Długość śluzy

Długość śluzy powinna uwzględniać poza długością statku także i długość holownika oraz liny holowniczej. Do tych wymiarów należy dodać z każdej strony po 5 do 10 m rezerwy (program uprawnienia budowlane na komputer).
Głębokość śluzy zależy od zanurzenia największego statku, pod którego stępką należy przewidzieć rezerwę w granicach od 0,50 do 2,00 m na ewentualne przegłębienia spowodowane awarią. W celu wyznaczenia poziomu dna przyjmuje się statek w jego najniższym położeniu, a więc zwykle stosownie do poziomu wody w morzu podczas najniższego odpływu.

W niektórych portach ogranicza się ruch statków podczas trwania poziomów najniższych, ustalając pewien miarodajny najniższy poziom, podczas którego ruch ten może się odbywać. W takim wypadku do określenia wymiarów śluzy miarodajny jest ten właśnie poziom. Poziom progu śluzy przyjmuje się taki sam jak i poziom dna komory (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Koronę murów śluzy przyjmuje się na poziomie co najmniej ok. 1 m nad bezwzględnie najwyższym poziomem wody w morzu. Do tego samego poziomu musi sięgać wierzch bramy zarówno zewnętrznej, jak i wewnętrznej.
Największe dotychczas wykonane śluzy mają komory o szerokości od 50 do 65 m, długości od 350 do 420 m i głębokości, mierzonej od średniego poziomu pływów, do 16 m.
komory i w jej otoczeniu. Czynniki te decydują o rozwiązaniu dna komory, a to z kolei ma wpływ na rozwiązanie jej ścian (uprawnienia budowlane).

Zupełna szczelność śluzy nie zawsze jest wymagana. Często pewna wymianą wody pomiędzy komorą a otaczającym ją gruntem, czy na odwrót, jest dopuszczalna, pod warunkiem, że będzie nieszkodliwa.
Gdy różnica poziomów wody, o których była mowa, jest niewielka, to często, gdy w dnie zalegają grunty sypkie nie zachodzi obawa ich upłynnienia wskutek przepływu przezeń wody, a gdy spoiste jego wyłamania wskutek naporu wody od dołu, spowodowanego tą różnicą poziomów. W takich wypadkach dno komory może pozostać wcale nie umocnione lub umocnione tylko na tyle, aby ruch wody w komorze, wywołany napełnianiem jej lub opróżnianiem, nie powodował rozmywania dna (program egzamin ustny).

Głowy śluzy

Najczęściej dno komory okłada się warstwą płyt kamiennych lub betonowych w sposób, przy czym dopuszcza się przeciekanie wody gruntowej do komory przez otwory lub szpary w okładzinie dna. Aby zapobiec wypłukiwaniu cząstek gruntu spod dna, płyty okładzinowe układa się na warstwie żwiru, która ma służyć jako filtr. Konstrukcja ścian komory w takich wypadkach rozwiązywana jest dziś zwykle w postaci nabrzeża płytowego, w razie potrzeby z podbudową.

Gdy różnica poziomów wody jest duża, a także wtedy, gdy chodzi o oszczędność wody w porcie czy w wyższych stanowiskach kanału, dno śluzy wykonuje się szczelnie i masywnie, a całą komorę projektuje jak komorę doku suchego. Ściany komory stanowią wtedy najczęściej masywne mury oporowe (opinie o programie).
Głowy śluzy w obu wypadkach wykonuje się jako masywne konstrukcje korytowe, o ścianach w postaci litych murów oporowych połączonych masywnym, grubym progiem. Fundamenty głów ujmuje się zwykle ściankami szczelnymi, utrudniającymi przepływ wody pod nimi. W ścianach głów wykształca się wnęki i komory dla zamknięć opisanych dalej.

Do zamykania śluz służą bramy, które obecnie stosuje się zwykle w jednej z dwu postaci:

a) wrót wspornych,

b) bram przesuwnych.
Inne rodzaje bram stosowanych do doków suchych, a także używane w śluzach śródlądowych zamknięcia podnoszone (typu zasuw Stoneya) (segregator aktów prawnych).
Ponieważ wrota wspome przejmują napór wody tylko z jednej strony (wypukłej), a w śluzach morskich, jak już wspomniano, wyższy poziom wody może być raz z jednej, raz z drugiej ich strony, należy stosować wrota wspome podwójne z podwójną komorą wrót, takim iż niszami i z progiem w postaci rombu.

Wrota wypukłe ku morzu noszą nazwę wrót przypływowych, gdyż zamykane są w czasie przypływu, wrota zaś wypukłe ku portowi noszą nazwę wrót odpływowych i zamykane są w czasie odpływu, gdy poziom wody w komorze śluzowej jest wyższy niż w morzu (promocja 3 w 1).