Drewno twardzielowe

U drzew liściastych maksymalny ciężar właściwy drewna wiąże się ze strefą przyrdzeniową i obniża się stopniowo w miarę posuwania się od rdzenia ku obwodowi. Prawidłowość ta ulega zakłóceniu u drzew wytwarzających drewno napięciowe, które występuje w postaci skupień nieregularnie rozmieszczonych na powierzchni przekroju poprzecznego. Zjawisko to występuje w charakterystyczny sposób w drewnie bukowym (program uprawnienia budowlane na komputer). Nierównomierny rozkład ciężaru właściwego drewna spotyka się również w drzewach o nienormalnie wykształconej strzale.

Ciężar właściwy drewna obniża się na podłużnym przekroju pnia w miarę posuwania się od odziomka ku nasadzie korony. Zjawisko to występuje najwyraźniej u sosny i u modrzewia. U olchy natomiast zarysowuje się zjawisko odwrotne; w nieznacznej odległości od szyi korzeniowej ciężar właściwy drewna zaczyna wzrastać. Między nasadą korony a wierzchołkiem drzewa ciężar właściwy drewna może albo obniżać się, albo wzrastać (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Zmienność i kształtowanie się ciężaru właściwego drewna na przekroju podłużnym najważniejszych gatunków drzew przedstawiono na wykresie. Wynika z niego, że odziomkowe kłody sosny i modrzewia mają znacznie wyższy ciężar właściwy niż kłody wycięte z wyżej położonych części strzały. W parze z tym idą wyższe własności mechaniczne, wobec czego odziomkowe kłody sosnowe i modrzewiowe stanowią wysokowartościowy materiał konstrukcyjny. Zagadnienie to wymaga szczegółowego zbadania i ewentualnego wydzielenia odrębnej klasy jakościowej na cele konstrukcyjne (uprawnienia budowlane).

U olchy natomiast drewno o najniższym ciężarze właściwym umiejscowione jest w przedziale 2-6 m ponad szyją korzeniową. Właściwość ta ma konkretne znaczenie w surowcu sklejkowym.
Drewno twardzielowe pochodzące z wewnętrznej części strzały ma wyższy ciężar właściwy niż drewno bielaste. Różnice w ciężarze są tym bardziej wyraźne im bardziej intensywne jest zabarwienie twardzieli (program egzamin ustny).

Obecność żywicy

Obecność żywicy o ciężarze właściwym 0,985-1,073 G/cm3 (żywica gwajakowa 1,25 G/cm3) powoduje tym większe podwyższenie ciężaru właściwego, im większy jest udział żywicy w drewnie. Przesycone żywicą drewno sosen uszkodzonych przez obwar ma anormalnie wysoki ciężar właściwy. Również drewno twardzicy drzew iglastych o mimośrodkowym przekroju poprzecznym ma ciężar właściwy wyższy od drewna normalnego (opinie o programie). Największy ciężar właściwy wykazuje drewno gałęzi i sęków, a zwłaszcza drewno pochodzące z dolnej części gałęzi u nasady korony. Drewno korzeni ma ciężar właściwy niższy niż drewno normalne; obniża się on w miarę wzrostu odległości od szyi korzeniowej.

Wpływ siedliska. W szerokim ujęciu mianem siedliska określa się glebę oraz czynniki klimatyczne. Ciężar właściwy drewna zależy w dużym stopniu od warunków siedliskowych, a poszczególne gatunki drzew reagują w różnorodny sposób na ich zmienność. U świerka np. średni ciężar właściwy drewna wzrasta w miarę zwiększania się wzniesienia oraz
w miarę posuwania się z południa w kierunku północnym. W tych samych lub podobnych warunkach glebowych drewno świerka z dalekiej północy i ze stanowisk wysokogórskich ma zbliżony ciężar właściwy. Odmiennie zachowują się sosna i modrzew, które w miarę wznoszenia się nad poziom morza i w miarę posuwania się z południa ku północy wytwarzają w porównaniu z typowymi dla sosny siedliskami drewno o niższym ciężarze właściwym (segregator aktów prawnych).

Wybitnie lekkie drewno mają sosny wyrosłe na glebach torfowych. U buka ciężar właściwy drewna spada w miarę wzrostu wzniesienia oraz w miarę posuwania się z południa na północ. Różnice te nie są zbyt duże. W tych warunkach drewno bukowe z wysoko położonych stanowisk górskich może mieć ciężar właściwy zbliżony do ciężaru właściwego drewna bukowego z obszaru pomorskiego, natomiast drewno z Podkarpacia i z niskich terenów górskich powinno mieć wyższy ciężar właściwy; zagadnienie to wymaga zbadania i konkretnego wyjaśnienia (promocja 3 w 1).