Definicja prefabrykatu

Definicja prefabrykatu pozwala z wystarczającą dla potrzeb nauki o prefabrykacji - jakkolwiek nie matematyczną - dokładnością ograniczyć pojęcie prefabrykatu od pojęcia wyrobu budowlanego (program uprawnienia budowlane na komputer).
Cechą wspólną prefabrykatów i wyrobów budowlanych, które mogą mieć wspólne miano elementów budowlanych, jest ich produkcja poza miejscem wbudowania elementu w konstrukcję. Najistotniejszą cechą odróżniającą prefabrykat od wyrobów budowlanych jest warunek, aby nadawał się on do wmontowania w budowlę z minimalną ilością procesów mokrych.

W świetle powyższego takie tradycyjne elementy budowlane, jak cegła, pustaki ceramiczne, małe bloki ścienne itp., są wyrobami budowlanymi, a nie prefabrykatami.
Tradycyjne bloki ścienne o małych wymiarach nie są prefabrykatami, gdyż wymagają przy wznoszeniu ścian wielkiej ilości procesów monolitycznych. W miarę jednak zwiększania wymiarów bloków ilość tych procesów maleje i bloki nabierają cech prefabrykatów. Nie ma żadnej istotnej potrzeby określania matematycznej granicy, kiedy blok ścienny staje się w świetle przyjętej tu definicji prefabrykatem, lecz możemy przyjąć, że bloki o tak wielkich wymiarach, jakie są obecnie stosowane w budownictwie nazywanym wielkoblokowym, są prefabrykatami, a budownictwo wielkoblokowe jest budownictwem prefabrykowanym lub monolityczno-prefabrykowanym w zależności od tego, czy stropy i inne części budowli są prefabrykowane, czy monolityczne (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W wielu wypadkach prefabrykaty mogą być wykonywane z wyrobów budowlanych przygotowanych fabrycznie. Tak np. w budownictwie mieszkaniowym stosowane są u nas prefabrykowane płyty stropowe wykonane z pustaków ceramicznych typu Akermana. W tym przypadku fabryczny wyrób budowlany, jakim jest pustak, jest półfabrykatem dla prefabrykatu.
Do prefabrykatów też należy zaliczyć takie elementy tradycyjne, jak okna, drzwi i bramy stalowe lub drewniane, okna i ogrodzenia żelbetowe, rury betonowe i żelbetowe i inne elementy konstrukcyjne montowane bez procesów monolitycznych (uprawnienia budowlane).

Cechy fizyczne i wytrzymałościowe

W stosowanych obecnie konstrukcjach mamy do czynienia z prefabrykatami wykonywanymi ze wszystkich niemal znanych materiałów budowlanych zarówno tradycyjnych, jak i nowych (program egzamin ustny).
Do materiałów tych należą: beton i żelbet zwykły, beton sprężony, pianobeton, gazobeton, żużlobeton, wyroby ceramiczne, staloceramika, kamień, szkło, pianoszkło (szkło piankowe) stal, drewno, gips, trzcina, plastyk zwykły i plastyk spieniony.
Ze względu na wielką różnorodność używanych w prefabrykacji materiałów technologia ich nie będzie tu podawana, tym bardziej, że zagadnieniom tym poświęcone zostały liczne prace specjalne.
Cechy fizyczne i wytrzymałościowe materiałów używanych do wyrobów prefabrykatów podane są w rozdziałach omawiających metody wykonywania tych prefabrykatów (opinie o programie).
Należy podkreślić, że zgodnie z przyjętymi tu definicjami konstrukcje stalowe i drewniane są również konstrukcjami prefabrykowanymi.

Jakkolwiek stanowią one jak dotąd niemal niedościgły dla innych konstrukcji wzór prefabrykacji, to jednak ze względu na odrębność tematu nie są one, w tej książce omawiane. Zalety jednak konstrukcji stalowych z punktu widzenia wyjątkowej prostoty montażu są tak wielkie, że zastosowanie stali w betonowych konstrukcjach prefabrykowanych w postaci elementów pomocniczych, jak na przykład stężeń montażowych oraz stałych itp., w wielu przypadkach okazuje się bardziej celowe, aniżeli stosowanie elementów z jakiegokolwiek innego materiału (segregator aktów prawnych).
Prefabrykaty mogą być wykonywane przy zastosowaniu bardzo różnorodnych metod. Stosowane są zarówno metody przemysłowe z większą lub mniejszą mechanizacją procesów produkcji, jak i proste metody rzemieślnicze.

Przemysłowe metody produkcji poszczególnych prefabrykatów są tematem wielu obszernych monografii przeznaczonych dla producentów tych elementów i traktujących z tego względu bardzo dokładnie przebieg kolejnych faz procesów produkcyjnych (promocja 3 w 1).
W pracy niniejszej zostały podane jedynie zasady formowania prefabrykatów, a więc te podstawowe wiadomości z wykonawstwa, których znajomość jest konieczna dla projektanta i wykonawcy przy wyborze racjonalnych przekrojów elementów, poszukiwaniu nowych postępowych rozwiązań, ustalaniu tolerancji wymiarów oraz wyborze miejsca i metody wykonania prefabrykatów.