Drabinki

Drabinki umieszcza się w pionowych ścianach nadwodnych falochronu co ok. 50 m od strony portu, zwykle przy co drugim urządzeniu do cumowania statków o ile takie istnieją w celu umożliwienia wyjścia na falochron cumownikowi, a co 100-^200 m na ścianach zewnętrznych od strony morza. Te ostatnie drabinki mają charakter drabin ratunkowych. Z obu ich stron powinny być namalowane trwałą farbą barwne i z daleka widoczne pasy, umożliwiające dostrzeżenie miejsca drabinek z wody z nieco większej odległości (program uprawnienia budowlane na komputer).

Najczęściej w urządzenia tego rodzaju wyposażone są jedynie głowice lub otoczenie schodków umieszczonych w ciągu falochronu. Pozostałe odcinki falochronu są zwykle niedostępne dla jednostek pływających i nie ma potrzeby zakładania tam urządzeń odbojowych czy cumowniczych. W wielu portach jednakże falochrony o ścianach stromych lub falochrony typu mieszanego z górną konstrukcją stromą wykorzystywane są do postoju statków oczekujących na miejsce przy nabrzeżu, albo przeczekujących sztorm przed wyjściem w morze. W takim wypadku wyposaża się falochrony na całej ich długości w urządzenia odbojowe i cumownicze, których rozmieszczenie i szczegóły są identyczne jak przy nabrzeżach (rozdz. 7).

Do urządzeń specjalnych zalicza się stawy różnego rodzaju, maszty i wieżyczki świateł portowych (t. III) oraz wszelkiego rodzaju kanały i przewody zasilające urządzenia wznoszące się na falochronie (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Przede wszystkim będą to kanały dla kabli elektrycznych zasilających światła portowe oraz ewentualne kanały dla rurociągów wodociągowych i hydrantów mających zasilać statki stojące dłuższy czas przy falochronie. Potrzeba, liczba i rozmiary kanałów wynikają z konkretnych założeń i rozwiązań dotyczących urządzeń elektrycznych lub wodociągowych zaprojektowanych na falochronie.
Kanały te umieszcza się zwykle w przestrzeni pomiędzy murami nadwodnymi. Wydaje się celowe umieszczanie ich we wnękach w murze nadwodnym od strony portu - wykonanych w ich pionowych ścianach nadwodnych, gdzie są i łatwo dostępne i zabezpieczone przed uszkodzeniem przez przelewającą się przez parapet falochronu wodę. Wadą takiego umieszczenia przewodów, zwłaszcza rurociągów, jest konieczność ich izolowania na wypadek mrozów (uprawnienia budowlane).

Przejście falochronem

Poza tym do urządzeń specjalnych można zaliczyć balustrady z rur stalowych lub kształtowników, zakładane przy schodkach i innych wnękach przerywających ciągłość krawędzi falochronu, a czasem wzdłuż parapetu w odległości ok. 1 m od niego (program egzamin ustny). Ta ostatnia balustrada ma umożliwiać przejście falochronem w okresie bardziej burzliwego morza, szczególnie w zimie, gdy powierzchnia falochronu jest oblodzona.
Jeżeli w skład nadbudowy falochronu wchodzą przestrzenie wypełnione piaskiem lub luźnie nasypanym kamieniem, powierzchnie ich muszą być pokryte nawierzchnią. Nawierzchnia ma w zasadzie nie tyle umożliwić ruch po falochronie, który nie zawsze jest przewidywany, ile chronić materiał zasypowy przed wymyciem przez fale przelewające się przez falochron (opinie o programie).

Z tych względów nawierzchnia falochronów musi być masywna, a więc stanowić może bruk z kostki normalnej na podkładzie betonowym grubości ok. 20 cm, zalewany cementem (dylatacje w podkładzie co ok. 10 m), albo też płyty betonowe. Tego rodzaju nawierzchnie stosowane są w miejscach, gdzie ataki morza nie są szczególnie gwałtowne. Na falochronach narażonych na ataki otwartego morza opisana nawierzchnia może być zniesiona przez falę. W takich wypadkach lepiej jest wypełnienie zastąpić betonem (ewentualnie chudszym), albo też trzeba przykryć je płytami betonowymi o grubości kilkudziesięciu i więcej centymetrów (segregator aktów prawnych).

Do nawierzchni należą również krawężniki. Wzmacnia się nimi przede wszystkim główną krawędź falochronu, tj. krawędź muru nadwodnego od strony portu, o ile falochron ma być wykorzystany do postoju statków. Krawężnik ten może być wykonany albo jako kształtownik stalowy (często o specjalnym wyokrąglonym kształcie), albo jako blok granitowy czy z innego wytrzymałego kamienia (o wymiarach np. 0,45×0,25 m). Układa się go w odcinkach ok. 1 m wzdłuż krawędzi na murze nadwodnym od strony portu, wyrównuje jego położenie za pomocą klinów, zalewa zaprawą cementową i spoinuje. Krawężniki granitowe lub z kątowników stosowane bywają również do wzmacniania krawędzi stopni schodów falochronowych (promocja 3 w 1).