Deskowanie ślizgowe

Deskowanie ślizgowe stosuje się przy wznoszeniu wysokich budowli i dlatego metoda ta wykorzystywana jest często przy budowie wysokich ścian oporowych, zapór wodnych, jak również żelbetowych słupów wysokich hal fabrycznych, elektrociepłowni itp. Przy ścianach o znacznej długości lub w przypadku dużej liczby słupów stosuje się deskowanie ślizgowe na pewnych odcinkach lub dla pewnych grup słupów jednocześnie wykonywanych, aby uzyskać znaczną powtarzalność urządzeń i deskowań (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zmontowane raz deskowanie ślizgowe o małej powierzchni, stanowiące jedną zespoloną formę dla całej budowli, podnosi się do góry ruchem ciągłym przy jednoczesnym betonowaniu ścian (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Podnoszenie deskowań ślizgowych odbywa się za pomocą dźwigników. Dźwigniki te z umocowanym do nich deskowaniem ślizgowym i rusztowaniami pomocniczymi przesuwają się (pełzną) do góry po prętach niosących opartych na fundamencie ścian wykonywanej budowli.
Obsługa dźwigników może być ręczna lub - co jest obecnie częściej stosowane = mechaniczna zdalnie sterowana. Szybkość wznoszenia ścian zależy przede wszystkim od czasu twardnienia betonu wykonywanej ściany oraz od organizacji robót.

Uzyskanie maksymalnej szybkości podnoszenia deskowań możliwe jest tylko przy zastosowaniu dźwigników zdalnie sterowanych (np. hydraulicznie) i wynosić może przy 4 dźwignikach 180 cm/godz, a przy 100 dźwignikach 20 cm/godz przy jednakowej wydajności pompy. W praktyce szybkość ta w czasie ślizgu jest zmienna i wynosi od 25 do 20 cm/godz zależnie od technologii robót. Przeciętnie prawidłowy postęp ślizgu ze względu na beton wynosi około 12 cm/godz (uprawnienia budowlane).
Zasadniczym warunkiem stosowania deskowań ślizgowych jest pionowy układ budowli, to znaczy że ściany budowli powinny być pionowe i mieć jednakową grubość na całej wysokości. W szczególnych przypadkach uzasadnionych ekonomicznie można wykonywać ściany w przekroju pionowym z uskokami, zmniejszając ich grubość ku górze. Jednak w takich przypadkach należy się liczyć ze zwiększonymi kosztami wykonania dodatkowych tarcz deskowań, które wmontowuje się w deskowanie ślizgowe w postaci wkładek (program egzamin ustny).

Pary tarcz

Możliwe jest również wykonywanie ścian zbieżnych lub rozbieżnych ku górze o zmiennej grubości dzięki stosowaniu ściągów śrubowych lub hydraulicznych, powodujących nasuwanie się na siebie sąsiednich tarcz deskowania, jak również zmniejszających lub zwiększających odstęp między deskowaniami ograniczającymi ścianę, szczególnie przy budowie kominów, wieżowych zbiorników wodnych i innych podobnych budowli. Powinno się je konstruować z typowych elementów wykonywanych z materiałów trwałych i lekkich. Do takich materiałów poza stalą można zaliczyć stopy aluminiowe oraz tworzywa sztuczne (opinie o programie).

Należy również dążyć do ustalenia jednego właściciela tych urządzeń, który mógłby wydzierżawiać ten sprzęt różnym przedsiębiorstwom lub sam obsługiwać budowy. Największe efekty ekonomiczne uzyskuje się przy stosowaniu tego typu deskowań do budowy powtarzalnych lub typowych obiektów.
Deskowanie ślizgowe przy budowie silosu i budynku mieszkalnego wraz z pomostami roboczymi oraz wiszącymi rusztowaniami pomocniczymi służącymi do kontroli robót oraz do prac wykończeniowych.

Takie deskowanie ślizgowe jest wyposażone w urządzenia podnoszące - dźwigniki hydrauliczne zdalnie sterowane (segregator aktów prawnych). Są one połączone wspólną siecią instalacyjną z pompą poruszaną silnikiem. Pompa połączona jest z kolei ze zbiornikiem cieczy.
Deskowanie ślizgowe składa się z tarcz wysokości ok. 120 cm, ram dźwigników prętów niosących, dźwigników instalacji hydraulicznej oraz pomostów roboczych. Tarcze deskowania ślizgowego obejmują wszystkie ściany wykonywanego budynku względnie innego wznoszonego obiektu (promocja 3 w 1).

Poszczególne pary tarcz połączone są ramami w odstępach ok. 1,0 do 2,5 m. W kleszczach ram wmontowane są dźwigniki, przez które przeprowadzone są pręty niosące, opierające się o fundament ściany.