Część szkieletu

Myśl o budowie Pałacu Rad zrodziła się jeszcze w r. 1922, rzucona przez Sergiusza Kirowa w mowie na 1 zjeździe Rad.  Na wniosek Sergiusza Kirowa 11 zjazd uchwalił budowę w Moskwie wielkiego Pałacu Rad. W latach 1931-1933, gdy przystąpiono do projektowania i przygotowywania budowy, postanowiono - idąc za wskazówką Józefa Stalina - traktować ten gmach jako pomnik Lenina ukoronowany statuą twórcy partii komunistycznej i państwa radzieckiego (program uprawnienia budowlane na komputer). W r. 1938 zatwierdzony został projekt techniczny pałacu i w ślad za tym rozpoczęto budowę. Już na początku 1940 r. gotowe były fundamenty, ustawione podstawy pod kolumny części wysokościowej, wzniesiona duża część szkieletu od strony ulicy Wołchonki (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Budowę przerwała wojna 1041 r., a potem ogrom najbardziej palących zadań odbudowy powojennej nie pozwolił na kontynuację tej inwestycji i po r. 1945. Realizacja w tym czasie budowy gmachów wysokościowych w Moskwie dała wiele nowych doświadczeń technicznych i architektoniczno- urbanistycznych. W związku z tym obecnie trwają dalsze prace nad projektem, gdyż na tle ogólnego dojrzewania architektury i wzrostu wymagań projekt z okresu przedwojennego musi być znacznie udoskonalony (uprawnienia budowlane).

Usytuowanie Pałacu Rad w organizmie śródmieścia i orientacja budynku ciekawie rozwiązują problem wzajemnego ustosunkowania starego i nowego w zespole centrum Moskwy (program egzamin ustny). Pałac Rad stanie obok Kremla zwrócony w jego stronę główną elewacją. Kompleks drobnych brył historycznych Kremla rozpostarty na obszernym trójkątnym terenie zostanie zestawiony z jednorodną kompozycją Pałacu Rad tworząc zespół kształtujący się na zasadach ciągłości ideologicznej i architektonicznej.

Ogród Aleksandrowski

Rolę założenia Pałacu Rad można obserwować wzdłuż wielkiej osi kompozycyjnej centrum doliny rzeki Moskwy oraz kształtowanej równolegle do wybrzeży nowej odświętnej magistrali śródmieścia, plac Dzierżyńskiego Wzgórza Leninowskie. Szczególnie interesujący jest w tym względzie centralny odcinek magistrali Aleja Pałacu Rad, która łączy olbrzymi plac budowli z placem Czerwonym i grupą placów centralnych. Aleja ta, mająca stać się główną arterią centrum Moskwy, skierowana jest frontalnie na główną elewację Pałacu Rad. Akcentując rolę dominanty miasta założenie jednoczy w swej kompozycji budowle krcmlowskie, zabytki klasycyzmu moskiewskiego XVIII i XIX wieku, a także obiekty zabudowy współczesnej (opinie o programie).

Aleja rozpoczyna się od placu Dzierżyńskiego (rys. 244) spływając Przejazdem Teatralnym i Targiem Myśliwskim ku placowi Maneżowemu. Stąd, od frontu hotelu „Moskwa“ zaczyna się zasadniczy odcinek alei długości ponad 700 m i szerokości 200 m, założenie, które ukształtuje się po rozbiórce zabudowy istniejącej między obecnymi ulicami, Ma- neżną i Mochową, i w które wejdzie Ogród Aleksandrowski. Przestrzeń alei formuje północno-zachodnia elewacja Kremla z prostolinijnym przebiegiem muru obronnego i rytmem bram i baszt, wśród których wyróżniają się wymiarami dwie wieże zewnętrzne, Arsenalska i Borowicka, oraz osadzona w centrum brama św. Trójcy (segregator aktów prawnych).

Po stronie przeciwnej obudowę alei stanowi szereg gmachów użyteczności publicznej, a wśród nich czołowe zabytki klasycyzmu moskiewskiego, jak stary gmach Biblioteki Lenina - były pałac Paszkowa (arch. Bażenow 1784-1786), stare gmachy Uniwersytetu Moskiewskiego (Kazakow, 1786-1791, Gilardi 1818-1819) oraz dzieła architektury radzieckiej: nowy gmach Biblioteki Lenina (arch. Szczuko i Gelfrejch, 1939) i dom mieszkalny przy ulicy Mochowej arch. Żółtowski, 1934). Wszystkie te budowle, pochodzące z rozlicznych epok, reprezentujące odrębne style i odrębne skale architektoniczne, a jednocześnie obrazujące twórczość architektoniczną narodu w ciągu dziejów, cementują się w architektoniczną pod wpływem otwarcia osiowej przestrzeni prospektu i głównej perspektyw na bryłę Pałacu Rad. Stanowi on bezsporną dominantę założenia; ale i Kreml występuje tu jako ważny czynnik całej kompozycji, nie tylko kształtując jedną ze ścian ale i stanowiąc o samym jej kierunku i charakterze przestrzeni (promocja 3 w 1).