Dozowanie składników

Składniki masy betonowej można dozować tylko według proporcji określonej przez laboratorium, przy czym zestawienie materiałów powinno być kontrolowane przy każdej zmianie gatunku poszczególnych materiałów i w razie wątpliwości co do jednorodności tych materiałów (program uprawnienia budowlane na komputer).

Spośród trzech sposobów dozowania, tj. objętościowego, mieszanego i wagowego, sposób mieszany przy budowie nawierzchni betonowych jest dość często stosowany, sposób zaś objętościowy nie jest stosowany nawet do robót pomocniczych.
Dozowanie wagowe jest najdokładniejsze, jednak wymaga urządzeń mechanicznych, do których zalicza się:
- silosy wraz z dozatorami,
- urządzenia mechaniczne do załadowania silosów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Urządzenia te, niezależnie od zwiększenia dokładności dozowania, w znacznym stopniu usprawniają roboty oraz zmniejszają pracochłonność. Przy dozowaniu wagowym należy pamiętać o konieczności wprowadzenia poprawek ze względu na wilgotność kruszywa, zwłaszcza piasku i drobnych frakcji grysów (uprawnienia budowlane).
Do betoniarek pracujących bezpośrednio na budowanej drodze dowozi się kruszywo całkowicie zestawione o ilości jednej porcji mieszanki, które wraz z cementem wrzuca się do kosza zasypowego betoniarki.
Kolejność wsypywania poszczególnych składników do betoniarki nie ma znaczenia, tylko ze względu na zmniejszenie rozkurzu cementu celowe jest wsypywanie cementu do kosza betoniarki między dwie warstwy kruszywa.

Przy ustalaniu ilości wody dla jednego zarobu należy uwzględniać ilość wody zawartej w kruszywie, która powinna być ustalana laboratoryjnie codziennie i przy każdej zmianie warunków atmosferycznych. W czasie silnego nasłonecznienia ilość dodawanej wody należy zwiększać (program egzamin ustny).
Dokładność dozowania z wykluczeniem pomyłek zapewniają wytwórnie masy betonowej o automatycznym dozowaniu.

Jakość masy betonowej. Jakość masy betonowej, a tym samym i betonu w dużym stopniu zależy od czasu mieszania; jeżeli jest on zbyt krótki, powoduje to niedokładne wymieszanie składników, natomiast zbyt długie mieszanie może spowodować szkodliwe napowietrzenie masy betonowej. Optymalny czas mieszania wynosi 1,0-H,5 min, licząc od chwili doprowadzenia do mieszalnika wszystkich składników.

Sporządzanie masy betonowej

Na jakość mieszania ma również duży wpływ szybkość obrotów mieszalnika lub mieszadła, przy czym najlepsze wyniki otrzymuje się przy 10-25 obrotach mieszalnika na minutę, czyli przy jego szybkości obwodowej około 1,0 m/sek.
Jeśli do czasu mieszania masy betonowej dodamy czas potrzebny na załadowanie i wyładowanie bębna, tj. około 90 sekund, to jeden cykl mieszania trwa 2,5-3,0 min, czyli w ciągu jednej godziny można wykonać około 22 zarobów (opinie o programie).

Sporządzanie masy betonowej przy niskiej temperaturze. Przy wykonywaniu nawierzchni betonowej w okresie późnej jesieni, kiedy temperatura jest stosunkowo niska, należy zachować następujące środki ostrożności:
- stosować cementy szybkotwardniejące,
- zwiększać ilość dozowanego cementu,
- dodawać w postaci roztworu z wodą dodatki specjalne,
- osłaniać świeży beton matami słomianymi itp.

Wymienione środki ostrożności należy stosować przy temperaturze znaczenia od +5° do -4°C. W przypadku obniżenia temperatury poniżej - 4:C
betonowanie należy przerwać (segregator aktów prawnych). Stosowanie podanych środków powoduje zwiększenie kosztów budowy, jednak jest usprawiedliwione, gdy chodzi o zakończenie odcinka robót mimo nadejścia chłodnej pory. Specjalna opieka nad betonem powinna trwać aż do uzyskania przez beton 50% projektowanej wytrzymałości.

Układanie i zagęszczanie masy betonowej zalicza się do podstawowych procesów technologii budowy nawierzchni betonowej, gdyż od sposobu ich wykonania zależą: prawidłowość przekroju podłużnego i poprzecznego nawierzchni, odporność warstwy górnej na ścieranie i jednorodność betonu pod względem zagęszczenia oraz pracochłonność robót (promocja 3 w 1).

Prace te w zasadzie wykonuje się wyłącznie mechanicznie, niemniej jednak stosuje się i ręczne wykonywanie tych robót, ale w zakresie bardzo ograniczonym, np. przy naprawie istniejącej nawierzchni (wymiana kilku do kilkunastu płyt), przy budowie krótkich ulic osiedlowych oraz krótkich odcinków znaczenia lokalnego.