Objętość betonu

Na podstawie wyników badania próbek określa się optymalną wartość współczynnika o, zapewniającą najmniejsze ekonomicznie korzystne zużycie cementu na 1 kG/cm² wytrzymałości betonu przy największym jego ciężarze objętościowym, i określa się optymalny skład betonu. Roboczy skład betonu otrzymuje się przez zmniejszenie objętości wody zarobowej, przyjętej w nominalnym składzie, uwzględniając wilgoć zawartą w piasku i grubym kruszywie. Ilość kruszyw w składzie betonu odpowiednio zwiększa się (program uprawnienia budowlane na komputer).

Zużycie materiałów na 1 zarób betoniarki określa się wychodząc z roboczego składu betonu, pojemności użytecznej V_bet bębna mieszalnego i współczynnika uzysku betonu fi. Objętość betonu otrzymanego z 1 zarobu betoniarki V_zar nie powinna przewyższać wartości W charakterystyce technicznej betoniarki wyszczególniona jest objętość betonu jednego zarobu, obliczona przy uśrednionym współczynniku uzysku betonu. Dla lepszego wykorzystania pojemności użytecznej betoniarki przy zachowaniu dobrych warunków przemieszania składników mieszanki betonowej zaleca się precyzować zużycie materiałów na zarób według faktycznego współczynnika uzysku betonu (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W warunkach fabrycznej produkcji wyrobów wykorzystuje się, z reguły, materiały jednorodne, które mają dość stałe właściwości (cement pochodzi z określonych fabryk; kruszywo - z najbliższych kopalni). Dlatego w laboratorium fabrycznym może być nagromadzony materiał charakteryzujący główne zależności właściwości mieszanki betonowej i stwardniałego betonu od właściwości stosowanych materiałów, metod formowania i warunków twardnienia wyrobów. Te uogólnione dane w postaci tablic i wykresów zależności R_w = /(C/W), W = / (plastyczności), a =/ (C, plastyczności, w_x) mogą znacznie ułatwić na poszczególnych etapach określenie składu betonu (uprawnienia budowlane).

Zwiększone zużycie cementu

Dla otrzymania betonów o wysokiej wytrzymałości marek 600-800 stosuje się cementy wysokich marek, nie zanieczyszczone i wytrzymałe kruszywa, gęstoplastyczne mieszanki betonowe z wykorzystaniem najbardziej skutecznych środków ich przygotowania i zagęszczania (program egzamin ustny). Mieszanka betonowa odznacza się zwiększoną lepkością, ponieważ stosunek W/C ma graniczne wartości (0,3-0,4), a zużycie cementu przy tych warunkach osiąga 400-500 kg/m³ betonu. Zwiększenie zużycia cementu powyżej wskazanych wartości nie sprzyja zwiększeniu wytrzymałości betonu, gdyż wzrasta ona w mniejszym stopniu niż zużycie cementu, wobec znacznego wzrostu wo- dożądności mieszanki betonowej. Zwiększone zużycie cementu nie jest pożądane, nie tylko ze względów ekonomicznych - pogarsza ono właściwości betonu, zwiększając jego egzotermię, skurcz i pełzanie (opinie o programie).

Skład betonu o wysokiej wytrzymałości określa się w taki sam sposób obliczeniowo-doświadczalny jak dla betonu zwykłego. Przy tym większą uwagę należy poświęcić na doświadczalne sprawdzenie i sprecyzowanie składu, otrzymanego przy wstępnym obliczeniu (segregator aktów prawnych).

Dla zmniejszenia wodożądności mieszanki betonowej należy stosować piasek tylko gruby (M_g > 2,5), odznaczający się stałością składu granulo- metrycznego. Osiąga się to przez frakcjonowanie piasku i zestawienie mieszanki o minimalnej objętości pustek, z co najmniej dwóch frakcji. Duża lepkość spoiwa cementowego sprzyja zachowaniu jednorodności mieszanki betonowej. Dlatego celowe jest odsianie z piasku drobnych frakcji - 0,315 mm i mniejszych.

Wodożądność mieszanki betonowej można obniżyć o 8-12% przez wprowadzenie do niej dodatków uplastyczniających (ługi posiarczynowe i ich pochodne). Należy przy tym pamiętać, że dodatki uplastyczniające zmniejszają ciężar objętościowy mieszanki betonowej o 2-3% na skutek pochłoniętego powietrza i nieco obniżają wytrzymałość betonu po obróbce cieplnej. Aby zastosowanie takiego dodatku dało właściwy efekt, obniżenie wodożądności na skutek jego wprowadzenia powinno być nie mniejsze niż 8-4-10% (promocja 3 w 1).