Ewentualne zagłębienia

Ewentualne zagłębienia powinno się sytuować symetrycznie względem osi budynku i tylko w jej pobliżu. W innych przypadkach należy stosować odcięcie warstwą poślizgową części bardziej zagłębionych na poziomie fundamentów posadowionych płycej. Przeponę należy konstruować jako krzyżowo zbrojoną płytę, leżącą na ławach fundamentowych i obejmującą całą powierzchnię rzutu poziomego segmentu między dylatacjami (program uprawnienia budowlane na komputer).

Jako minimalne zbrojenie w pasmach między ścianami stosuje się pręty 06 układane co 30 cm, a w pasach podściennych zbrojenie F_a zgodnie z obliczeniami. Ławy fundamentowe nie wymagają w tym przypadku zbrojenia na siły poziome. Między przeponą a ławami fundamentowymi należy zakładać warstwę poślizgową. Jako warstwę poślizgową można stosować podwójne warstwy papy układanej na sucho, sztucznych folii lub ocynkowanych blach stalowych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Zaleca się stosowanie pomiędzy tymi warstwami odpowiednich smarów i materiałów sproszkowanych zmniejszających znacznie współczynnik tarcia.

Przy obliczaniu sił rozciągających w ruszcie i przeponie przyjmuje się obliczeniowe wartości rozpełzania terenu e„ określone wg wzoru. Podstawą obliczeń sił są naprężenia styczne działające na fundamenty w poziomie posadowienia (uprawnienia budowlane).

Naprężenia styczne działające na fundamenty budynku, wywołane odkształceni mi podłużnymi pcdloża e₀, oblicza się przy zz łożeniu sprężysto-plastycznych własności gruntu. Zakłada się, że obszar współpracy fundamentów z podłożem jest ograniczony i określa się go mianem warstwy amortyzującej. Obliczeniowa grubość tej warstwy zależy od rodzaju podłoża oraz szerokości ławy b (program egzamin ustny). W przypadku gruntów miękkich o znacznej miąższości przyjmuje się grubość jako równą 1,5 b, zaś w przypadku występowania warstwy podłoża miękkiego o grubości a < 1,5 b lub w przypadku stosowania podsypki o grubości a jako rówmą a.

Ławy rusztu fundamentowego

Ławy rusztu fundamentowego, przy równoległym lub prostopadłym kierunku odkształceń terenu do osi budynku, są narażone na ściskanie i rozciąganie (ławy równoległe) oraz zginanie (ławy prostopadłe). Przy odkształceniach terenu skierowanych ukośnie ławy poddane są jednoczesnemu działaniu siły osiowej i momentu zginającego. Dla najniekorzystniejszego, tj. występującego pod kątem 45° do osi budynku, kierunku odkształceń wartości sił osiowych i momentów zginających przyjmujemy jako równe 0,7 wartości uzyskanych z obliczeń dla kierunków ortogonalnych (opinie o programie).

W przypadku stosowania w ruszcie ław przekątnych i kotwicznych zakładamy, że siły osiowe działające w nich są wynikiem przejmowania części obciążeń stycznych działających na ławy zewnętrzne w kierunku prostopadłym.

W przypadku stosowania przepony kotwicznej leżącej na ławach fundamentowych należy przy obliczaniu działających w niej sił uwzględniać możliwość wystąpienia poślizgu w warstwie poślizgowej, zakładanej na styku ław z przeponą. Poślizg ten, zwłaszcza przy stosowaniu warstw o małym współczynniku tarcia, może nastąpić nawet przy zachowaniu sprężystych własności gruntu pod ławami. Spowoduje to znaczne obniżenie wartości sił obliczeniowych działających na przeponę, w stosunku do sił obliczonych przy założeniu pełnego przejmowania sił przekazywanych przez grunt na przeponę za pośrednictwem fundamentów (segregator aktów prawnych).

W związku z powyższym do ustalenia sił działających w przeponie niezbędne jest określenie zarówno naprężeń r działających na fundamenty obliczenia są tu takie same jak przy ruszcie fundamentowym jak i maksymalnych naprężeń r_r, jakie mogą wystąpić w warstwie poślizgowej. Rozkłady naprężeń stanowiących podstawę obliczenia sił w przeponie w pasmach nad ławami równoległymi do kierunku odkształceń terenu, a w pasmach między ławami. Do wymiarowania przepon w obu pasmach przyjmuje się mniejszą z sił obliczonych na podstawie rozkładów naprężeń (promocja 3 w 1).