Dodatkowe zawilgocenie

Istotne znaczenie dla trwałości obiektów budowlanych ma działanie otaczającego środowiska, tj. temperatura i wilgotność powietrza zewnętrznego, intensywność padania deszczów i odwilży, parcie i ssanie wiatru oraz zawartość składników agresywnych w atmosferze. W czasie składowania elementów i ich transportu bez zabezpieczenia od wpływów atmosferycznych może nastąpić dodatkowe zawilgocenie, co zasadniczo wpływa na pogorszenie ich jakości (program uprawnienia budowlane na komputer).

Szczególnie szkodliwy wpływ na trwałość konstrukcji, np. ścian zewnętrznych, mają zmieniające się temperatury zewnętrzne, ujemne i dodatnie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przy krótkotrwałych szokach termicznych (noc i dzień w okresie wiosennym) występuje wykraplanie pary wodnej i jej zamarzanie w przekroju ściany i w złączach. Do podwyższania wilgotności i sukcesywnego niszczenia elementów przyczyniają się dodatkowo długotrwałe marznące mżawki i odwilże. Odrębny wpływ na trwałość obiektów i konstrukcji ma korozja stali w złączach budynków prefabrykowanych (uprawnienia budowlane).

Ogólnie więc można stwierdzić, że na trwałość elementów i złączy w konstrukcjach budynków wpływają:

• wewnętrzne procesy fizyczno-mechaniczne, występujące w materiale i wywołujące zmiany cech wytrzymałościowych w czasie eksploatacji,
• agresywność środowiska zewnętrznego i wewnętrznego i stopień jej działania na materiały elementów i złączy w czasie eksploatacji,
• zmiany geometrii konstrukcji, wywołane np. nierównomiernym osiadaniem gruntu, nie uwzględnionymi w projektowaniu wpływami temperatury itp. (program egzamin ustny),
• warunki technicznej eksploatacji obiektu lub konstrukcji.

Fizyczne zużycie elementów

Ważnym zadaniem projektantów jest więc zapewnienie pracy konstrukcji w założonym czasie eksploatacji z ustalonym współczynnikiem niezawodności, określonym w stosunku do początkowej sprawności technicznej. Należy przy tym określić środki i sposoby zabezpieczenia konstrukcji w przyjętym czasie eksploatacji (opinie o programie).

Fizyczne zużycie elementów budynku następuje wskutek materiałowego zużycia elementów i działania sił przyrody w czasie eksploatacji. Do pierwszej grupy należą np.: zużycie mechaniczne (np. ścieranie podłóg), zmęczeniowe zużycie metali i drewna, zużycie metali pod wpływem pełzania, gnicie i niszczenie drewna przez owady oraz odkształcenia i spękania konstrukcji.

Poza tym zużycie fizyczne zależy od rodzaju i jakości materiałów budowlanych, elementów i detali, jakości produkcji elementów i robót montażowo-budowlanych, systemów, okresowości i jakości profilaktycznych i generalnych remontów. Do drugiej grupy należą np.: wilgotność powietrza, wahania temperatury, osiadanie gruntów oraz działania sejsmiczne i ruchy gruntów na terenach górniczych (segregator aktów prawnych).

Dotychczasowe doświadczenia wyraźnie wskazują, że w celu rozwiązania właściwego sterowania jakością w budownictwie niezbędnym warunkiem jest projektowanie np. wewnętrznej konstrukcji nośnej oraz ścian zewnętrznych i stropodachów z uwzględnieniem niezawodności poszczególnych elementów, złączy i całego budynku. Przyjęte metody projektowania nośności i stateczności elementów i konstrukcji bez ilościowej i jakościowej oceny niezawodności nie dają możliwości rozwiązania zadań dotyczących poprawy jakości budownictwa (promocja 3 w 1). Rzeczywista niezawodność budynków w praktyce zależy od wielu przypadkowych czynników, nie zawsze dokładnie analizowanych i uwzględnianych na etapie projektowania, stąd nie może być oceniona wcześniej. Ujawnia się ona dopiero w czasie realizacji lub eksploatacji budynków. Istniejące metody projektowania nie chronią od wielu nieprzyjemnych niespodzianek. Przykładem mogą być budynki mieszkalne wykonywane z prefabrykatów wielkoblokowych i wielkopłytowych.

W budynkach tych w czasie eksploatacji ujawniały się wady i uszkodzenia, których nie przewidywano przy projektowaniu. W ścianach zewnętrznych występowały liczne przypadki zawilgacania powierzchni wewnętrznej od wód opadowych i przemarzania ścian. Sporadycznie wystąpiło zjawisko rozpadu prefabrykatów żużlobetonowych po kilku latach eksploatacji budynków.