Drewno późne

Drewno późne ma własności mechaniczne kilka razy wyższe niż drewno wczesne; w związku z tym wzrastają mechaniczne własności drewna w miarę wzrostu udziału drewna późnego.
Drewno wolne od wad daje wyższe wyniki wytrzymałościowe od drewna obciążonego wadami; wynika stąd rozbieżność między wynikami badań opartych na małych próbkach wyrabianych z drewna bez wad (wyniki wyższe), a wynikami badań dużych próbek lub elementów konstrukcyjnych w naturalnych wymiarach (program uprawnienia budowlane na komputer).

Duży wpływ na wytrzymałość drewna ma ilościowy i jakościowy udział sęków; stopień obniżenia wytrzymałości zależy od rodzaju sęków i od ich rozmieszczenia w próbce lub w elemencie konstrukcyjnym.
Drewno pochodzące z drzew starych ma niższą wytrzymałość i jest bardziej kruche niż drewno z drzew młodych lub w normalnym wieku rębności.
Wpływ wymiarów i obróbki próbek. Do badania mechanicznych własności drewna stosuje się próbki różnych wymiarów (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Na ogół można je podzielić na trzy grupy: próbki małe o wymiarach przekroju 2×2 cm, próbki średnie o wymiarach 5×5 cm lub 2×2 cale i próbki duże o wymiarach przekroju 10X10 cm.
Badania mechanicznych własności drewna dla celów kontrolnych prowadzi się najczęściej - zarówno w Polsce, jak w innych krajach Europy - na próbkach małych. Zaletą próbek małych jest możliwość wyrobienia ich nawet z cienkich sortymentów drewna oraz możliwość zrealizowania szerokiego wachlarza badań na czterotonowej lub pięciotonowej uniwersalnej maszynie probierczej. Ponadto małe wymiary ułatwiają wyrobienie próbek wolnych od wad, co daje możność porównywania wyników (uprawnienia budowlane).

Próbki średnie o wymiarach przekroju 5×5 cm lub 2×2 cale są - nawet przy dążeniu do wyrabiania ich z drewna bez wad - bardziej obciążone drobnymi, niekiedy ukrytymi we wnętrzu próbki wadami niż próbki małe o wymiarach przekroju 2×2 cm. Stosując próbki średnie otrzymuje się niższe wyniki wytrzymałościowe, wyniki te są jednak bardziej zbliżone do rzeczywistości i lepiej charakteryzują badany materiał (program egzamin ustny).

Próbki średnie

Próbki średnie pokrywają większą powierzchnię na przekroju poprzecznym badanych kłód lub sortymentów drewna. Dzięki temu stosowanie próbek o większych wymiarach jest równoznaczne ze zmniejszeniem liczby próbek oraz nakładu pracy na przeprowadzenie badania i wykonanie obliczeń.
Próbki średnie i duże można wyrobić tylko z sortymentów o dużych wymiarach, a przeprowadzenie badań wymaga maszyn probierczych o dużym zakresie siły.

W ogólności próbki małe dają wyniki zbyt wysokie, próbki średnie wyniki zbliżone do praktycznych wartości przeciętnych, próbki duże wyniki zbyt niskie, jeśli chodzi o ogólną ocenę drewna, natomiast najbardziej właściwe, jeśli chodzi o ocenę wielkowymiarowych elementów budowlanych (opinie o programie).
Badania porównawcze Móratha przeprowadzone w zakresie wytrzymałości na ściskanie drewna bukowego na próbkach o wymiarach 2x2x2 cm, 5x5x5 cm i 10x10x10 cm wykazały duże rozsianie wyników w zakresie próbek małych. Próbki natomiast o wymiarach 5x5x5 cm i 10x10x10 cm dały wyniki wyrównane, skupione około wartości średniej. Spostrzeżenie to wymaga dalszych metodycznych badań w zakresie różnych wytrzymałości oraz potwierdzenia na obszernym materiale badawczym (segregator aktów prawnych).

Należy pamiętać, że drewno elementów konstrukcyjnych ma z powodu występujących w nim wad wytrzymałość mniejszą od wytrzymałości określonej na podstawie pobranych z tego samego drewna małych (wolnych od wad) próbek. Z tego względu obok badania drewna na próbkach małych należy przeprowadzać równolegle badania na próbkach dużych, o wymiarach odpowiadających oryginalnym elementom konstrukcyjnym i na tej podstawie ustalać odpowiednie współczynniki redukcyjne.

Duży wpływ na wyniki badania wywiera dokładność obróbki próbek. Słoje roczne na poprzecznych przekrojach próbek powinny przebiegać w kierunku stycznym do jednego z boków, a włókna drzewne powinny przebiegać równolegle do podłużnych krawędzi próbek (promocja 3 w 1).