Dno płaskie silosu

Dno płaskie silosu okrągłego będące płytą kołową obciążoną równomiernym parciem pionowym materiału jest zwykle monolitycznie połączone ze ścianką cylindryczną komory (program uprawnienia budowlane na komputer). Płyta jest sprężyście zamocowana na krawędzi tego połączenia, a stopień zamocowania (a więc i moment zamocowania) może być określony na podstawie porównania brzegowych odkształceń wyodrębnionej powłoki walcowej i płyty kołowej. To żmudne obliczenie można uprościć, przyjmując w sposób przybliżony schemat parcia materiału na ściankę według uwag podanych przy omawianiu leja stożkowego.

Przy obliczaniu dna tego typu można się tu opierać z tym że w tym przypadku mamy oczywiście do czynienia nie z cieczą lecz z materiałem sypkim.
Siłę odrywającą płytę denną od ścian komory wyznacza się w taki sam sposób jak dla leja stożkowego; na całkowite obciążenie składa się tu obciążenie od pionowego parcia oraz ciężar własny dna (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dna silosowe w komorach wielobocznych - to najczęściej ostrosłupy wielościenne lub poziome płyty o kształcie wieloboków foremnych. Obliczenia ścisłe są dość skomplikowane, dlatego też zwykle posługujemy się tu przybliżonymi założeniami, tak przy obliczeniach momentów zginających w ścianach pionowych komór w pobliżu dna, jak i przy wyznaczaniu momentów zginających w samym dnie. W ścianach pionowych momenty zginające w pobliżu krawędzi stykania się z częścią denną silosu można obliczać przy niewielkiej liczbie ścian wg wzoru Marcus, a jednak w komorach o większej liczbie ścian momenty te przybierają wartości zbliżone do wartości momentów w komorach okrągłych.

Lej silosu o kształcie odwróconego ostrosłupa pracuje, analogicznie do leja stożkowego, na siły rozciągające w kierunkach odpowiadających pionowym i poziomym płaszczyznom przekrojów leja, jak również na momenty zginające płytowych ścian (uprawnienia budowlane).

Siły rozciągające

Takie obliczenie sił południkowych - ogólnie zresztą stosowane - jest przybliżone, gdyż w rzeczywistości siły N nie są stałe na długości krawędzi bocznych płytowych ścian i ścian komory. Nierównomierność tego rozkładu nie jest jednak zbyt duża i praktycznie biorąc może być pominięta.
Siły rozciągające R, działające w płaszczyźnie poziomej oraz momenty zginające w dnie ostrosłupa o małej liczbie płaskich ścian, można obliczać jak dla wydzielonych płyt trójkątnych o zamocowanych wszystkich krawędziach bocznych (opinie o programie).

Przy większej jednak liczbie ścian wielkości sił R i momentów zginających bardziej są zbliżone do odpowiednich wielkości zastępczego stożka.
Obliczanie przekryć i nadbudowy komór silosowych. Do najczęściej stosowanych przekryć należą płyty gładkie, układy płytowo-żebrowe, płyty panwiowe opierające się na ścianach lub na konstrukcjach ramowych, rzadziej (przy pojedynczych lub zdylatowanych komorach okrągłych) płyty kołowe, kopuły kołowe, stożkowe lub (dla komór wielobocznych) powłoki ostrosłupowe. Bliższe dane o ich układach i typach konstrukcji (segregator aktów prawnych).

Konstrukcje te w zastosowaniu do silosów nie mają żadnych cech specjalnych, a obliczanie ich nie różni się od typowych. Odnosi się to zarówno do płyt, jak i do układów płytowo-żebrowych oraz do ram, które tu przyjmuje się na ogół jako przegubowo oparte na ścianach komór lub - rzadziej - na belkach nośnych. Również w przypadku stosowania belki-ściany jako elementu nośnego dla przekrycia, konstrukcja jej - gdy występują w niej otwory, których ze względu na niewielkie wymiary nie uwzględnia się w obliczeniach - nie nosi żadnych znamion specjalnych.

Kopuły oparte na ścianach poprzez wieńce (najczęściej stosowane) oblicza się według zasad; zwykle mamy do czynienia ze ścianami silosów spełniającymi warunki powłok długich (por. warunek (1-145)), można więc stosować tu uproszczone (promocja 3 w 1).