Długość okresu wstępnego dojrzewania

Długość okresu wstępnego dojrzewania zależy również od maksymalnej temperatury naparzania, im temperatura ta jest wyższa tym okres ten powinien być dłuższy (program uprawnienia budowlane na komputer). Zaobserwowane przez Reinsdorfa zależności. Okres ten wynosić może 2 godziny, o ile temperatura nie przekroczy
55°C, lecz należy go przedłużyć do 6 godzin, o ile temperatura zostanie podniesiona do 85-90°C.

Zalecana szybkość podnoszenia temperatury dla dużych elementów cienkościennych oraz 20°C/godz. dla dużych grubościen- nych elementów. Dla betonów o stosunkowo niskich wartościach W/C (poniżej 0,4) szybkość ta może dojść nawet do 35°C/godz.
Na wytrzymałości początkowe korzystnie wpływają również długie cykle izotermiczne naparzania. Wpływ czasu naparzania
w temp. 80°C na wytrzymałość po naparzaniu (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Nie bez wpływu pozostaje również porowatość samego kruszywa i betonu.
Wpływ porowatości (całkowitej) na stosunek wytrzymałości po naparzaniu do wytrzymałości po 28 dniach.

Dla betonów o większej porowatości stosunek ten kształtuje się korzystniej. Analizując jednak przyrost wytrzymałości w okresie po zakończeniu naparzania, jest on tym mniejszy im bardziej porowaty jest beton. Przykładowo dla betonu z gruzu ceglanego przyrost wynosi 25-30%, ze spiekanych łupków
20-40% i dla betonu jamistego z kruszywa naturalnego - 35-45% (uprawnienia budowlane).

Reinsdorf stwierdza, że w przypadku betonów porowatych naparzanych bezpośrednio, stosunkowo sucha atmosfera w komorach naparzalniczych wpływa raczej dodatnio. Fakt ten tłumaczy możliwością magazynowania pewnego zapasu wody w porach kruszywa.
Aurich stwierdza, że im okres wstępnego dojrzewania jest dłuższy, tym uzyskuje się wyższe wytrzymałości po 28 dniach (program egzamin ustny).

Skrócenie okresu wstępnego dojrzewania

Skrócenie okresu wstępnego dojrzewania wywierało wg tego autora mniej szkodliwe skutki, gdy stosowano niskie temperatury naparzania względnie, gdy przyrost temperatury był bardzo powolny, co się pokrywa z danymi Rcinsdorfa (opinie o programie).

Bardziej korzystnie od cementów portlandzkich zachowywały się cementy szybkosprawne (zawartość C3S  powyżej 50-55%). O ile temperatura naparzania nie przekraczała 40°C, to nawet całkowite wyeliminowanie wstępnego okresu dojrzewania nie spowodowało spadku wytrzymałości. Pewien nieznaczny spadek dał się zauważyć przy podniesieniu temperatury do 60°C, a już przy 80°C był on zupełnie wyraźny. Przy wyeliminowaniu wstępnego okresu twardnienia już przy przekroczeniu temperatury powyżej 40°C obserwowano wyraźne obniżenie wytrzymałości.

Miało to miejsce szczególnie wtedy, gdy przyrost temperatury był szybki (segregator aktów prawnych). Zjawisko to tłumaczy się znacznym osłabieniem struktury betonu wskutek pęcznienia spowodowanego szybkim parowaniem wody zarobowej. W skrajnych przypadkach obserwowane były nawet wyraźne zmiany objętościowe betonu.
Bużewicz, który przeprowadzał badania naparzania betonów zwartych jak i jamistych wykonanych z dwóch rodzajów keramzytu i z żużla kotłowego ze spalania węgla antracytowego stwierdza, że istotne znaczenie ma wartość współczynnika W/C. W betonach z keramzytu wytrzymałości wzrastały w miarę podnoszenia wartości W/C, natomiast w betonach z żużla paleniskowego obserwowano zachowanie się wręcz odwrotne. Zdaniem Bużewicza zachodzi możliwość skracania w pewnym stopniu cyklu nagrzewu przez podwyższenie temperatury i odwrotnie (promocja 3 w 1).

W przeprowadzonych badaniach cykle 8-16 godzinne przy zastosowaniu temperatur 60-80°C można było zastąpić cyklem ośmiogodzinnym pod warunkiem podniesienia temperatury do 95°C. Nie zaobserwowano ponadto żadnej różnicy między betonami naparzanymi w formach odkrytych względnie zakrytych. Ten ostatni wniosek nie pokrywa się jednak z obserwacjami innych autorów. Według Żeleńskiego i Płonki cytujących Rihę, szczelność formy ma istotny wypływ na ilość odparowywanej przez beton wody.

Szczególnie należy zwracać uwagę na niezbyt duże szczeliny między pokrywą a formą, niski moduł powierzchniowy elementu, niski stosunek W/C i dostateczną (raczej wysoką ilość cementu).