Duże otwory owadzie

Żerdzianka szewc (Monochamus sutor L.) i żerdzianka krawiec (Monochamus sartor Fbr.) z rodziny kózko- watych (Cerambycidae). Są to jedne z większych krajowych kózek (program uprawnienia budowlane na komputer). Długość ciała 20-30 mm, barwa smolistoczarna, na pokrywach nieliczne jasne plamki. Różki samców są znacznie dłuższe od długości ciała. Rójka odbywa się w czerwcu, lipcu i sierpniu. Opada świeżo ścięte drewno świerkowe i jodłowe oraz niedostatecznie przeschnięty surowiec na składowiskach. Larwy żerują początkowo między korą a drewnem, drążąc powierzchowne, miejscami placowato rozszerzone chodniki, wypełnione grubymi trocinami i wiórami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W późniejszym okresie larwy wgryzają się w drewno, drążąc w nim chodniki na głębokość kilkunastu cm; w cieńszych sortymentach chodniki przechodzą na wylot. Obydwa gatunki są poważnymi szkodnikami fizjologicznymi (na drzewach żywych) i technicznymi. Drewno przetarte i przeschnięte nie jest narażone na opadnięcie.
Żerdzianka sosnówka (Monochamus galloprovincialis Ol.), z rodziny kózkowatych, opada świeżo ścięte drewno sosnowe w lesie i niedostatecznie wyschnięty surowiec na składowiskach. Biologia, sposób żerowania i szkodliwość są podobne jak u gatunków poprzednich (uprawnienia budowlane).

Żerdzianki nie są na ogół szkodnikiem groźnym, gdyż ich głębokie wprawdzie, lecz pojedynczo występujące otwory i chodniki są w niektórych sortymentach dopuszczalne, w sortymentach zaś wyższej jakości można je usunąć w czasie obróbki. W ostatnich jednak latach żerdzianki wystąpiły w nawiedzonych przez pożary i szkodniki owadzie drzewostanach sosnowych południowo-zachodniej części kraju tak licznie (gradacja), że niejednokrotnie uszkodzony przez nie surowiec wydaje tarcicę jedynie najniższych klas jakości. Liczba otworów dochodzi w skrajnych wypadkach do kilkudziesięciu na 1 m kłody (program egzamin ustny).

Okrągłe chodniki

Trzpienniki (Siricidae). Są to owady przypominające wyglądem osę, o 2 parach błoniastych skrzydeł; odwłok samic jest zakończony długim pokładełkiem. Można tu wymienić gatunki: trzpiennik olbrzymi (Sirex gigas L.), husarek niebieski (Paururus juvencus L.) i kruszel czarny (Xeris spectrum L.) występujące na sośnie, świerku i jodle. Roją się latem i opadają drewno świeżo ścięte w lesie oraz niedostatecznie wyschnięte drewno na składowiskach (opinie o programie).

Korowanie nie chroni drewna przed opadnięciem, tarcica natomiast nie bywa opadana. Okrągłe chodniki wypełnione są ubitymi, miałkimi trocinami. Średnica otworów wylotowych wynosi 3-7 mm. Jako środki ochronne na składowiskach można stosować składowanie w wodzie, wczesne przetarcie oraz opryskiwanie drewna okrągłego 10-procentowym roztworem karbolineum.
Duże otwory owadzie o owalnym zarysie przekroju występujące na drewnie iglastym związane są z działalnością kózek takich, jak: ściga fioletowa (Callidium violaceum L.), wykarczak (Criocephalus rusticus L.), borówka (ściga) żółta (Tetropium fuscum Fbr.), borówka (ściga) lśniąca (Tetropium castaneum L.) (segregator aktów prawnych).

Kózki te opadają świeżo ścięte drewno iglaste w lesie oraz niedostatecznie przeschnięte drewno okrągłe na składowiskach. Drążą one najpierw płytkie chodniki, żerując między korą a drewnem, następnie zaś wgryzają się na kilka cm w głąb drewna celem przepoczwar- czenia się. Otwory wylotowe są owalne. Jako środek zaradczy należy stosować korowanie.
Małe otwory owadzie. Na drewnie liściastym występuje na składowiskach omówiony już rytel pospolity (Hylecoetus dermestoides L.).

Poza tym występują drwalnik znaczony (Xyloterus signatus Fbr.) i drwalnik bukowiec (Xyloterus domesticus L.). Obydwa te drwalniki występują masowo, opadając świeżo ścięte drewno liściaste, zwłaszcza gatunki twarde; nie atakują drewna przeschniętego. Szkodliwość, wygląd żerowiska i sposoby zapobiegania przedstawiają się podobnie, jak u drwalnika paskowanego (Xyloterus lineatus Ol.). Drwalniki mogą wyrządzić duże szkody na składowiskach drewna bukowego (promocja 3 w 1).