Dobór fornirów

Forniry należy przechowywać w pomieszczeniach dobrze przewietrzonych, chłodnych, suchych i ciemnych.
Ułatwieniem w doborze fornirów może być wyposażenie magazynu w regały i konsole zapewniające wgląd w przechowywany materiał. Forniry słojowane mogą fałdować się w czasie zmian wilgotności (program uprawnienia budowlane na komputer). Dlatego w magazynie i w pomieszczeniach warsztatowych należy je, w miarę możliwości, wkładać między płyty.

Rodzaj drewna i zestawienie istotnie wpływają na wygląd i wartość fornirowanych wyrobów. Należy przy tym brać pod uwagę barwę i rysunek drewna. Dobierając fornir trzeba zawsze mieć na względzie gotowy wyrób lub całe pomieszczenie. Szafa posiada bardzo nierówną powierzchnię frontową. Na klapę, drzwi i szuflady wybrano zatem fornir gładki i paskowany. Jeśli natomiast „oblicze" ekskluzywnego (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Szlachetnych gatunków drewna brakuje. Przez przerabianie drewna na forniry można oszczędzać ten cenny surowiec.

Deszczyny („ślepy fornir") umieszcza się w meblarstwie i pracach wykończeniowych wnętrz pomiędzy płytą nośną a okleiną jeśli zachodzi obawa, że na powierzchni wyrobu będą widoczne poprzez okleinę kolor lub wady materiału nośnego, jak pęknięcia i sęki. Fornir półkolistej blendy nad środkowymi drzwiami ułożony został w kształcie gwiazdy. Materiał nośny (sklejka ze środkiem z deszczułek) opatrzono fornirem ślepym w celu uniknięcia współbieżności kierunku włókien obłogu i okleiny. W czasie fornirowania koniecznie trzeba zwracać uwagę na to, aby sąsiadujące warstwy forniru nie miały takiego samego układu włókien (uprawnienia budowlane).

W przeciwnym razie powstawać mogą zarysowania, które uwidocznią się na powierzchni gotowego wyrobu.
wyrobu składa się z prostej powierzchni geometrycznej, jak ten blat stołu, to można zaakcentować ją używając wyrazistego forniru (program egzamin ustny).
Jak można zestawiać forniry?

Elementy mebli

Elementy mebli, jak drzwi, boki i spody, dają się pokryć jednym arkuszem forniru tylko w wyjątkowych przypadkach. Dlatego też za każdym razem trzeba ze sobą zestawiać dwa lub więcej „takich samych" arkuszy forniru. Zestawianie oklein, np. na fronty mebli, lub okładzin daje wiele twórczych możliwości. Istotnie przyczynia się też do kształtowania zewnętrznego obrazu wyrobu, stąd też proces ten należy przeprowadzać ze szczególną pieczołowitością. Przy zwykłych pracach z oklei nami obowiązywać może ogólna zasada obraz forniru powinien wyglądać naturalnie (opinie o programie).
Oznacza to, że przykładowo, w przypadku długich fornirów, należy dążyć do stworzenia wrażenia oglądania sklejonych ze sobą desek drewna litego o pięknym rysunku. Forniry zestawia się według kilku metod, które wymieniono i objaśniono w tab.

Ważne prace wstępne przy fornirowaniu
Szafa podłużna jest meblem ofornirowanym. Górna krawędź szafy tworzy występ („profil wieńcowy"). Drzwi połączone są na zakładkę i zamykają się na pełne krawędzie, tzn. nie profilowane wąskie krawędzie spodów i ścianki środkowej (segregator aktów prawnych).
Wąskie krawędzie płyt należy chronić
Dwie możliwości ochrom krawędzi przez doklejki z litego drewna, dla trzech różnych wąskich krawędzi płyt.

Oklejanie płyt nośnych doklejkami z drewna litego jest bardzo kosztowne. Potrzebne jest, gdy krawędzie płyt po fornirowaniu zostaną poddane profilowaniu, lub podczas użytkowania wystawione będą na działanie szczególnych obciążeń (uderzenia, ścieranie, itd.). Drewno na doklejkę powinno pasować barwą i strukturą do forniru. Zawartość wilgoci nie powinna bardzo odbiegać od jej zawartości w płytach nośnych, bo doklejki w przypadku zmiany wilgotności odznacza się poprzez fornir (promocja 3 w 1).

Stąd też, ale również ze względów oszczędnościowych, listwy powinny być wąskie. Jeśli do profili potrzebne są szersze doklejki, jak przedstawia to przykład u góry, to korzystne jest dopasowanie fugi łączącej z płytą nośną do profilu.