Drewno sosnowe

Dzięki swym własnościom drewno sosnowe z krajów nadbałtyckich było przez szereg stuleci przedmiotem eksportu. W zagranicznej praktyce budownictwa morskiego znane jest bądź jako sosna polska, szwedzka itd., albo jako czerwone drewno bałtyckie. Obecnie gdy eksport sosny europejskiej zmniejszył się, chętnie używane są w krajach anglosaskich różne odmiany sosny Douglasa (Pseudotsuga taxifolia) (sosna oregońska, kolumbijska itp.) lub nawet drogiej sosny żółtej czy bagiennej (Pinus palu- stris - pitshpine), które jednak trudno dają się impregnować (program uprawnienia budowlane na komputer).
Jodła (Abies alba) i świerk (Picea excelsa) stosowane są rzadziej, ponieważ są materiałami znacznie mniej wytrzymałymi i kruchymi.

Nadają się zasadniczo jedynie do budowli tymczasowych.
Modrzew (Larix europaea lub Larix polonica) jest drzewem jeszcze bardziej wartościowym i trwałym niż sosna, szczególnie wyrabiane są z niego doskonałe pale, jednakże jest za drogi do masowych robót budowlanych (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Z drzew liściastych stosowane są do robót morskich dąb (Quercus robur albo Quercus pedunculata), buk (Fagus silvatica) i wiąz (Ulmus campe- stris). Wytrzymałość i trwałość dębiny przewyższa analogiczne cechy innych drzew krajowych, ze względu jednak na wysoki koszt, trudną obróbkę i nierówne usłojenie, drewno to znajduje rzadsze zastosowanie. Do budowy ścianek szczelnych mniej się nadaje, natomiast częściej używane jest do pali (uprawnienia budowlane).

Buk nie jest rozpowszechniony jako materiał w budownictwie morskim, jakkolwiek doświadczenia zagraniczne wskazują na jego przydatność. Szczególnie dobrze zachowuje się stale pod wodą i dlatego nieraz używany był do budowy pali i ścianek szczelnych. Wadą jego jest kruchość i łatwość pękania, co bywa powodem .niepowodzenia przy zastosowaniu w gruntach zwartych i kamienistych.
Z drzew egzotycznych stosowana bywa w budownictwie morskim za granicą okotea (Ocotea rodiaei - greenheart - demerara) z Brytyjskiej Gujany o drewnie twardym, o dużej wytrzymałości i trwałości (ponad 60 lat), lecz lupliwym (co wymaga np. opasywania lub klamrowania pni w czasie transportu i innych zabiegów). Zabezpieczenia przed wilgocią wymagają odsłonięte przekroje poprzeczne, gdyż drewno łatwo podatne jest na gnicie rdzenia (program egzamin ustny).

Morski świat

Innym drzewem znanym budowniczym morskim całego świata jest eukaliptus jarrah (Eucalyptus marginata) pochodzenia australijskiego. Okazy jego dochodzą do 30 m wysokości i 3 m średnicy. Drewno jarrah jest odporne na gnicie i ataki świdraka, a ponadto w dużym stopniu jest ognioodporne. Eukaliptus karri (Eucalyptus diversicolor) jest równie wartościowy, chociaż ma od poprzedniego mniejszą odporność na gnicie (opinie o programie).

Wymienić jeszcze można drzewo terpentynowe (Syncarpia laurifolia) z Australii nadające się na pale, którego drewno chroni przed atakami Teredo warstwa żywicy oleistej pod korą, musi być wiec używane w stanie nieokorowanym, a zresztą jest odporne na gnicie (segregator aktów prawnych).
Najsłynniejsze jest drzewo tikowe (Te- ctona grandis - teak), ale jego masowe użycie w budownictwie morskim nie wchodzi w rachubę ze względu na bardzo wysoką cenę. Konkuruje z nim tak pod względem jakości jak i ceny pyinkado (Xylia dolabriformis) z Burmy.

Także i niektóre drzewa afrykańskie, jak ekki (Lophira alata) czy lekkie iroki (Chlorophora excelsa), mogą być stosowane z powodzeniem w budownictwie morskim [48]. Tabela 2.2 zawiera orientacyjne dane dotyczące własności najważniejszych gatunków drewna stosowanych w budownictwie morskim. Drewno podzielić można na klasy według ich trwałości. Liczbę lat jaką drewno danej klasy może przetrwać. Trwałość drewna ze względu na odporność na działalność drewnojadów (promocja 3 w 1).

Do niedawna rozpowszechniony był pogląd, że woda morska, czysta, działa na drewno konserwująco, gdy jest ono nią stale przesycone - elementy drewniane zanurzone w morzu i znajdujące się stale poniżej tzw. granicy gnicia można uważać więc za zabezpieczone przed gniciem.