Duża ilość konstrukcji metalowych

Zakres stosowania zabezpieczeń strukturalnych jest bardzo szeroki. W ramach niniejszej pracy stanowiącej monograficzną całość zabezpieczeń budowli od wody, zastosowanie ich jest ograniczone do charakterystycznych przypadków (program uprawnienia budowlane na komputer).

Duża ilość konstrukcji metalowych projektowanych i wykonywanych w ramach budownictwa lądowego i wodnego wymaga zabezpieczenia strukturalnego. Zabezpieczenie to osiąga się metodami elektrochemicznymi i obejmuje następujące konstrukcje:
- Konstrukcje metalowe ułożone pod ziemią, jak: kolektory, tunele z tubingów stalowych, przewody instalacji, zbiorniki, wanny metalowe, spoiny dylatacyjne, pale, ścianki szczelne stalowe itp.
- Te same konstrukcje stosowane pod wodą w zbiornikach wodnych, a w szczególności w wodzie morskiej lub innej wodzie agresywnej chemicznie.
- Zbiorniki wodne, rurociągi, wanny itp. wypełnione wodą czystą, wodociągową lub wodą agresywnie działającą (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
- Urządzenia i mechanizmy, jak np. pompy stosowane do wód agresywnych, studnie wiercone, szyby i inne.
- Wszystkie wymienione wyżej konstrukcje i inne, których konserwacja powierzchniowa jest albo niemożliwa lub których powłoki ochronne uległy zniszczeniu.
- Stosuje się również zabezpieczenie za pomocą drenażu elektrycznego zbrojenia w żelbecie i elementów konstrukcji metalowych (uprawnienia budowlane).

Zabezpieczenie strukturalne metali w zasadzie sprowadza się do ich ochrony elektrochemicznej, której wybór zależy od rodzaju i warunków korozji. Zjawisko korozji elektrochemicznej występuje zwykle w obecności wody. Wszelkie dane potrzebne do zastosowania elektrochemicznej ochrony konstrukcji metalowych podano w części trzeciej niniejszej pracy.
Do zabezpieczeń strukturalnych metali można zaliczyć tzw. pasywację, która polega na działaniu na metale pewnymi substancjami chemicznymi, co powoduje hamowanie korozji na powierzchni tych konstrukcji. Środki te nazywają się inhibitorami (program egzamin ustny).

Gęstość ochronna prądu

Ochrona elektrochemiczna związana jest z następującymi warunkami:
a) Całej powierzchni chronionego metalu powinien być nadany potencjał ujemny.
b) Gęstość ochronna prądu może być obliczona na podstawie strat ciężaru metalu korodującego.
c) Dla osiągnięcia pełnej ochrony konieczna jest pewna minimalna gęstość prądu.
d) W celu uzyskania równomiernego rozprowadzenia prądu po powierzchni chronionego metalu należy we właściwy sposób rozmieścić anody zewnętrzne b.
e) Ochrona jest związana z błonkami tworzącymi się na metalu.
f) Ochrona częściowo związana jest z porowatym osadzaniem się metalu, który przeszedł do roztworu podczas korozji (opinie o programie).
g) Pełną ochronę metalu osiąga się w tym przypadku, kiedy lokalne katody na chronionej konstrukcji przybierają potencjał równy potencjałowi anod lokalnych. Warunek ten wypełnia się wskutek polaryzacji albo wtedy, kiedy zachodzi wyjątkowy spadek omowy napięcia.

Dla zahamowania korozji jest konieczne, ażeby gęstość ochronna prądu równoważyła straty korozyjne, a dla pełnej ochrony elektrochemicznej konieczne jest zahamowanie procesu rozpuszczania się metalu (segregator aktów prawnych).
Im mniejszy jest spadek omowy napięcia pomiędzy anodą zewnętrzną i lokalnymi katodami, tym mniejsze potrzebne jest natężenie prądu dla ochrony.
Korozję metalu w roztworze wodnym można zahamować polaryzując go do takiego ujemnego potencjału, ażeby powstrzymać jony metalu od przejścia do otaczającego ośrodka-roztworu.
Rozróżniamy dwa podstawowe rodzaje ochrony elektrochemicznej.

Ochronę protektorową, którą realizuje się przez połączenie np. przewodem chronionym konstrukcji z elementem metalowym o potencjale anodowym mniejszym od potencjału chronionej konstrukcji. Blacha lub inny przedmiot metalowy służący za anodę nazywa się protektorem (promocja 3 w 1).
Ochronę katodową, którą realizuje się przez połączenie chronionej konstrukcji z biegunem ujemnym prądu stałego. Prąd ten powoduje katodową polaryzację konstrukcji.