Dodatkowy koszt deskowań

Nie potrzeba dodawać, że możliwe i korzystne jest wykonywanie z betonu sprężonego również doków pływających, pontonów, przystani i innych elementów przeznaczonych do trwałego unoszenia się na wodzie. Lekkość konstrukcji w stosunku do żelbetu i o wiele większa szczelność rokują temu zastosowaniu wielką przyszłość (program uprawnienia budowlane na komputer).

Rozwiązanie konstrukcji monolitycznej, betonowanej i sprężanej na miejscu przeznaczenia w deskowaniach, częste przy budowie mostów, może być z powodzeniem zastosowane do budowy nabrzeży i pomostów, a także do wykonywania nadwodnych części najróżniejszych budowli morskich. Wadą ich w stosunku do budowli wykonanych z elementów prefabrykowanych jest dodatkowy koszt deskowań i rusztowań (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Zastosowanie wkładek ze strunobetonu do konstrukcji w zasadzie zaprojektowanej jako żelbetowa może być celowe we wszystkich żelbetowych konstrukcjach morskich, szczególnie w budowlach masywnych, do których mogą być użyte wkładki o większych przekrojach. Przekrój belki żelbetowej z wkładkami strunobetonowymi. Zasady projektowania są prawie takie same, jak w żelbecie, z tym że należy dodatkowo przeliczać wkładki strunobetonowe.

W porównaniu ze zwykłymi konstrukcjami żelbetowymi oszczędność na stali dochodzi w tych konstrukcjach do 75%. Korzyścią płynącą zatem z zastosowania wkładek strunobetonowych do budowli morskich, które ze względu na charakter obciążeń powinny być masywne, jak na przykład lite falochrony, pochylnie, doki suche itp., jest uzyskanie takiej oszczędności stali jak gdyby budowla była wykonana całkowicie z betonu sprężonego, przy czym nie pozbawia się budowli ważnej w danym wypadku masywności (uprawnienia budowlane).
We wszystkich omówionych rodzajach rozwiązań należy uwzględniać ograniczenia wynikające z konieczności ochrony armatury przed korozją.

Ścianki szczelne

Stosowanie zapraw do budowli morskich jest ograniczone jedynie do podkładu i spoinowania okładzin, nawierzchni lub ciosów krawężnikowych oraz niekiedy do wyprawiania powierzchni nadwodnych elementów betonowych czy żelbetowych (szlicht) (program egzamin ustny).
Należy wykluczyć zaprawy czysto wapienne, a nawet wapienno-cementowe, przy czym stosując zaprawy cementowe należy uwzględniać zalecenia poprzedniego podrozdziału, dotyczące zarówno doboru cementu jak i staranności wykonania, ze zwróceniem uwagi na szczelność. Wypraw i powłok cementowych (szlicht) należy unikać, gdyż w warunkach morskich w krótkim czasie odpadają (opinie o programie).

Dopuszczalne jest jedynie tzw. „wypalanie" powierzchni (np. przewodów wewnątrz masywu betonowego), tj. wygładzanie (zacieranie) jej za pomocą stalowej ,,packi“ z podsypywaniem cementu aż do uzyskania ciemnobłękitnej barwy powierzchni.
Stal znajduje zastosowanie w budownictwie morskim jako materiał: ścianek szczelnych, ich oczepów i zakotwień, śrub i ściągów w konstrukcjach drewnianych, uzbrojenia konstrukcji żelbetowych armatur konstrukcji sprężanych i pali stalowych.
Ścianki szczelne stosowane są do wszelkich konstrukcji oporowych, jak nabrzeża, ściany śluz i suchych doków, jako elementy konstrukcyjne falochronów, jako dalby, ostrogi, ramy odbojowe oraz pomocniczo w postaci obudowy wykonywanych wykopów, grodz, przepon uszczelniających itp.

Do ścianek szczelnych używane są przeważnie specjalne profile walcowane w postaci pojedynczych wąskich brusów. Szczegółowe ich omówienie i tabele wymiarów (segregator aktów prawnych).
Do oczepów i zakotwień ścianek szczelnych używa się zwykłych profilów walcowanych, najczęściej ceowników, kątowników lub dwuteowników, do ściągów zaś stali okrągłej. Używane do tego celu elementy nie różnią się na ogół od stosowanych w budownictwie naziemnym.

Do elementów nieobetonowanych należy stosować środki antykorozyjne, o których będzie mowa niżej, a ponadto elementy te stosować w większych wymiarach oraz unikać nadawania im kształtów podatnych na korozję (liczne załomy, ostre kąty itp.) (promocja 3 w 1).