Dodatek chlorku wapnia

Dodatek chlorku wapnia ma również swoich przeciwników. Głównym argumentem jest tutaj obawa przed możliwością występowania soli złożonych o zmiennej zawartości ilości drobin wody krystalicznej w zależności od wilgotności środowiska. Powodować to może powstanie mikrorys i ułatwiać penetrację wody a w konsekwencji korozję zbrojenia. Dodatek chlorku wapnia dobetonów naparzanych pozwala na wyraźne przyspieszenie fazy nagrzewania betonu (program uprawnienia budowlane na komputer).

Ostatnio w betonach zbrojonych wykonywanych z dodatkiem CaCl2 zalecane jest stosowanie jako inhibitora azotynu sodu (NaN02) w ilości ok. 1-2% w stosunku do ilości cementu w celu zabezpieczenia zbrojenia przed korozją. Spotykane są jednak poglądy przeciwne, według których w późniejszych okresach działanie azotynu sodu jest szkodliwe. W przypadku betonów naparzanych stosowany bywa również dodatek szkła wodnego (Na2Si03). Według S. Reinsdorfa
powoduje on podwyższenie wytrzymałości zaraz po naparzaniu o 10 do 20%. Dodatkowym jego działaniem jest reagowanie w wysokich temperaturach z wolnym Ca(OH)2 co wpływa korzystnie na przebieg samego naparzania szczególnie w przypadku cementów o dużym °/o zawartości CaO. Wykonywanie betonów przy zastosowaniu organicznych cząstek rozdrobnionego drewna lub roślin ma za sobą stuletnią historię. Wynalazek Sorelc w 1867 r. ujawniający właściwość wiązania i twardnienia mieszaniny magnezytu kaustycznego i chlorku magnezu zastosowany został do produkcji płyt budowlanych z wełny drzewnej (Heraklit) i z trocin (skalodrzew) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Podstawowymi składnikami produkcyjnymi betonów z wypełniaczami organicznymi są poza nimi spoiwa i środki mineralizujące organiczną substancję wypełniaczy.
W Polsce najszersze zastosowanie znajdują betony z wypełniaczami włóknistymi, w postaci płyt wiórkowo-cemcntowych Suprema, wykonywanych przy użyciu cementu portlandzkiego. Podobnego rodzaju płyty stosowane są szeroko również i za granicą, najczęściej pod nazwą Heraklit (wykonane przy użyciu cementu magnezjowego).
Strużkobeton jest w Polsce stosunkowo mało jeszcze znany. Pustaki strużko- betonowe produkuje dotychczas tylko jedna wytwórnia i to w niewielkich ilościach (uprawnienia budowlane).

W krajach Europy zachodniej wyroby ze strużkobetonu znane pod nazwą Durisol lub Fixolit są szeroko stosowane w różnych dziedzinach budownictwa mieszkaniowego i przemysłowego.
W Rosji opracowano technologię produkcji strużkobetonu nazwanego Arbo- lit.
W Czechosłowacji produkowano strużkobetonowe elementy pustakowe pod nazwą Turanol przy zastosowaniu urządzeń zakupionych w firmie Durisol (program egzamin ustny).

Trocinobeton

Dzięki dobrym właściwościom tworzywa zakres stosowania jest bardzo rozległy, a strefy klimatyczne w niczym nie ograniczają stosowania elementów strużkobetonowych.
Trocinobeton jest tworzywem, w którym wypełniaczem organicznym są substancje roślinne (trociny drzewne) o największym rozdrobnieniu. Prócz trocin mogą być stosowane inne rodzaje wypełniacza jak np. paździerze, rozdrobniona słoma, trzcina itp.

Celem podwyższenia własności wytrzymałościowych trocinobetonu stosowane są dodatki wypełniaczy mineralnych jak np. piasek, żużel, mączka ceglana itp.
W zasadzie trocinobeton produkowany jest bezpośrednio na miejscu budowy i układany w postaci warstw izolacyjnych (cieplno-dźwiękowych) (opinie o programie).
Skalodrzew (ksylolit) jest pewną odmianą trocinobetonu. Stosowany jest do wykonywania posadzek bezspoinowych lub płytek podłogowych.
Trocinobeton do produkcji elementów prefabrykowanych (bloki lub elementy wielkowymiarowe) stosowany jest jedynie w ZSRR. W krajach zachodnich trociny wykorzystywane są jako surowiec do przeróbki chemicznej, a w budownictwie - do produkcji skałodrzewu (segregator aktów prawnych).

Ze względu na postać wypełniacza organicznego stosowanego do produkcji, wszystkie znane dotychczas betony z wypełniaczami organicznymi można, niezależnie od rodzaju użytego do produkcji spoiwa mineralnego, podzielić na trzy zasadnicze grupy:
- betony z wypełniaczami organicznymi włóknistymi, takimi jak: wełna drzewna, słoma rzepakowa itp.,
- betony, w których wypełniaczem są rozdrobnione cząstki substancji drzewnej lub roślin np.: strużka stolarniana, zrębki poekstracyjne, sieczka roślin słomiastych, takich jak: rzepak, zboże, sitowie, trzcina, paździerze lniane i konopne itp.,
- betony, których wypełniacze mają postać pylastą, np. trociny i mączka drzewna (promocja 3 w 1).