Czas wymiany pomp

Czas wymiany pomp i usunięcia ewentualnych awarii przyjmuje się w przeciętnych warunkach do 8 godzin. Silniki pomp czerpiących wodę ze studni powinny być zasilane z dwu niezależnych źródeł energii elektrycznej zwykle z sieci energetycznej i spalinowego zespołu prądotwórczego (program uprawnienia budowlane na komputer).

Woda dla celów bytowe-gospodarczych w obiektach służby zdrowia powinna spełniać określone warunki obowiązujące w powszechnym zaopatrzeniu ludności w wodą do picia i potrzeb gospodarczych, zgodnie z obowiązującymi przepisami.

W przypadku pobierania wody z wodociągu komunalnego warunki te są z zasady spełnione. Niezależnie od tego, dla każdego źródła wody wodociągowej wymagane jest okresowe wykonywanie analiz wody oraz zezwolenie na jej użytkowanie wydane przez właściwy organ Państwowej Inspekcji Sanitarnej (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W przypadku szpitali wymienione warunki dotyczą również źródła rezerwowego. Woda uzyskiwana z lokalnych ujęć, zwykle ze studni głębinowych, z reguły nie odpowiada wymaganiom fizykochemicznym, a niekiedy również pod względem bakteriologicznym. Dla uzyskania wody o wymaganej jakości należy w oparciu o analizę wody i badania technologiczne ustalić procesy i przewidzieć odpowiednie urządzenia do uzdatniania wody. Wody gruntowe poddawane są zwykle procesowi odżelaziania i odmanganiania, a dla pralni i kotłowni dodatkowo zabiegom zmiękczania (uprawnienia budowlane). Dezynfekcję wody należy stosować jedynie w przypadkach braku innych możliwości uzyskania wody odpowiadającej wymaganiom pod względem bakteriologicznym.

W instalacjach wodociągowych należy przewidzieć ciśnienie umożliwiające wypływ z punktów poboru wody odpowiedniej ilości wody pod ciśnieniem nie mniejszym od wymaganego dla zastosowanych urządzeń i zaworów czerpalnych. W obiektach służby zdrowia występują urządzenia o znacznie zróżnicowanych wymaganiach w zakresie zużycia wody i wymaganego ciśnienia wypływu. Należy przyjmować następujące minimalne wysokości ciśnienia wypływu:

• dla zaworów czerpalnych wody gospodarczej - 5 m H₂0,
• dla hydrantów wewnętrznych - 10 m H₂0,
• dla odsysaczy wodnych i spłukiwaczy ciśnieniowych - 15 m H₂0,
• dla autoklawów i destylatorów 20-30 m H₂0 (program egzamin ustny).

Urządzenia wodociągowe

Dla specjalnych urządzeń, niekiedy produkcji zagranicznej, wielkość zużycia wody i wymaganego ciśnienia należy ustalać w oparciu o dane podawane przez producentów w dokumentacji lub instrukcji obsługi. Zróżnicowane ciśnienia występujące w obiektach służby zdrowia powodują konieczność stosowania centralnych lub lokalnych urządzeń hydroforowych, a w budynkach o większej liczbie kondygnacji rozwiązań strefowych (opinie o programie).

Urządzenia wodociągowe dla obiektów służby zdrowia powinny być projektowane zgodnie z wymaganiami obowiązującymi powszechnie w budownictwie ogólnym. Szczegółowe wytyczne projektowania i przepisy oraz odpowiednie warunki odbioru urządzeń wodociągowych omówiono w poprzednich rozdziałach.

Należy w miarę możliwości wykorzystywać projekty typowe kompletnych stacji wodociągowych o małych wydajnościach lub typowe rozwiązania poszczególnych urządzeń wodociągowych Strefę ochronną dla urządzeń wodociągowych należy przewidzieć zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dn. 24.3.1965 r. w sprawie ustanawiania stref ochrony ujęć i źródeł wody (Dz.U. nr 13/65) (segregator aktów prawnych). Tryb postępowania przy uzyskiwaniu pozwoleń wodno-prawnych ustala zarządzenie Prezesa Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej z dn. 5.4.1967 r. w sprawie dokumentacji wymaganej do uzyskania pozwolenia wodno-prawnego (MP nr 22/67).

W ujęciach wody dla obiektów służby zdrowia stosowane są powszechnie spotykane urządzenia do lokalnego ujmowania wody gruntowej (rzadziej powierzchniowej). Zasady projektowania lokalnych ujęć wody. Wytyczne techniczne projektowania ujęć wód powierzchniowych i podziemnych ogłoszono w zarządzeniu Min. Gospod. Kom. z dnia 28.8.1967 r (promocja 3 w 1).