowany jest typ drugi.
Smoki mogą być albo skierowane ku przodowi, co daje większą swobodę manewrowania, ale powoduje, że pogłębiarka może zwykle pracować tylko podciągając się na linach i żłobiąc w dnie szereg lejów, albo skierowane ku tyłowi (wleczone), które umożliwiają pracę w biegu i na większej fali oraz żłobienie w dnie bruzd ciągłych.

Tok pracy jest analogiczny jak pogłębiarek typu b), z tym tylko, że pogłębiarki typu c) pracują w ruchu przy prędkości postępowej 3-5 węzłów.
Czas napełniania komór wynosi od 45 min przy piaskach średnio zwartych do 2 godzin przy namułach (promocja 3 w 1).