Drewno reakcyjne drzew liściastych

Drewno reakcyjne drzew liściastych określane mianem drewna napięciowego lub drewna ciągliwego (bois de tension, Zugholz, tensionwood) zawiera mało ligniny, wykazuje natomiast dużą zawartość celulozy. Z tego względu udział drewna ciągliwego jest w papierówce liściastej zjawiskiem dodatnim (program uprawnienia budowlane na komputer). Zagadnienie składu chemicznego drewna reakcyjnego nie jest dotychczas dostatecznie wyjaśnione.
Skład chemiczny drewna zmienia się w zależności od wieku drzewa; z wzrostem wieku zwiększa się zawartość celulozy i ligniny. W miarę starzenia się drzewa zwiększa się ilość ligniny, zmniejsza się natomiast ilość celulozy i pentozanów.

Skład chemiczny drewna ulega również zmianom w zależności od siedliska (gleba i klimat) i typu lasu. W myśl badań K alninsa udział celulozy w drewnie świerka i jodły maleje w miarę pogarszania się siedliska drzewostanu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Mianem korozji określa się zmiany, jakie zachodzą w powierzchniowej warstwie materiału na skutek działania czynników atmosferycznych, chemicznych i elektrochemicznych. Z powierzchniowej warstwy korozja może stopniowo przenikać w głąb materiału. Korozja powoduje chemiczne zmiany materiału, jego ubytek i porowatość oraz zmniejszenie ciężaru. Odporność materiału na korozję określa się podając ubytek ciężaru badanego materiału (G) na jednostkę powierzchni (m2) i jednostkę czasu (h) (uprawnienia budowlane).

Nieszlachetne, ciężkie metale, zwłaszcza żelazo, są mało odporne na korozję.
W przeciwieństwie do metali nieszlachetnych drewno nie ulega działaniu ujemnych wpływów atmosferycznych. Jego trwałość na powietrzu lub pod wodą jest praktycznie nieograniczona. Tę teoretycznie dużą odporność chemiczną można zrealizować tylko w specyficznych warunkach,, cechujących się małymi zmianami wilgotności i temperatury, jak to ma miejsce pod wodą, pod ziemią lub w dobrze zabezpieczonych pomieszczeniach (np. piloty podwodne, wykopaliska, grobowce egipskie itd.) (program egzamin ustny).

Działanie zasad

Natomiast drewno znajdujące się na wolnym powietrzu, mimo dużą odporność na korozję, ulega zniszczeniu na skutek zmian wilgotności i związanego z tym pękania oraz na skutek rozkładu powodowanego przez szkodniki roślinne i zwierzęce. Jedną z form korozji jest zszarzenie (szarzyzna) drewna będąca następstwem chemicznego i fizycznego rozkładu drewna pod działaniem czynników atmosferycznych, bez udziału grzybów. Rolę destrukcyjną odgrywa tu światło, bezpośrednie nasłonecznienie, zmiany temperatury i wilgotności powietrza, opady atmosferyczne w postaci deszczu i śniegu, wiatry i szkodliwe dla drewna współdziałanie deszczu z wiatrem - a więc te same czynniki, które powodują zjawisko erozji (opinie o programie).

Na skutek ich działania drewno traci naturalny kolor i w wyniku utleniania przybiera popielistą barwę; jego powierzchnia staje się szorstka,
zewnętrzne warstwy kruszeją, jednocześnie zaś zaznacza się rosnący z czasem ubytek ciężaru. Objawy te przebiegają w drewnie wystawionym na działanie słońca około dwóch razy prędzej niż w drewnie, które znajduje się w cieniu. W ślad za zszarzeniem idzie opanowanie drewna przez grzyby, które sprowadzają rozkład drewna na inne tory. Niektóre grzyby niszcząc celulozę lub ligninę nadają drewnu porowatą strukturę, co określa się mianem zgnilizny korozyjnej (segregator aktów prawnych).

W kwaśnych lub alkalicznych ośrodkach, np. pod działaniem cieczy lub dymów o charakterystycznym odczynie, drewno wykazuje większą odporność niż inne materiały, zwłaszcza metale i beton. Drewno ulega korozji dopiero przy odczynie silnie kwaśnym lub silnie zasadowym.
Działanie zasad, kwasów i innych związków chemicznych na drewno (promocja 3 w 1).

Wpływ zasad i kwasów działających w postaci wodnych roztworów zależy, poza gatunkiem drewna, od stopnia stężenia i od temperatury roztworu, od ciśnienia, pod jakim działa roztwór na drewno oraz od stopnia jego rozdrobnienia.