Deseczki żaluzjowe

W niektórych lodówkach wykonuje się wewnętrzne płyty drzwi z warstwowych tworzyw fenolowych o płaszczyźnie licowej, z białej żywicy mocznikowej. Innymi częściami składowymi używanymi we wszystkich lodówkach są pasy umieszczone między płytami zewnętrznymi i wewnętrznymi, które jednocześnie działają jako izolatory. Pasy te produkuje się zwykle z laminatu papierowego i przyśrubowuje do płyt drzwi i skrzyni. Wykonuje się osiem pasów do czterech boków drzwi i skrzyni (program uprawnienia budowlane na komputer). Niekiedy formowanych pasów używa się do odpowiedniego ukształtowania narożników lodówki. Tace do zamrażania wykonuje się z żywicy mocznikowej, a ściany ich obkłada się materiałem izolacyjnym z tworzyw sztucznych, jak octan celulozy lub tworzywa porowate.

Płyty ściekowe rowkowane wykonuje się z tworzyw mocznikowo-formaldehydowych, formowanych przez prasowanie pod ciśnieniem. Według zdania producentów są one bardziej higieniczne niż płyty ściekowe z drewna lub metalu. Te ostatnie służyły jako prototypy do projektowania płyt ściekowych z tworzyw sztucznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Produkowane z tworzyw sztucznych żaluzje odznaczają się interesującymi efektami kolorów i są znacznie trwalsze od przeciętnych zasłon okiennych lub żaluzji weneckich (uprawnienia budowlane). Deseczki żaluzjowe wyrabia się z etylocelulozy metodą wytłaczania. Są one przezroczyste, gładkie, przepuszczają wystarczającą ilość światła i zapewniają pomieszczeniu odpowiednie odizolowanie. Na deseczkach żaluzjowych nie gromadzi się kurz, można je łatwo czyścić wodą i mydłem. Są one elastyczne, nie deformują się i nie kruszą z biegiem czasu, a ich lekkość ułatwia wygodne posługiwanie się nimi (program egzamin ustny). Deseczki żaluzjowe z tworzyw sztucznych są dekoracyjne i przepuszczają do wnętrza pomieszczeń łagodne światło.

Ekrany z tworzywa Perspex

Karnisze z tworzyw sztucznych, które można ciąć według dowolnej długości, wykonuje się o takich samych przekrojach jak karnisze metalowe. Produkuje się je z tworzyw termoplastycznych lub termoutwardzalnych zależnie od ich przeznaczenia. Karnisze z żywic fenolowych są bardziej odporne na zmiany objętości niż karnisze z tworzyw termoplastycznych i para nie wywiera na nie szkodliwego działania. Z tego względu są znacznie lepsze od karniszów metalowych i są specjalnie polecane do pomieszczeń kuchennych i łazienek (opinie o programie).

Powyżej opisano tylko niektóre elementy wchodzące w zakres meblarstwa i pokrewnych gałęzi. Wybrano tylko kilka przykładów dla wykazania możliwości użytkowania tworzyw sztucznych na odcinku urządzania mieszkań.

Do produkcji płyt na ekrany i podobne cele wykorzystuje się własności dekoracyjne żywic poliakrylowych (segregator aktów prawnych). Płyty są płaskie lub faliste i można im łatwo nadawać dowolny kształt. Wykonuje się je jako płyty przezroczyste, przepuszczające światło lub matowe. Różnorodność ta daje duże możliwości projektantom wystaw sklepowych itp. Płyty faliste, koloru białego, przepuszczające światło, używane do lekkich ścianek działowych rozpraszają światło, co poza efektami dekoracyjnymi wpływa na poprawę oświetlenia. Ten sam materiał może być z powodzeniem użyty na ścianki żaluzjowe, w których lekkie deseczki żaluzjowe przymocowane są małymi śrubkami. Takie ścianki działowe umożliwiają oświetlenie i wentylację pomieszczeń nie pozbawiając ich odizolowania od otoczenia. Duże płyty poliakrylowe stosuje się do produkcji drzwi, gdzie znowu ważną rolę odgrywa ich przezroczystość, lekkość i nie- łamliwość. Płyty poliakrylowe przymocowuje się śrubami do ościeżnic i zawiasów.

Wiercenie otworów o średnicy 9,25 mm wykonuje się łatwo przy 200 obr/min, stosując jako smar olej parafinowy (promocja 3 w 1). Płyty najłatwiej przecina się piłą taśmową o ostrzu mającym 5 zębów na 1 cal z szybkością cięcia 90 m/min. Płytom i prętom nadaje się pożądany kształt ogrzewając je do temp. 160°C. Płyty można łączyć przy pomocy ogrzewania i nacisku, co jednak wymaga fachowego doświadczenia. Płyty łączy się również przy użyciu spoiwa. Podczas gdy klejenie zależne jest od przyczepności kleju do płaszczyzn sklejanych, to w wypadku spoiwa następuje spojenie materiału przez zanurzenie go w rozpuszczalniku organicznym i poddanie naciskowi obydwu łączonych elementów.