Odżywianie się grzybów

Odżywianie się grzybów. Grzyby, jako organizmy bezzieleniowe, nie są zdolne do samodzielnej syntezy substancji organicznej, lecz korzystają z gotowych związków organicznych. Są to więc organizmy cudzożywne, żyjące bądź to jako pasożyty na żywej substancji organicznej (na żywych drzewach), bądź to jako roztocze (saprofity) na martwym podłożu organicznym (program uprawnienia budowlane na komputer).
Niektóre grzyby mogą się rozwijać zarówno na drzewach żywych, jak na ściętym lub powalonym drewnie; zwykle jednak jedna z tych form występowania ma dominujące znaczenie i stanowi charakterystyczną dla danego grzyba cechę.

Proces odżywiania się grzybów odbywa się za pośrednictwem grzybni, która rozwijając się w podłożu czerpie pokarm z rozkładu substancji organicznej. Substancje te posiadają złożoną budowę, wskutek czego nie mogą być bezpośrednio pobierane i przyswajane przez grzyby. Wobec tego strzępki wydzielają różnego typu enzymy, które przyspieszają rozkład substancji złożonych na związki prostsze, te zaś drogą dyfuzji przedostają się do wnętrza komórek grzybni. Tym między innymi tłumaczy się poważną rolę grzybów w rozkładzie martwej substancji organicznej w przyrodzie (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Szczególnie obficie wydzielają enzymy grzyby pasożytnicze, które przez całe życie muszą korzystać z żywej, nie rozłożonej substancji organicznej.
Rozmnażanie się grzybów. Grzybnia poza tym, że jest organem pobierania pokarmów oraz przytwierdzania się, bierze na siebie w wielu wypadkach funkcję organów rozmnażania. Dzieje się to albo przez podział grzybni na części, które rozprzestrzeniają się i dają początek nowemu organizmowi, albo przez wytwarzanie specjalnych organów rozmnażania, jak chlamidospory, oidia i gemmy; powstają one bezpośrednio z grzybni przez jej rozpad i stanowią jeden z wypadków wegetatywnego rozmnażania (uprawnienia budowlane).

Powstawanie zarodników

Rozmnażanie się grzybów odbywa się jednak głównie za pomocą zarodników, które powstają na przystosowanych do tego strzępkach grzybni, przybierających postać zarodni lub trzonków konidialnych (program egzamin ustny). Powstawanie zarodników odbywa się w drodze płciowej (generatywnie) lub w drodze bezpłciowej (wegetatywnie). Rozmnażanie płciowe jest znane we wszystkich klasach grzybów z wyjątkiem grupy grzybów niedoskonałych. Obok zarodników powstających jako rezultat procesu płciowego grzyby wytwarzają zazwyczaj zarodniki powstające w drodze bezpłciowej; są to zarodniki konidialne. Powstają one na przystosowanych do tego celu strzępkach grzybni, zwanych trzonkami konidialnymi.

Zarodniki grzybów mogą być jednokomórkowe lub wielokomórkowe, o różnorodnym kształcie, wielkości i zabarwieniu (opinie o programie). Co do kształtu zarodniki są najczęściej kuliste, owalne, wydłużone lub nitkowate; mogą one być bezbarwne lub też mają barwę ciemnobrunatną do prawie czarnej. Wielkość zarodników zamyka się w granicach od 0,5 [i do stukilkudziesięciu mikronów. Liczba wytwarzanych zarodników jest bardzo duża. Wyróżniają się pod tym względem niektóre gatunki niszczących drewno hub. Zależnie od gatunku okres wytwarzania zarodników obejmuje w ciągu roku od kilku dni do kilku miesięcy. Występująca na drzewach liściastych huba spłaszczona (Fomes applanatus Wallr.) wytwarza zarodniki przez 6 miesięcy, wydając w ciągu jednego dnia 30 miliardów zarodników (segregator aktów prawnych).

Z punktu widzenia właściwości biologicznych wyróżnia się zarodniki letnie i zarodniki przetrwalnikowe. Zarodniki letnie, otoczone cienką błoną, są wrażliwe na działanie niekorzystnych warunków zewnętrznych. Zachowują one przez stosunkowo krótki czas zdolność rozwoju i służą do rozprzestrzeniania gatunku w okresie wegetacyjnym (promocja 3 w 1). W przeciwieństwie do tego zarodniki przetrwalnikowe opatrzone są zwykle grubą błoną i służą do przetrwania okresów nie sprzyjających rozwojowi, jak okres zimowy lub okres posuchy.