Dopuszczalne obciążenie taczki

Najwyższe dopuszczalne obciążenie taczki na twardej nawierzchni wynosi 100 kG (nie licząc w tym ciężaru samej taczki). Drogi dla taczek wolno układać z pochyleniem nie większym niż 10%. W budownictwie stosuje się zwykle taczki stalowe o pojemności 75 1 i ciężarze ok. 30 kG. Transport taczkowy jednokołowy najekonomiczniej jest organizować dzieląc grupę roboczą na taczkarzy i ładowaczy (program uprawnienia budowlane na komputer).

Wydajność dzienną Q każdej jednostki transportu poziomego. Praktycznie wydajność dzienną taczek przy robotach ziemnych dla różnych odległości i pochyleń trasy (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Transport taczkowy dwukołowy za pomocą tzw. „japonek” o trakcji ręcznej. Taczki dwukołowe opróżnia się przez obrót dookoła osi (kół), przy czym powinny one posiadać urządzenia do unieruchomiania kół w czasie pochylenia. Z powodu dość znacznej ich wysokości załadowanie jest utrudnione w porównaniu z taczkami jednokołowymi (uprawnienia budowlane). Dlatego taczki dwukołowe najwłaściwiej jest stosować, gdy załadowanie odbywa się z zasobników, np. z zasobników masy betonowej przy betoniarce. Tory robocze do przemieszczania taczek dwukołowych na kołach stalowych, ze względu na ich wymiary, muszą posiadać szerokość co najmniej o 60 cm większą niż szerokość naładowanego wózka, tj. ok. 1,45 m (program egzamin ustny).

Znaczne zmniejszenie oporów jazdy osiągnąć można przez zaopatrzenie taczek w koła o ogumieniu balonowym umożliwiającym trakcję ręczną po terenie ze względu na znaczne zmniejszenie oporów ruchu.

Transport taczkami silnikowymi

Konstruowane są taczki silnikowe prowadzone przez operatora idącego pieszo lub sterowane przez operatora siedzącego lub stojącego na taczce (w postaci pojazdów trzykołowych). W obydwu ostatnich przypadkach dwa przednie koła osadzone są na osi nieruchomej, zaś tylne (nadające kierunek pojazdowi) - na sworzniu pionowym. Nośność taczek silnikowych waha się w granicach od 0,5 do 2,0 T (opinie o programie).

Zaletą taczek silnikowych, w odróżnieniu od taczek z trakcją ręczną, jest możność poruszania się po terenie (bez specjalnych torów, które niezbędne są przy taczkach ręcznych) z prędkością dochodzącą do 10 km/godz. Wyładowanie taczek silnikowych następuje sprawnie i szybko za pomocą ręcznej dźwigni lub mechanicznie. Zazwyczaj są to taczki ze skrzynią przechylną do przewożenia mas plastycznych (masa betonowa, zaprawa) lub z platformą roboczą do przewożenia materiałów sztukowych, najczęściej w pojemnikach (segregator aktów prawnych).

Większa taczka silnikowa o przechylnej skrzyni stanowiącej przejście do wywrotki terenowej, sterowana przez operatora siedzącego, jest to taczka produkcji Aveling-Barford (Anglia) o pojemności skrzyni 400 1 i nośności 0,61 T; napęd od silnika o mocy 4,5 KM, szybkość jazdy do przodu i do tyłu wynosi 5 km/godz, a najmniejszy promień skrętu 1,880 m.

Podobna taczka silnikowa typu MV 250, obsługiwana przez operatora jadącego na taczce w pozycji stojącej; objętość skrzyni przechylnej wynosi 250 1, nośność 0,5 T; ciężar własny taczki 10,37 T, szybkość jazdy do przodu - 5,8 km/godz, do tyłu - 4,5 km/godz. Kolej normalnotorowa wprowadzona bezpośrednio na plac budowy jest najbardziej wydajnym i uniwersalnym środkiem transportu budowlanego.

Kolej normalnotorowa powinna być doprowadzona na plac budowy przed rozpoczęciem robót w przypadkach:

• gdy jej zainstalowanie przewidziane jest dla stałych celów eksploatacyjnych wznoszonej budowy (zakłady przemysłowe);
• w szczególnie sprzyjających warunkach, gdy plac budowy znajduje się na peryferiach miast lub gdy stacja kolejowa znajduje się w niewielkiej odległości, wreszcie
• gdy ilość transportowanych ładunków dla potrzeb budowy uzasadnia ekonomiczność jej doprowadzenia (promocja 3 w 1).