Czasowa budowla pomocnicza

Rusztowanie jest to czasowa budowla pomocnicza, wykonana w tym celu, aby przy jej pomocy można było wznieść projektowaną budowlę stałą (program uprawnienia budowlane na komputer).

Okres trwania rusztowania jest to okres wznoszenia budowli stałej. Po ukończeniu budowli właściwej rusztowanie ulega rozbiórce. Według przeznaczenia rusztowania możemy podzielić na następujące zasadnicze typy:

1. Rusztowania robocze. Są to rusztowania, które mają za zadanie w czasie wykonywania budowy stałej unieść na sobie robotników i niezbędne przy budowie materiały i sprzęt (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
2. Rusztowania montażowe. Są to rusztowania, które mają za zadanie do czasu ukończenia montażu unieść poszczególne elementy montowane jak i całość konstrukcji do chwili oparcia jej na właściwych podporach. Rusztowania te służą także w czasie montażu do utrzymania robotników i maszyn używanych do montażu (uprawnienia budowlane).
3. Rusztowania stanowiące formę dla konstrukcji budowlanej. Są to rusztowania i deskowania dla robót betonowych i żelbetowych. Mają one za zadanie unieść ciężar całkowity konstrukcji, do czasu dopóki ta konstrukcja nie zwiąże i nie nabierze takiej wytrzymałości, aby była w stanie unieść swój ciężar własny. Rusztowania tego typu wymagają specjalnej precyzji w wykonaniu, gdyż ich zniekształcenia w czasie robót pociągają za sobą trwałe zniekształcenia ustroju wznoszonego.

Na rusztowania jak i na deskowania używa się przede wszystkim drewno, stosunkowo rzadko stal. Z drewna przeważnie miękkie: sosna, świerk i jodła. Drewno twarde dąb i buk używane są w częściach pracujących na ściskanie prostopadle do włókien (program egzamin ustny).

Zgodnie z obowiązującą normą PN/B 1710 dla konstrukcji drewnianych rusztowania i deskowania jako budowle tymczasowe odniesione są do III kategorii konstrukcji, na które używa się drewno pośledniej jakości. Klasyfikacja jakościowa i wymagania techniczne określone są na podstawie projektu normy PN/B 442, pojęcie drewna pośledniej jakości należy rozumieć jako drewno klasy nie gorszej niż V. Ponieważ rusztowania i deskowania używane są najczęściej na wolnym powietrzu, do tej kategorii budowli należy używać drewno półsuche (o stanie wilgotności w granicach 18 23 %) (opinie o programie).

Czas trwania rusztowań

Czas trwania rusztowań jest stosunkowo krótki i z tych względów należy tak budować je, aby nie niszczyć drewna niepotrzebnymi wcięciami. Konstrukcje rusztowań powinny być możliwie proste, łatwo składane i rozbierane, a także możliwie oszczędnie wykonane. Przy obliczaniu materiału należy pamiętać, że materiał ma być użyty jeszcze kilkakrotnie do tego celu. Przyjmuje się zazwyczaj 3 - 4 krotne użycie materiału. Jednak przy założeniach powyższych należy pamiętać, że rusztowania muszą utrzymać nieraz dość znaczne obciążenia i nie powinny osiąść, ugiąć się, lub zmiażdżyć, gdyż wpłynie to na formę i wygląd konstrukcji stałej, z tych względów przy najdalej posuniętej ekonomii rusztowania powinny być wykonywane odpowiednio dokładnie (segregator aktów prawnych).

Do łączenia poszczególnych części rusztowań używamy środków połączeń stalowych i drewnianych. Do stalowych środków połączeń zaliczamy: gwoździe, bolce, śruby, klamry, opaski, strzemiona, a w robotach żelbetowych miękki drut. Gwoździe używane do rusztowań i deskowań powinny być stosowane z myślą o tym, żeby stosunkowo łatwo było dokonać rozbiórkę, a przy deskowaniu w ustrojach żelbetowych, że rozbiórka powinna się odbyć bez wstrząsów. Jako zasadę orientacyjną można podać, że długość gwoździa w calach (1-2,5 cm) winna równać się grubości w centymetrach części przyłączanej, a grubość gwoździa w milimetrach winna się równać grubości w centymetrach części przyłączanej. Jest to oczywiście orientacja.

Słabe punkty każdej konstrukcji drewnianej są to punkty węzłowe, gdzie schodzi się kilka prętów pod kątem oraz w miejscach styków, czyli w miejscach połączenia prętów leżących w jednej osi. Dlatego też wiązaniom drewnianym rusztowań trzeba postawić pewne wymagania (promocja 3 w 1).

• Działające siły powinny przenosić się w przewidziany teoretycznie sposób.
• Nie mogą powstawać trwałe odkształcenia.
• Celem uniknięcia dodatkowych naprężeń osie poszczególnych prętów winny leżeć w płaszczyźnie osi układu.
• Wiązania winny być prostą robotą ciesielską bez zawikłanych szczegółów.
• Celem usunięcia szkodliwego pęcznienia i zsychania się, powinno się tak przystosować wiązania, aby mogły być nastawiane (kliny, podnośniki).
• w prętach zmnieniających rodzaj naprężeń, a więc ściskano-rozciąganych zachodzi duże niebezpieczeństwo odkształceń - należy się od tego zabezpieczyć.