Deskowania i wypełnienia wnętrza ścian

Zadania deskowania zewnętrznego są następujące: a) ochrona przed zamoczeniem, b) zabezpieczenie przed przewiewaniem, c) współudział z pozostałymi warstwami izolacyjnymi w zabezpieczeniu wnętrz od niskich i zbyt wysokich temperatur oraz od niepożądanych wahań temperatur (program na komputer). Aby zadania te mogły być trwale spełniane w obliczu szkodliwych wpływów czynników atmosferycznych, deskowania muszą być wykonane z możliwie przesuszonego drewna, przy czym powinny być wystarczająco szczelne, a szczegóły konstrukcyjne umiejętnie przemyślane (program na telefon).
Warstwa zewnętrzna deskowania może być wykonana z desek pionowych lub poziomych.

Deskowanie pionowe należy wykonywać z desek nie szerszych od 16 cm, ustawiając je stronami prawymi (dordzeniowymi) na zewnątrz, aby uniknąć znaczniejszego poszerzenia spoiny przy kurczeniu się drewna. Grubość desek — 25-1-38 mm. Strony desek widoczne po odeskowaniu struga się (program egzamin ustny).
Podajemy dwa sposoby prawidłowego wykonania deskowań pionowych.

Pierwszy sposób polega na tym, że ostrugane i odpowiednio wyprofilowane deski ustawia się jedna przy drugiej i mocuje się każdą następną deskę przy połączeniu z poprzednią za pomocą śrub o długości 70^-80 mm, przykręconych do rygli, podwalin i oczepów. Każda śruba przechodzi przez tylko jedną deskę, wskutek tego deska może się swobodnie i niedostrzegalnie dla oka kurczyć przy stale tak samo przykrytej spoinie. Śruby są odpowiedniejsze do umocowania desek od gwoździ, bowiem nie poddają się tak jak gwoździe siłom wyciągającym, powstającym przy paczeniu się desek (opinie o programie).
Drugi sposób polega na ustawianiu desek do czoła, i przykryciu spoin listwami 15X45 mm.

Przy prawidłowym wykonaniu przybija się deski w środku ich szerokości gwoździami długości 70-1-80 mm do rygli, podwalin i oczepów, a listwy przykręca się do tych samych elementów również w środku szerokości deski śrubami 80 mm, tak aby śruby trafiały akurat w spoinę między deskami; pozwala to na swobodne i niedostrzegalne kurczenie się desek przy stale jednakowo przykrytej spoinie: silnie umocowane listwy powstrzymują nadto wykrzywianie się desek (segregator aktów prawnych). Przy złym wykonaniu deski przybijane są gwoździami przy obydwóch krawędziach, listwy zaś — krótkimi gwoździami mijankowo do desek. Z biegiem czasu wskutek zahamowania skurczu pojawiają się w deskach pionowe rysy; poza tym deski paczą się, gwoździe bowiem nie mogą ich utrzymać w pierwotnej płaszczyźnie; spoiny wówczas przestają być szczelne i przepuszczają wodę oraz mroźne powietrze do wewnątrz. Deskowanie pionowe można polecać jedynie przy wysokich cokołach murowanych, gdy nie zachodzi obawa zawilgocenia od topniejącego śniegu i od rozpryskującego się deszczu. Gdy natomiast zachodzi możliwość takiego zawilgocenia, dolne części desek mogą ulec gniciu; wymieniając zaś zgniłe drewno należy usunąć deski na całej ich wysokości, podczas gdy przy deskowaniu poziomym wystarcza zmiana kilku dolnych desek.
Deskowanie poziome, podobnie jak i pionowe, wskazane jest również układać prawymi stronami desek na zewnątrz. Grubość desek bywa różna (19-=-32 mm) i jest zależna przede wszystkim od sposobu wykonania izolacji cieplnej ściany. W szczególnych przypadkach deskowanie po każdej stronie ściany może być podwójne: wtedy oczywiście grubość każdej warstwy może być mniejsza niż przy deskowaniu pojedynczym. Szerokość desek nie przekracza na ogół 16 cm. Deski są strugane od strony widocznej. Istnieje kilka sposobów prawidłowego wykonania deskowań poziomych.

Śruba lub gwoździe

Śruba lub gwoździe przechodzą tylko przez jedną deskę tak, że górny koniec deski może się swobodnie obniżyć przy kurczeniu, deska przy tym zachowa swoje pierwotne ukośne położenie, nie ujawniając zniekształceń ani pęknięć. Deski mają dolne brzegi ukośnie ścięte w dół w celu zapobieżenia włoskowatemu podciąganiu wody przez spoinę pionową. Często spotyka się wykonanie nieprawidłowe polegające na tym, że każda deska przybijana jest gwoździami zarówno przy dolnej jak i przy górnej krawędzi, przy tym często dolny gwóźdź górnej deski przechodzi również i przez deskę dolną. Początkowo deskowanie wygląda dobrze, ale z biegiem czasu powstają poziome pęknięcia, deski zaś paczą się (promocja 3 w 1).

Deskowanie takie przestaje więc być szczelne, a woda zatrzymująca się przez dłuższy czas w szczelinach staje się sprzyjającym czynnikiem gnicia. Gdy deskowanie zewnętrzne jest podwójne, wówczas spodnią warstwę desek układa się możliwie pod kątem 45° do poziomu w celu usztywnienia budynku. Zewnętrzną warstwę podwójnego deskowania należy umocować do słupów przez warstwę spodnią tak, aby gwoździe lub śruby tkwiły w słupach na głębokość nie mniejszą od półtorakrotnej grubości zewnętrznych desek. Przy deskowaniu poziomym kłopotliwe są miejsca sztukowania desek w kierunku poziomym.

Należy możliwie ograniczać ilość takich miejsc przez stosowanie desek o odpowiedniej długości. Styki desek robi się zwykle w linii pionowej, układając deski do czoła z podkładkami papy o szerokości około 30 cm pod każdymi dwiema stykającymi się deskami. Styk osłania się z zewnątrz pionową deską, którą najlepiej przyśrubować do szkieletu przez szczelinę styku. Deska ta powinna być umieszczona stroną prawą na zewnątrz.