Warsztaty produkujące formy

Warsztaty produkujące formy dla zakładów prefabrykacji i elementów żelbetowych nie są warsztatami czysto ciesielskimi, lecz ciesielsko-ślusarskimi (program uprawnienia budowlane na komputer).
Wyrabiają one formy dla prefabrykatów w zależności od potrzeb: drewniane, drewniano-metalowe lub metalowe.

W schemacie technologicznym ciesielni na pierwszym miejscu znajdują się zawsze magazyny drewna. Na ogól drewno magazynuje się pod gołym niebem, tylko przy dłuższym czasie składowania stosuje się wiaty. Teren pod magazyn drewna powinien być wyrównany, utwardzony i odwodniony.
Drewno składa się w stosy, pod które daje się słupki betonowe lub impregnowane drewniane. Na nich leżą również podwaliny drewniane impregnowane.
Okrąglaki układa się jeden obok drugiego w warstwach poziomych, przedzielając je przekładkami z suchego drewna. Do ułożenia warstwy dobiera się okrąglaki tej samej średnicy i układa je odziomkami naprzemianlegle (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Tarcicę układa się również warstwami, prostopadle do kierunku przewiewu, na listwach podkładowych dobrze wysuszonych. Listwy te dla drewna iglastego daje się sosnowe lub świerkowe, dla dębowego - dębowe. Odstępy desek w jednej warstwie powinny wynosić 5-15 cm, odstępy warstw - kilka centymetrów. Od góry stos przykrywa się warstwą desek, dranic lub okorków, ze spadkiem w celu zabezpieczenia stosu desek przed wodą deszczową. Szerokość stosu wynosi 5-6 m, wysokość 4-P5 m. Odstępy między stosami 1,5-2 m. Cięcie drewna w małych warsztatach wykonuje się piłą ręczną.

Obsługuje je zwykle dwóch ludzi - cieśla z pomocnikiem. Do przycinania drobnych elementów, jak kliny, listwy itp., stosowane są wykroje. W dużych warsztatach ciesielskich do cięcia drewna używa się pił mechanicznych najczęściej tarczowych. Przy pile ustawia się stoły wałkowe lub stoły z ruchomymi wózkami. Do cięcia podłużnego używa się zwykle piły tarczowej. Stanowisko robocze piły tarczowej obsługuje operator i jego pomocnik (uprawnienia budowlane). Operator określa cięcie, zdejmuje obrabianą deskę ze stosu 1 i podaje ją na piłę.

Punkt przybicia

Pomocnik, stojąc z boku stołu 2, przyjmuje rozpiłowaną deskę, odkłada odciętą część deski na stos 5 i odrzuca odpad na składowisko. Do cięcia poprzecznego używa się przeważnie pił wahadłowych. Stanowisko obsługuje dwóch ludzi: operator z pomocnikiem. Zdejmują oni deskę ze stosu i układają na stole wałkowym.

Pomocnik przesuwa deskę pod piłę, operator przerzyna ją i odkłada na stos, a ścinki odrzuca (program egzamin ustny). Piły tarczowe mają bardzo szerckie zastosowanie. Można na nich wycinać nawet krążyny, stosując urządzenie. Urządzenie to składa się z łaty 1 o długości równej promieniowi łuku krążyny. Do łaty umocowana jest za pomocą dwóch zastrzałów 2 deska kierująca 3. Przybija się do niej klamrami ciesielskimi 4 deskę 5, z której mamy wyciąć krążynę (opinie o programie). Drugi koniec łaty 1 przybija się do stołu pomocniczego 6. Punkt przybicia musi leżeć od tarczy 7 w odległości równej promieniowi łuku krzywizny. Do tego rodzaju obcinania stosuje się tarcze takiej wielkości, aby wystawały ponad stół nie wyżej niż wynosi grubość deski 5.

Pożądane jest używanie tarcz jak najmniejszych średnic, gdyż duże tarcze łatwo grzęzną w rzazie. Na pile tarczowej można też przycinać krawędzie desek (fazować deski), stosując urządzenie. Wyrównywanie elementów przeprowadza się na strugarkach, które mogą być jedno-, dwu i czterostronne (segregator aktów prawnych). Schemat stanowiska roboczego strugarki-wyrówniarki. W zwykłych warunkach pracy wyrówniarkę obsługuje jedna osoba. Obsługujący bierze deskę ze stosu, kładzie na przednią płytę stołu wyrówniarki i naciskając ją przesuwa nad wałem nożowym.

Przestrugany materia! odkłada lub powtarza operację dla każdej płaszczyzny. Przy zastosowaniu mechanicznego posuwu niezbędna jest obsługa dwuosobowa. Jeden pracownik podaje nieobrobiony materiał na obrabiarkę, a drugi odbiera materiał ostrugany (promocja 3 w 1).