Doświadczenia

Jednakże doświadczenia dotychczasowe dowodzą, że zarówno pianobetony, jak i gazobetony nadają się do budowy ścian zewnętrznych przy zachowaniu następnych warunków:
a) Ściany powinny być wykonywane z bloków całkowicie dojrzałych, w których proces skurczu został praktycznie zakończony (program uprawnienia budowlane na komputer). Najlepiej nadają się lekkie betony, które dojrzały w autoklawach.
b) Aby uniknąć przemarzania spoin, należy stosować do murowania zaprawy ciepłochronne, to jest takie, dla których współczynnik przewodności cieplnej jest nie wiele większy od współczynnika przewodności cieplnej zasadniczego materiału ściany. Stosowane bywają do tego celu zaprawy cementowo-wapienne z lekkim kruszywem lub też zaprawy przyrządzane tak samo jak lekkie betony.
c) Ściany powinny być od zewnątrz otynkowane zaprawą cementowo-wapienną, zabezpieczającą od nadmiernego nasiąkania wodą z opadów atmosferycznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
d) Nie należy stosować pianobetonów i gazobetonów do ścian pomieszczeń, w których panuje duża wilgoć (jak pralnie, łaźnie itp.).
Przykłady zastosowania lekkich betonów do ścian zewnętrznych, podajemy poniżej.
Bloki pianobetonowe z oblicówką piaskowcową wykonywa się, jak następuje (uprawnienia budowlane). Na płycie z przygotowanego kamienia o grubości 3 cm z wewnętrzną powierzchnią chropowatą rozpościera się warstwę zaprawy cementowej o grubości 8 mm i umieszcza w niej klamry stalowe do zakotwienia w zapleczu ceramicznym. Gdy już zaprawa rozpocznie wiązać, wzrusza się z lekka jej powierzchnię szczotką stalową, a następnie po umieszczeniu w formie nalewa się z wierzchu pianobeton o potrzebnej grubości warstwy (w danym przypadku 10 cm).
Bloki te muruje się na zaprawie cementowo-wapiennej np. 1:1, 5:8, wiążąc je kotwiami z jednocześnie wykonywaną ścianką zaplecza z pustaków ceramicznych. Spoinę pionową podłużną między blokami zewnętrznymi i ścianką zaplecza napełnia się rzadką zaprawą (program egzamin ustny).
Współczynnik przenikania ciepła ściany wskazanej wynosi k = 0,84 kcal/m2h °C, a jej ciężar 430 kg/m2.

Ściany zewnętrzne

Ściany zewnętrzne tego rodzaju zastosowano na kilka lat przed wojną jako wypełnienie szkieletu w dwóch dużych domach w Gdyni. Zachowały się one zadowalająco (opinie o programie).
Ściany zewnętrzne tego rodzaju zastosowano jako dźwigające tylko ciężar własny w budynkach mieszkalnych o 4 kondygnacjach wykonanych przed kilku laty w Warszawie w dzielnicy Koło i na Pradze.
Ściany są dwuwarstwowe. Warstwa wewnętrzna wykonana jest z bloków gruzobe- tonowych 49 X 49 X 16 cm.
Warstwa zewnętrzna utworzona jest z bloków o tych samych wymiarach w następujący sposób: najpierw wykonywano kwadratową płytkę elewacyjną z zaprawy cementowej 1 :4 o grubości ok. 2-^2,5 cm i zakotwiono w niej po 2 druty o średnicy 3 - 5 mm, służące do powiązania bloków zewnętrznych z wewnętrznymi.

Po wykonaniu białej gładzi wapiennej (z dodatkiem cementu) na licowej stronie i po stwardnieniu świeżą jeszcze płytkę umieszczano w formie skrzynkowej i po powleczeniu zaprawą cementową 1 : 3 o grubości ok. 0,5 cm zalewano z góry masą pianobetonową o grubości 13 cm i ciężarze objętościowym po wyschnięciu 0,8-P0,9 T/m3 (segregator aktów prawnych).
Tak utworzone bloki zewnętrzne wyjmowano z form po ok. 2 dniach.

Dojrzewały one na placu budowy (bez przykrycia, co nie jest pożądane); polewano je wodą w ciągu ok. 14 dni. Do wbudowania w ściany nadawały się nie wcześniej niż po 8 tygodniach od czasu wykonania.
Obliczony współczynnik przenikania ciepła opisanej ściany k = 1,06 kcal/m2h°C.
Wznoszenie ścian odbywało się w ten sposób, że najpierw układana była na zaprawie jedna warstwa bloków zewnętrznych, przy czym w spoinach zarówno poziomych, jak i pionowych układano od zewnątrz listewki drewniane o grubości 1 cm na głębokość 1 cm do wewnątrz.

Następnie murowano od tyłu warstwę bloków gruzo-betonowych do poziomu o 25 cm niższego niż wierzch bloków zewnętrznych (promocja 3 w 1).
Spoina podłużna pionowa była zapełniana zaprawą z góry po ustawieniu każdego bloku gruzo-betonowego.