Podstawowa wada przegubu Mesnagera

Podstawową wadą przegubu Mesnagera jest niezdolność przenoszenia większych sił ściskających (program uprawnienia budowlane na komputer). Rozpatrzmy przegub zbudowany symetrycznie względem osi łączonych elementów składający się z n prętów średnicy d skrzyżowanych pod kątem 2 a. Jeżeli siła P przenoszona przez przegub działa wzdłuż jego osi, a naprężenie w stali może wynosić o kG/cm2, to wielkość siły P wynosić może utrzymujących siatki i strzemiona oraz z siatki drucianej owijającej uzbrojenie lub ze strzemion rozstawionych w odstępach 2 do 4 cm dla zwiększenia przymości otuliny przegubu,
naprężenia i odkształcenia wywołane siłami normalnymi, stycznymi i moitami zginającymi były utrzymywane w obszarze sprężystości, odkształcenia kątowe tego rodzaju przegubów skupiają się w środkowej, najwęższej ich części. Część ta działa tak jak łożysko prostopadłościenne. Pozostałe części przegubu stanowią przejście od środkowej części do normalnych przekrojów danego elementu.

Ze względu na szybko wzrastające momenty bezwładności wzdłuż tych części przejściowych, wygięcia ich są stosunkowo małe w porównaniu do wygięć części środkowej. Dlatego też przeguby Maillarta przyjęto obliczać tak samo jak łożyska prostopadłościenne, traktując odkształcenia części przejściowych jako rezerwę odkształcalności przegubu.
Uzbrojenie poprzeczne przegubu należy wymiarować według zasad przyjętych w wymiarowaniu uzbrojenia łożysk prostopadłościowych i wahaczy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Przeguby Maillarta mogą służyć zarówno do umożliwienia wygięć w danej płaszczyźnie, jak i w dwu płaszczyznach głównych bezwładności słupów albo łuków.

Przeguby Maillarta mają następujące zalety:
- są łatwe do wykonania,
- nie zwiększają ilości stali wymagając jedynie starannego uzbrojenia i nieco bardziej złożonego deskowania,
- jako łożyska odkształcające się sprężyście działają bez tarcia,
- nie wywołują skupisk naprężeń,
- nie zawierają miejsc trudno dostępnych, w których mogłaby gromadzić się woda lub nieczystości, powodując uszkodzenie konstrukcji (uprawnienia budowlane).

Przeguby betonowe

Pod powierzchniami tocznymi wahaczy betonowych powstają deformacje znacznie wykraczające poza obszar odkształceń sprężystych. Dlatego to sprawdzenie wytrzymałości tych wahaczy nie może być wykonywane za pomocą wzorów teorii sprężystości takich, jak na przykład wzory Hertza (program egzamin ustny).
Projektowanie wahaczy betonowych opieramy na wynikach badań doświadczalnych. W dalszej treści zestawiono wyniki niektórych z tych badań, opisanych w podręczniku J. R. Robinsona, a mianowicie:
1) badań wykonanych w laboratorium Szkoły Dróg i Mostów w Paryżu w roku 1922, według koncepcji przedsiębiorstwa Pelnard-Considere-Caquot,
2) badań wykonanych przez Encontre, ogłoszonych w Biuletynie Institut Technique du Batiment et des Travaux Publics w roku 1938,
3) badań wykonanych pod kierunkiem L’Hermite, ogłoszonych w Biuletynie tegoż Instytutu jako okólnik F5 w roku 1941.
Z badań tych J. R. Robinson wyprowadził wnioski dotyczące kształtowania wahaczy i przegubów tocznych.

W pobliżu powierzchni docisku występują znaczne rozciągania skierowane do głównych ściskań, a więc - poprzecznie do osi wahaczy. Aby zapobiec pęknięciom, należy wahacze uzbrajać poprzecznie. Dlatego też wszystkie wymienione badania wykonano nad wahaczami uzwojonymi lub uzbrojonymi poprzecznie (opinie o programie).
Pierwsze badania przegubów tocznych wykonano w laboratorium Szkoły Dróg i Mostów w Paryżu w roku 1922.
Do pierwszej serii użyto cementu portlandzkiego, do drugiej - cementu glinowego, dając w obu seriach po 600 kg cementu na metr sześcienny betonu.
Każda próbka składała się z dwóch części: jednej zakończonej powierzchnią walcową i drugiej - powierzchnią płaską. Części te były połączone sześcioma prętami 0 8 mm w pionowej płaszczyźnie symetrii próbek (segregator aktów prawnych).

Badania miały na celu:
- stwierdzenie wpływu sposobu uzbrojenia na wytrzymałość przegubów,
- porównanie wytrzymałości przegubów wykonanych z betonu na cemencie portlandzkim z wytrzymałością przegubów wykonanych z betonu na cemencie glinowym,
- porównanie wpływu wieku betonu na wytrzymałość przegubów.

Dla stwierdzenia wpływu sposobu uzbrojenia wykonano w każdej serii trzy rodzaje przegubów:
- uzwojone plecionką z cienkich prętów poziomych,
- tylko uzwojone
- nieuzwojone (promocja 3 w 1).