Dokładność zmielenia

Cement po zmieszaniu (zarobieniu) z wodą do konsystencji plastycznej, dzięki zachodzącym w nim procesom chemicznymi wiąże i twardnieje przechodząc w stan stały i uzyskując z biegiem czasu stale wzrastającą wytrzymałość.
Cement powinien zawierać wagowo na jedną część składników hydraulicznych, tj. krzemionki (Si02), tlenku glinowego (A1203) i tlenków żelaza (Fe203-|-Fe0), najmniej od 1,7 do 2,3 części tlenku wapniowego (CaO) (program uprawnienia budowlane na komputer).

Skład chemiczny cementu określa się również modułem krzemianowym, który jest stosunkiem procentowej zawartości krzemionki do sumy procentowych zawartości tlenków glinu i żelaza i wynosi od 2 do 3,5.
Ciężar objętościowy cementu zależny jest od stopnia utrząsania i waha się w granicach od 1,1 do 1,6 T/m3.
Po wyprażeniu ciężar gatunkowy cementu portlandzkiego wynosi 3,05 T/m3.

Cement powinien być tak dokładnie zmielony, aby na sicie drucianym (z drutu o grubości 0,05 mm), w którym wypada 4900 oczek na 1 cm2 powierzchni, po przesianiu 100 g cementu nie pozostało na sicie więcej niż 5 g (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Cement zarobiony wodą nie powinien po stężeniu wykazywać pęknięć i rys promieniowych ani odkształceń. Dla sprawdzenia wykonuje się z czystego cementu na płytce szklanej placki o grubości pośrodku około 1 cm (ku obwodowi cieńsze), które poddaje się 28-dniowej kąpieli powietrznej i wodnej oraz 3-godzinnej kąpieli parowej. Po takich próbach placki nie powinny wykazywać na obwodzie żadnych pęknięć ani też nierównych odkształceń brzegów (uprawnienia budowlane).

Wiązanie cementu

Wiązanie cementu polega na przejściu zaczynu cementowego ze stanu masy galaretowatej w stan stały. Cement powinien wiązać powoli, tak aby początek wiązania cementu nastąpił najwcześniej po 40 minutach, a koniec - najpóźniej po 10 godzinach licząc od chwili zarobienia cementu wodą (PN/B-043C0). Przeważnie początek wiązania następuje po 2 godzinach, a koniec po 4-5 godzinach (program egzamin ustny).
Do oznaczenia czasu wiązania należy używać aparatu Yicata, składającego się z podstawy i wspornika, w którym luźno prowadzony jest stalowy drążek z igłą. Pomiaru dokonuje się przez opuszczenie drążka z igłą o przekroju 1 mm* w zaczyn. Obciążenie igły wynosi 300 G.

Próbkę cementu wykonuje się w następujący sposób. Należy dokładnie zmieszać 300 g cementu z ok. 80 g wody i ugniatać na zaczyn w ciągu 3 minut. Tak przygotowany zaczyn wlewa się do ebonitowego pierścienia o 0 7 cm i wysokości 4 cm ustawionego na płytce szklanej i usuwa się pęcherzyki powietrza przez potrząsanie (opinie o programie). Następnie próbkę przebija się igłą, swobodnie opuszczając drążek. Początek wiązania następuje wtedy, gdy igła zatrzymuje się 1 mm ponad płytką szklaną, na której umieszczony jest pierścień z zaczynem, a koniec wiązania - gdy igła zagłębi się w zaczynie nie więcej niż na 1 mm. Tak oznaczony czas wiązania podaje się w godzinach i minutach. Próby należy wykonywać w temperaturze pokojowej w granicach od 17 do 20 °C (segregator aktów prawnych).

Okres czasu wiązania spoiw a powinien być Laki, aby można było przygotować zaprawę na budowie i użyć bez obawy zbyt wczesnego wiązania spoiwa. W razie braku aparatu Yicata można w prosty sposób zbadać czas wiązania i twardnienia za pomocą Lzw. próby paznokcia. Do tego celu należy przygotować zaczyn w sposób podany wyżej. Następnie z zaczynu tego formuje się placek o średnicy ok. 10 cm i grubości pośrodku ok. 1 cm (promocja 3 w 1).. Placek ten kładzie się na płytce szklanej i lekko utrząsa w celu usunięcia powietrza i zmniejszenia grubości. Początek wiązania określa moment, gdy paznokieć dozna pewnego oporu w masie zaczynu, a koniec - gdy paznokieć nie zostawi żadnego wgłębienia na placku.