Czujniki zegarowe

Do pomiaru odkształceń stropów zastosowano czujniki zegarowe o dokładności 0,01 mm i zakresie 1 cm.
Po odnotowaniu odczytu początkowego na czujnikach obciążono stropy ciężarem uzupełniającym p0 = 210 kG/m2 (program uprawnienia budowlane na komputer).

Następnego dnia zmierzono ugięcie stropów i przystąpiono do obciążenia zwiększonym ciężarem użytkowym (o 40%>) 1,4 p = 420 kG/m2. Obciążenie układano w ten sposób, aby w pierwszym etapie sprawdzić strop na współpracę poprzeczną (klawiszowanie), a następnie na ugięcie od przeciążenia 1,4 p. Początkowo obciążono element środkowy do wartości 420 kG/m. Po upływie 6 godzin dokonano odczytów na czujnikach, sprawdzono zachowanie się przyległych z obu stron elementów w miejscach styków, po czym obciążono takim samym obciążeniem dwa skrajne elementy. Po upływie 24 godzin zmierzono ugięcie, a następnie elementy odciążono pozostawiając obciążenie uzupełniające (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Po- Po 6 godzinach zmierzono ugięcie trwałe i rozpoczęto obciążenie aż do zniszczenia. Badania sztywności elementów przy próbnym obciążeniu 1,4 p wykazały ugięcie maksymalne / = 2,23 mm oraz stosunek tego ugięcia do rozpiętości: f/l = 1/1900. Jest to wynik daleko mniejszy od granicznego ugięcia przewidzianego normą radziecką SNiP-II-W.l.-62, które dla elementów swobodnie podpartych żelbetowych powinno wynosić 1/750 l.

Badania współpracy poprzecznej elementów dały pozytywne wyniki: zależność między wartością ugięcia żebra nieobciążonego a ugięciem żebra obciążonego spełniła odpowiednie warunki norm francuskich (uprawnienia budowlane).
Badania pracy sprężystej elementów wykazały przekroczenie wartości stosunku flf = 0,54 w porównaniu do wartości stosunku flf = 0,30 określonego normą PN-56/B-03260. Przekroczenie to należy tłumaczyć tym, że elementy stropowe nie spoczywały na podporze w sposób gwarantujący swobodny przesuw.

Badania nośności elementów wykazały współczynniki pewności większe od przyjętego w projekcie s = 1,5 gwarantując tym samym pełną nośność elementu (program egzamin ustny).
Metoda badań elementów ściskanych polega na odtworzeniu za pomocą próbnego obciążenia najniekorzystniejszych warunków statyczno-wytrzymałościowych w jakich element ściskany będzie pracował po wbudowaniu w konstrukcję oraz na obserwacji zachowania się elementu w czasie tego obciążenia.

Badanie odkształcalności elementu ściskanego

Ze względu na znacznie większe co do wielkości obciążenie próbne w porównaniu do obciążenia dla elementów zginanych, elementy ściskane badane są głównie w maszynach wytrzymałościowych w laboratoriach.
Badanie odkształcalności elementu ściskanego polega na pomiarze odkształceń podłużnych osi elementu oraz odkształceń poprzecznych przekroju podczas próbnego obciążenia elementu siłą ściskającą osiową lub mimośrodową o wielkości obliczeniowej (bez współczynnika pewności) (opinie o programie).

Badanie stateczności elementu ściskanego ma za zadanie ustalenie wielkości przesunięcia osi geometrycznych przekroju poprzecznego elementu podczas próbnego obciążenia krytyczną osiową siłą ściskającą lub mimośrodową powodującą wyboczenie elementu.
Rysy zaczęły powstawać i gromadzić się symetrycznie względem środka rozpiętości stropu.
Nie stwierdzono rys od sił ścinających przy podporach. Po załamaniu się płyt ustalono obciążenie niszczące i pobrano próbki stali zbrojeniowej dla ustalenia rzeczywistej granicy plastyczności Qr. Badanie nośności elementu ściskanego polega na wyznaczeniu wielkości siły osiowej lub mimośrodowej powodującej zniszczenie elementu podczas próbnego obciążenia (segregator aktów prawnych).

Dla oceny zbadanych elementów ściskanych otrzymane z badań wyniki poddawane są analizie polegającej na porównaniu wyników z odpowiednimi wskaźnikami technicznymi. Wielkość tych wskaźników porównawczych jak i metody ich obliczania. Program badania podobnie jak dla elementów zginanych powinien zawierać:

a) opis badanego elementu ściskanego wraz z podaniem typu maszyny wytrzymałościowej,

b) cel badań z określeniem poszczególnych faz badań,

c) schematy obciążeń wraz ze szkicami rozmieszczenia aparatury pomiarowej uwzględniającymi schemat maszyny probierczej,

d) wielkości przyrostu siły i wytyczne do rejestracji odkształceń,

e) wskaźniki porównawcze do analizy wyników badań (promocja 3 w 1).