Drogi gruntowe

Nawierzchnię można układać albo bezpośrednio na istniejącym podłożu naturalnym stanowiącym grunty skaliste, żwiry, piaski gruboziarniste lub na podłożu sztucznie wytworzonym, zwanym podbudową (program uprawnienia budowlane na komputer).

Podbudowę pod przyszłą nawierzchnię stanowią:
- wszelkiego rodzaju grunty stabilizowane, które w I etapie budowy mogą stanowić nawierzchnią dróg gruntowych,
- kamień łamany lub polny, tłuczeń, żwir; podbudowy tego typu mogą stanowić samodzielne nawierzchnie tzw. nie ulepszone,
- beton.
Drogi gruntowe są uciążliwymi wT utrzymaniu i mało wytrzymałymi (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dzieli się je na:
a) Drogi gruntowe naturalne, które mogą występować jako pasy gruntu przeznaczonego pod ruch bez żadnych urządzeń, jak: nawierzchnia, rowy itp., oraz drogi gruntowe profilowane mające odpowiedni przekrój poprzeczny umożliwiający odwodnienie.
b) Drogi gruntowe ulepszone mające odpowiedni przekrój poprzeczny, odwodnienie i pas nawierzchni ze wzmocnionego gruntu; wzmocnienie gruntu można uzyskać przez doziarnianie lub stabilizację: cementem, wapnem albo bitumem (uprawnienia budowlane).

Drogi gruntowe profilowane. Korona drogi gruntowej powstaje z materiału ziemnego uzyskanego z wykopów pod rowy odwadniające. Jeżeli droga gruntowa ma w przyszłości stanowić podbudowę nawierzchni ulepszonej, powinna mieć odpowiedni profil podłużny dostosowany do przyszłej kategorii drogi.
Drogi gruntowe ulepszone (stabilizowane). Do dróg gruntowych zalicza się drogi niżej omówione. Nawierzchnie dróg gruntowych stabilizowanych mechanicznie powstają przez dobranie materiałów o takim uziarnieniu, które daje minimum wolnych przestrzeni. W gruntach piaszczystych nawierzchnię gruntową doziarnia się gliną, a w gruntach gliniastych - piaskiem. Nawierzchnię można wykonać jako jednowarstwową o grubości 10-P15 cm i dwuwarstwową o grubości 2CM-30 cm w stanie zagęszczonym (program egzamin ustny).

Utrwalenie cementem

Utrwaleniu cementem podlegają grunty piaszczyste i gliniaste. Grunt rodzimy po wstępnym rozdrobnieniu uzupełnia się w razie potrzeby materiałem doziarniającym (piasek, pospółka). Niezbędną ilość gruntu doziamiającego, ilości cementu oraz wody ustala laboratorium (opinie o programie).
Grunt stabilizowany cementem jest obecnie szeroko w Polsce stosowany jako podbudowa pod nawierzchnie ulepszone.
Zastosowanie wapna do stabilizacji jest celowe dla gruntów gliniastych i pylastych.
Nawierzchnie gruntowe można ulepszać
przez stosowanie lepiszcz organicznych (smoły i asfalty). Materiał gruntowy wzmocniony lepiszczem bitumicznym ma zdolności przenoszenia znacznych naprężeń bez widocznych odkształceń oraz nie ulega rozmakaniu.

Grunt stabilizowany bitumem może mieć zastosowanie jako podbudowa dróg ulepszonych, samoistna nawierzchnia dróg tym- • czasowych, placów składowych, dróg rolniczych i leśnych oraz jako utwardzenie poboczy.
Podstawowym materiałem do budowy nawierzchni nie ulepszonych są:
- kruszywo w postaci tłucznia, grysów, miału i mączki kamiennej oraz żwiru,
- materiał brukowy: brukowiec obrobiony, płytowany i nie obrobiony, kamień polny,
- krawężniki lub oporniki (segregator aktów prawnych).

Nawierzchnią tłuczniową nazywamy nawierzchnię wybudowaną z rozdrobnionego materiału kamiennego (tłucznia) odpowiednio zagęszczonego. Nawierzchnia tłuczniowa nie odpowiada wymaganiom ruchu samochodowego i jest przeznaczona jako przyszła podbudowa pod nawierzchnię ulepszoną. Ze względu na powstający podczas ruchu kurz oraz nierówną powierzchnię jezdni w ulicach miejskich nie jest stosowana.
Rozróżnia się dwa typy nawierzchni tłuczniowej
- nawierzchnia tłuczniowa na podkładzie kamiennym,
- nawierzchnia tłuczniowa składająca się z górnej i dolnej warstwy tłucznia.

Grubość nawierzchni tłuczniowej dwuwarstwowej wynosi około 18^-20 cm po uwałowaniu, przy czym grubość warstwy górnej 7 cm i dolnej 11-13 cm.
Nawierzchnia tłuczniowa na podkładzie z kamienia (najczęściej stosowana) ma grubość całkowitą około 22 cm.
Nawierzchnie żwirowe są to nawierzchnie wykonane z pospół- ki lub mieszaniny żwiru i piasku oraz cząstek ilasto-pylastych (promocja 3 w 1).
Nawierzchnie żwirowe jedno-, dwu- lub trzy warstwowe mogą być wykonane sposobem korytowym lub powierzchniowym.