Drewno reakcyjne

W tarcicy ustala się liczbę zakorków w sztuce lub na długości 1 m oraz podaje się ich wymiary w centymetrach lub w ułamku wymiarów tarcicy; w fornirze określa się liczbę zakorków na arkuszu lub na 1 m2 podając jednocześnie ich długość w centymetrach (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pod wpływem różnych czynników wywołujących pochylenie lub trwałe wygięcie pnia występują w nim naprężenia ściskające po jednej stronie przekroju poprzecznego, a naprężenia rozciągające po stronie przeciwnej. Na stałe działanie tych czynników drzewo reaguje przez jednostronne odkładanie szerszych przyrostów drewna o budowie zmodyfikowanej stosownie do rodzaju występujących naprężeń oraz o dużym udziale elementów mechanicznych (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W związku z tym szerokość drewna późnego w przyroście rocznym jest wybitnie duża. Drewno takie nosi nazwę drewna reakcyjnego: ujmuje to istotę jego powstawania jako reakcję drzewa na bodziec mechaniczny (naprężenia ściskające lub rozciągające).

Występowanie takiego anormalnego drewna znane było od dawna u drzew iglastych; określono je nazwą twardzicy. W nowszych czasach (około roku 1930) wykryto u niektórych gatunków liściastych, głównie rozpierzchłonaczyniowych, inną postać drewna reakcyjnego, które określono mianem drewna napięciowego lub drewna ciągliwego (uprawnienia budowlane).
Drewno reakcyjne ma odmienne własności techniczne niż drewno normalne; dlatego udział drewna reakcyjnego wpływa w poważnym stopniu na możliwość zastosowania i na jakość drewna.

Według obserwacji i badań różnych autorów (Metzger, Razdorski, Haller, Miinch i inni) czynniki wywołujące powstanie drewna reakcyjnego mogą być zarówno natury mechanicznej (pochylenie pnia wskutek jednokierunkowych wiatrów, okiści śnieżnej, obsunięcia się gruntu), jak też mieć inny charakter. Tak np. powstawanie drewna reakcyjnego może być związane z krzywizną pnia wywołaną przez heliotropizm (program egzamin ustny).

Zadania drewna reakcyjnego

Drewno reakcyjne występuje zwykle w gałęziach, które normalnie zajmują mniej lub więcej pochyłe położenie, co powoduje powstawanie naprężeń pod działaniem własnego ciężaru (Trendelenburg, Pieriełygin). We wszystkich tych przypadkach działa moment zginający, który wywołuje w pniu drzewa lub w gałęzi naprężenia rozciągające po stronie wypukłej (górnej) i naprężenia ściskające po stronie wklęsłej (dolnej).
Wymienione przyczyny nie wyczerpują wszystkich wypadków. Stwierdzono np. częste występowanie drewna napięciowego u niektórych odmian szybko rosnących topoli bez udziału jakichkolwiek czynników zewnętrznych (opinie o programie). Jayme tłumaczy to wpływem szybkiego wzrostu, który wywołuje naprężenia rozciągające w komórkach miazgi twórczej (cambium).

Według przypuszczeń Jane’a wytwarzanie drewna reakcyjnego regulowane jest przez hormony wzrostowe (auksyny); powstawanie drewna reakcyjnego wymaga jego zdaniem lokalnie silniejszego dopływu auksyn. Hipoteza ta wyjaśniałaby tworzenie się drewna reakcyjnego z punktu widzenia fizjologii (segregator aktów prawnych).
Rolę i zadania drewna reakcyjnego w organizmie drzewa tłumaczono sobie wyłącznie na podstawie składu chemicznego i związanych z tym jego własności wytrzymałościowych. Liczne badania, które przeprowadzono w odniesieniu do drewna twardzicowego dowiodły, że zawiera ono więcej ligniny i wykazuje większą wytrzymałość na ściskanie niż drewno normalne. Badania drewna napięciowego pozwoliły stwierdzić, że, na odwrót, ma ono większy udział celulozy i zwiększoną wytrzymałość na rozciąganie.

W obu wypadkach ciężar właściwy okazał się wyższy od ciężaru drewna normalnego (promocja 3 w 1).
Na tej podstawie oparto pogląd, że drewno twardzicowe powstające pod wpływem naprężeń ściskających ma poprzez większą wytrzymałość na ściskanie wzmocnić pień i nie dopuścić do złamania drzewa; u drzew liściastych podobną rolę miałoby spełniać drewno napięciowe o zwiększonej wytrzymałości na rozciąganie.