Doki suche

Przez zastosowanie wielokrążków pomiędzy sprzęgłem czołowym wózka a wciągarką można wartość siły w razie potrzeby stosownie zmniejszyć, co następuje jednakże kosztem czasu trwania operacji, który znacznie się wtedy przedłuża. Linę wyciągową oblicza się na siłę S, uwzględniając współczynnik bezpieczeństwa równy 5-8 (program uprawnienia budowlane na komputer).
Przyczyny te, a szczególnie wzrost tonażu budowanych (i remontowanych czy konserwowanych) statków sprawiają, że coraz więcej buduje się na świecie doków suchych, pozostawiając pochylnie bądź dla budowy statków małych lub średniej wielkości, albo do montażu bloków (odcinków) statków większych zestawianych następnie w doku suchym.

W dalszym ciągu podano jedynie najważniejsze wiadomości o dokach suchych, odsyłając czytelnika do prac Mazuriewicza lub Węgrzyna.
Typowy dok suchy składa się z komory roboczej o rzucie poziomym, zwykle w przybliżeniu prostokątnym oraz z jednej strony z qloivy, w której obrębie mieści się brama i potrzebne do śluzowania statku urządzenia pomocnicze (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Doki suche mają zwykle jedno wejście i stosownie do tego jedno zamknięcie. Coraz częściej, zwłaszcza w wypadkach, gdy dok jest położony pomiędzy dwoma basenami, tak że istnieje możliwość dostępu do niego z dwu stron, stosuje się obustronne wejście i dwa zamknięcia.

Doki przeznaczone dla największych statków nie zawsze mogą być w pełni wyzyskane na całej swej długości. Aby w czasie dokowania statków krótszych zmniejszyć koszty związane z przepompowywaniem wody stosuje się nieraz dodatkowe głowy pośrednie, pozwalające na umieszczenie w nich bram głównych lub dodatkowych. Długie doki można dzielić w ten sposób na dwa lub trzy różnej długości odcinki.
W portach pływowych, zaopatrzonych w duże śluzy, bywały również wypadki wyzyskiwania śluz jako tymczasowych doków (uprawnienia budowlane).

Należy przy tym jednak pamiętać, że śluzy nie zawsze są liczone na pełny wypór, odpowiadający zupełnemu osuszeniu komory, nie wszystkie zatem nadają się do tego celu bez zastosowania specjalnych środków.
Długością użyteczną Lu doku nazywamy odstęp pomiędzy wewnętrzną powierzchnią bramy a powierzchnią pionową poprowadzoną przez podstawę tylnej ściany komory.

Szerokość komory doku

Długością podporową Lp doku nazywamy odległość pomiędzy skrajnymi podporami stępkowymi, rozstawionymi na dnie komory (program egzamin ustny).
Długością pełną L doku nazywamy sumę długości użytecznej oraz grubości tylnej ściany doku.
Szerokością B doku nazywamy szerokość w świetle przejścia w części głowicznej doku, mierzoną przy dnie.
Długość użyteczna i szerokość każdego doku zależą od odnośnych wymiarów największego statku, który ma być w tym doku remontowany (opinie o programie).
Szerokość komory doku w świetle powinna być większa o 4-6 m od szerokości statku, tak aby odstęp pomiędzy ścianami doku a statkiem nie był nigdzie mniejszy niż 2-3 m. Długość użyteczna doku musi być większa od długości kadłuba o 10-30 m, gdyż trzeba zapewnić możność założenia w kadłubie wału śruby.

Wysokość ścian Hc doku jest zależna od poziomu założenia dna, które powinno znajdować się na takiej rzędnej, aby przy najniższym spodziewanym poziomie wody w sąsiednim basenie możliwe było wprowadzenie do komory statku żądanej wielkości (segregator aktów prawnych).
Rzędna wierzchu dna doku powinna być zatem sumą największego zanurzenia statku (w dokach awaryjnych z dodatkiem do 20%), wysokości podpór stępkowych (ok. 1,2 m) i pewnego zapasu niezbędnego pod stępką. Zapas ten może być przyjęty jako równy 0,50 m, jeżeli rzędna mierzona będzie od NW, natomiast musi być odpowiednio większy, jeżeli rzędną mierzy się od SW.
Wierzch ścian doku powinien sięgać przynajmniej na ok. 50 cm nad WWB.

Z podanych trzech podstawowych wymiarów doku stosunkowo najłatwiej można powiększyć w razie potrzeby jego długość, szerokość zaś, a zwłaszcza głębokość komory nie mogą być zmienione bez całkowitej i bardzo kosztownej przeróbki doku (promocja 3 w 1). Dlatego dobór tych dwu ostatnich wymiarów powinien być głęboko przemyślany, z uwzględnieniem przewidywanego rozwoju stoczni.