Czoło sklepienia

Czoło sklepienia powinno o ile możności opierać się w specjalnie przyciosanym ok. 5 cm gnieździe w murze, gdyż wytrzymałość sklepienia podpartego ze wszystkich czterech stron jest znacznie większa niż sklepienia wspierającego się tylko na wezgłowiach (program uprawnienia budowlane na komputer).

Cegły w sklepieniach odcinkowych bywają układane w wiązaniu pospolitym i jodełkowym. Znane jest oprócz tego wiązanie rębem (cmentarne). Cegły układane są płaszczyznami podstaw równolegle do osi sklepienia. Sklepienie wykonywa się z należycie zwilżonej wodą cegły. Na pełnym odeskowaniu w pobliżu obydwóch czół naznacza się według miary - grubości poszczególnych warstw (cegła + spoina), podobnie jak to się wykonuje na łacie kierowniczej przy wznoszeniu murów pionowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Następnie muruje się strzępiami kilka warstw przy czołach, posługując się tzw. wykrojem w celu zachowania właściwego kierunku spoin wspornych. Cegły pomiędzy czołami muruje się pod naciągnięty sznur lub drut umocowany w spoinach cegieł czołowych, sprawdzając co pewną ilość cegieł ich położenie wykrojem. Sklepienia muruje się na zaprawie gęstej w kierunku od obydwu wezgłowi do szczytu. O ile spoiny wsporne nie są zbyt strome, wówczas na ułożonej warstwie cegieł rozściela się (z wyjątkiem kilku cm od góry) zaprawę i na tej zaprawie osadza się pod sznur cegły następnej warstwy stosując sposób murowania la, III lub IV (uprawnienia budowlane).

Gdy jednak powierzchnie wsporne (bliższe zwornika) staną się już zbyt strome, aby na nich mogła się utrzymać zaprawa, wówczas nakłada się na już ułożonej warstwie cegieł i deskowaniu pasek zaprawy, a cegły nowej warstwy dociska się pod sznur wówczas spoina wsporna zapełni się na pewną wysokość od dołu, a wierzch jej zalewa się rzadszą zaprawą. Jako ostatnie układane są warstwy zwornika. 3 do 5 warstw zwornika układa się na całej długości na sucho na klinikach, po czym od góry zapełnia się zaprawą.

Najprościej jest zalać rzadką zaprawą, lepiej jednak ze względu na wytrzymałość użyć zaprawę średniogęstą, wpychając ją za pomocą łopatek. Po skończonym murowaniu zalewa się zwykle cały grzbiet sklepienia rzadką zaprawą, aby zapełnić ostatecznie spoiny niedokładnie wykonane. Jeśli wypadnie w. sklepieniu odcinkowym zrobić otwory np. na wsyp węgla lub w celu oświetlenia, wówczas należy wykonać obramienia łukowe, by podtrzymać warstwy, których równowaga została naruszona przez urządzenie otworów (program egzamin ustny).

Wiązania jodełkowe sklepień stropowych

Wiązania jodełkowe sklepień stropowych odcinkowych charakteryzują się pod względem układu geometrycznego tym, że w każdej ćwiartce przykrywanego prostokąta cegły mają kierunek prostopadły do cegieł dwóch sąsiednich ćwiartek oraz są nachylone pod kątem 45° do boków prostokąta. Znane są dwa rodzaje „jodełki": skrzynkowa i krzyżykowa. Grubość jodełek wynosi w sklepieniach najczęściej V2 cegły (opinie o programie).

Sklepienie jodełkowe można wykonać na odeskowaniu z odstępami kilku cm między deskami. Przed rozpoczęciem murowania należy przygotować gniazda podporowe ze wszystkich czterech stron. Jodełkę skrzynkową rozpoczyna się układać warstwami od wszystkich czterech narożników i muruje się w kierunku środka, gdzie powinna się wytworzyć zamykająca skrzynka. Jodełkę krzyżykową rozpoczyna się układać od wezgłowi. Obydwie jodełki układa się w taki sposób, aby w szczycie nie potrzeba było przycinać cegieł (segregator aktów prawnych).

Układy jodełkowe w sklepieniach są konstrukcyjnie nieprawidłowe, ponieważ ciśnienia nie są skierowane normalnie do spoin wspornych, lecz pod kątem 45°. Pod względem robocizny układy jodełkowe są kłopotliwsze w wykonaniu niż wiązania pospolite. Natomiast układy te pozwalają na pewne zaoszczędzenie drewna, można tu bowiem nie dawać pełnego deskowania, lecz tylko łaty w miejscach, gdzie przebiegają podłużne zygzakowate spoiny. Zaletą wiązań jodełkowych jest pewne ,,ożywienie" wyglądu powierzchni sklepień nietynkowanych. Wiązanie „rębem" składa się z warstw układanych dłuższymi wymiarami cegieł w kierunku obwodnicy sklepienia. W każdej następnej warstwie spoiny przebiegają mijankowo.

Każdą warstwę muruje się na podłożonym wygiętym płaskowniku, bez krążyn i deskowań (promocja 3 w 1). Po wymurowaniu warstwy wyjmuje się spod niej płaskownik, przy czym warstwa stanowiąca konstrukcyjnie łuk nieco osiada, lecz utrzymuje się w równowadze. Płaskownik przestawia się o ok. 8 cm i muruje się na nim następną warstwę.