Dodatki mineralne

Tlenki pierwiastków ziem alkalicznych. Faza w postaci szkła zwykłej porcelany twardej zawiera 70-80% krzemionki, 8-rl6% tlenku glinowego, 8-12% tlenku potasowego. Przy kolejnym zastąpieniu tlenku potasowego (K₂0) tlenkami CaO, MgO i A1₂0₃ wzrasta wytrzymałość mechaniczna szkła. Do badań użyto szkła o składzie cząsteczkowym: 81% krzemionki i 19% K₂0 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Trzy serie zestawów masy porcelany, w których dokonano zamiany ilości poszczególnych składników; skalę zamiany pokazano w dolnej części wykresu. Mikrotwardość II i współczynnik sprężystości poprzecznej G, wg danych autora i Sincowej, systematycznie wzrastały. Znacznie zwiększyła się zwłaszcza wytrzymałość szkła w porcelanie przy łącznym udziale molowym czterech tlenków: 2% K₂0, 3% CaO, 9% MgO i 5% A1₂0₃.

Do badania charakteru wiązań wykorzystano widmo podczerwone, które wykazało przemieszczenie pasma pochłaniania związków Si-O-Si (1110 cm^-1) u kierunku fal długich w I serii szkliw i znaczniejsze przemieszczenie pasma - w II serii wskutek utworzenia związków Si-O-Me (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Związki te, sądząc na podstawie wyników II i G, wzmocniły nieco szkło pod względem mechanicznym. W 111 serii szkliw nastąpiło przemieszczenie charakterystycznego pasma w kierunku przeciwnym, na skutek powstania związków Si-O-Al, które znacznie podwyższyły wytrzymałość szkła (uprawnienia budowlane).

Dodatki mineralne stosowane w masach ceramicznych nazywa się często mineralizatorami, choć nazwa ta nie jest ścisła. Saintclaire-de- Ville wprowadzając w ubiegłym stuleciu (1801 r.) termin „mineralizator” miał na względzie substancję gazową, przyspieszającą tworzenie się ciała mineralnego, ale nie łączącą się z nim (program egzamin ustny). Później (Ginsberg, 1939) termin ten rozszerzono na dowolne związki, które niezależnie od swego składu fazowego i stanu fizycznego już w małej ilości wpływają na przeobrażenie fazy, ale nie wchodzą w skład produktu końcowego. Obecnie do niineralizatorów zalicza się dowolne dodatki mineralne, czasami nawet takie, które ilościowo można rozpatrywać jako fazę samoistną.

Tlenek barowy

Nic podejmując dyskusji na temat właściwości niineralizatorów przytoczymy informacje o ich wpływie na strukturę czerepu porcelanowego. Apatyt Ca₄ [CaF(Cl)]- (P0₄)₂ (minerał naturalny) w ilości 3% obniża temperaturę spiekania porcelany stołowej o 50°C i zwiększa jej wytrzymałość o 40%; zaleca się go jako równowartościowy materia! zastępczy popiołu kostnego w porcelanie kostnej. As z a ry t Mg₂B₂0₅ • H₂0 (minerał naturalny) wprowadza się do masy porcelany wysokonapięciowej w ilości 6%, w celu zintensyfikowania mulityzacji czerepu, co zwiększa dwukrotnie wytrzymałość na zginanie, zwiększa również wytrzymałość elektryczną, porowatość, ale zmniejsza zakres wypalania (opinie o programie).

Z berylu Be₃Al₂Si₆0₁₈ w ilości 8y 10% wzmaga znacznie tworzenie się mulitu w porcelanie, zwiększa jej trwałość w wysokich temperaturach, wytrzymałość mechaniczną i wytrzymałość elektryczną w normalnej i podwyższonej temperaturze, ale zmniejsza skurczliwość i zwęża zakres temperatur wypalania. Szkliwo zawierające beryl jest zalecane do izolatorów talkowych odpornych na prądy pełzne (pełzające). Tlenek berylowy jest bardzo trujący (segregator aktów prawnych).

Tlenek barowy BaO z witerytu BaC0₃, otrzymywanego z kolei z siarczanu barowego przez redukcję do BaS i reakcję podwójnej wymiany z sodą, używały jest w ilości 2-3% w celu zwiększenia wytrzymałości i przeświecalności porcelany stołowej, ale powoduje tworzenie się pęcherzy w czerepie, obniża odporność chemiczną i zwiększa współczynnik rozszerzalności cieplnej. W szkliwach występuje jako dobry topnik, ale słabszy i wolniej działający niż PbO. Szkliwo porcelanowe dodane do masy w ilości 5-10% sprzyja obniżeniu temperatury tworzenia się czerepu porcelanowego, powoduje pojawienie się połysku, zwiększa przeświecalność (promocja 3 w 1).