Dok suchy

Dok suchy jest to szczelna komora, od góry otwarta, której jedna z węższych ścian zastąpiona jest bramą. Wymiary komory dostosowane są do wymiarów największych statków (lub połówek statków) przewidzianych do montażu w danym doku. W czasie montażu statku komora przy zamkniętej bramie jest opróżniona z wody (program uprawnienia budowlane na komputer). Po ukończeniu montażu komorę wypełnia się wodą, po czym po zrównaniu poziomów wody w doku i w przyległym akwenie przez otwartą bramę wyprowadza się statek na zewnątrz. Doki przeznaczone tylko do montażu statków są płytsze od doków remontowo-konserwacyjnych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Trzeci etap budowy okrętów, obejmujący prace wyposażeniowe i wykończeniowe, odbywa się zwykle przy specjalnie do tego celu uzbrojonych nabrzeżach lub pomostach, których konstrukcja nie różni się na ogół od budowli portowych opisanych w tomie II. Nioktóre tylko czynności trzeciego etapu, jak np. zakładanie śruby itp., dokonywane bywają w urządzeniach przeznaczonych do remontów statków. Coraz częściej też częściowego wyposażenia statku (np. w siłownie) dokonuje się równocześnie z montażem na pochylni lub w doku suchym (uprawnienia budowlane).
Remont i konserwacja statków wymagają również specjalnych urządzeń hydrotechnicznych. Większe statki remontuje się albo poddaje się zabiegom konserwacyjnym w dokach suchych lub pływających, mniejsze zaś można wyciągnąć na ląd za pomocą wózków poruszających się na wyciągach.

Doki suche przeznaczone do remontów i konserwacji działają na tej samej zasadzie co doki suche służące do montażu statków, z tym że są
zwykle głębsze od tamtych, muszą być bowiem dostosowane do przyjmowania w razie potrzeby statków z pełnym ładunkiem i z dużym niekiedy przegłębieniem.
Doki pływające są to pontony najczęściej w kształcie litery U, zawierające w dnie i w ścianach szczelne komory, które mogą być dowolnie wypełniane wodą lub opróżniane. Przy zatopieniu komór dok opuszcza się na głębokość, którą można odpowiednio regulować, a która umożliwia wprowadzenie do niego statku. Po wypompowaniu wody z komór dok wraz ze statkiem podnosi się, po czym statek może być remontowany na sucho (program egzamin ustny).

Statek przeznaczony do remontu

Obecnie buduje się doki pływające, które mogą podnieść statki o bardzo dużej pojemności (opinie o programie). Mimo jednak niższych kosztów budowy, nie zdołały one wyprzeć całkowicie doków suchych.
Wyciągi, zwane również slipami, są to konstrukcje podobne do pochylni, na których ułożone są szyny, schodzące na taką głębokość, że możliwe jest wprowadzenie statku nad wózek ustawiony na ich dolnym końcu. Na wózku tym wyciąga się statek na brzeg i ustawia na stanowisku remontowym.

Zbliżone do wyciągów, ale działające na innej zasadzie, są podnośniki statków. Główną część każdego podnośnika stanowi platforma pozioma (często w postaci pomostu), mogąca wykonywać ruchy pionowe dzięki odpowiednim urządzeniom mechanicznym lub hydraulicznym (segregator aktów prawnych). Na platformie znajduje się wózek (lub kilka wózków), odpowiedniej wielkości, postawiony na szynach.
Statek przeznaczony do remontu wpływa nad ruchomą platformę z wózkiem, opuszczoną w akwenie stoczniowym na odpowiednią głębokość, po czym platforma wraz ze statkiem podnosi się pionowo nad wodę, do takiego poziomu, aby wózek ze statkiem można było przeciągnąć na stanowisko robocze.

Odwrotny tok występuje w czasie wodowania odremontowanego statku lub nowo zbudowanego kadłuba (promocja 3 w 1).
Nie tylko doki suche, ale i inne opisane urządzenia mogą być w razie potrzeby, a w niektórych wypadkach i stale, używane także do montażu kadłubów statków nowo budowanych. Unika się wówczas ryzyka występującego zawsze w czasie wodowania z pochylni.