Duże straty cieczy

Okazuje się, że beton wodoszczelny bardzo starannie wykonany nie stanowi żadnej przeszkody dla przepływu tych cieczy. W początkach rozwoju przemysłu naftowego stosowano do magazynowania zbiorniki drewniane, później stalowe. Te ostatnie na ogół są proste w wykonaniu i eksploatacji, lecz wskutek cienkich ścianek i dobrej przewodności cieplnej stali powstają znaczne zmiany temperatury, a przez to duże straty cieczy wskutek parowania (program uprawnienia budowlane na komputer). Pierwsze próby stosowania zbiorników żelbetowych dla lekkich produktów naftowych wykazały, że tylko specjalne środki mogą zapewnić ich szczelność. Okazuje się, że nawet najbardziej szczelny beton posiada drobne kanaliki, które przy zawilgoceniu wypełnia woda w postaci wody błonkowej. Woda wskutek znacznej lepkości praktycznie prawie nie przepływa, natomiast ciecz mniej lepka (np. benzyna) przepływa bez trudności (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Jednym ze sposobów uszczelniania betonu jest stosowanie specjalnych powłok, drugi polega na wypełnieniu porów w betonie wodą i utrzymanie jej pod odpowiednim ciśnieniem, gdyż inaczej, przy nieco większym ciśnieniu, nastąpi jej wypchnięcie. Środki chemiczno-mechaniczne są stosowane najchętniej w Niemczech i USA, natomiast środki hydrauliczne we Francji i we Włoszech. zastosowano szkło wodne, dające dobre wyniki przy gęstych olejach; fluaty również uszczelniają zbiorniki betonowe na oleje o małej lepkości. Środki te tworzą słabą stosunkowo powłokę i dlatego muszą być osłonięte płytkami ceramicznymi lub szklanymi. W połączeniu z fluatami stosuje się często środki patentowe, jak np. „Eironit“ (uprawnienia budowlane).

Przegrody hydrauliczne wykonuje się w rozmaity sposób. Najprostszym sposobem jest wykonanie dwóch zbiorników żelbetowych jeden w drugim, a przestrzeń między nimi wypełnia się wodą. Inny sposób polega na tym, że w środku ściany zbiornika zabetonowuje się porowate rurki czy też pustaki betonowe lub ceramiczne, które są połączone między sobą i wypełnione wodą pod ciśnieniem (program egzamin ustny).

Przegroda hydrauliczna

Ciekawe rozwiązanie przegrody hydraulicznej zaproponowano, a mianowicie ścianę zbiornika wykonano z betonu żwirowego jamistego o znacznej wytrzymałości i zamknięto z obu stron szczelną warstwą torkretu. W czasie użytkowania pory wypełnia się wodą i utrzymuje się ją pod ciśnieniem. Dno, ściany wewnętrzne i pokrywę wykonuje się z betonu zwykłego, a dla oddzielenia benzyny do dna stosuje się warstwę wody. Inne rozwiązanie przegrody hydraulicznej polega na tym, że stałe nawilżanie betonu ścian i dna zbiornika uzyskuje się dzięki warstwie stale nawilgacanego iłu. otaczającego zbiornik (opinie o programie).

W zbiornikach żelbetowych i sprężonych czynnikiem decydującym często o ich szczelności jest odpowiednie zaprojektowanie i wykonanie przerw dylatacyjnych. Również ważne jest przy tym właściwe rozmieszczenie przerw oraz ich konstrukcja. Przerwy dylatacyjne stosuje się w następujących celach:

1. dla zmniejszenia naprężeń spowodowanych skurczem betonu i zmianami temperatury,
2. dla uniknięcia powstawania rys wskutek nierównomiernego osiadania gruntów,
3. dla uproszczenia układów statycznych konstrukcji i zmniejszenia momentów zamocowania (segregator aktów prawnych).

Dylatacje stosuje się przede wszystkim w zbiornikach większych i naziemnych, przy których większy jest wpływ wymienionych wyżej czynników ze względu na znaczniejsze wymiary i większe różnice temperatury.

W zbiornikach spotykamy następujące rodzaje przerw dylatacyjnych:

1. przerwy dzielące dno zbiornika na mniejsze płyty oraz oddzielające fundament ścian od dna,
2. przerwy między ścianą a fundamentem lub ścianą a dnem,
3. przerwy pionowe w ścianach zbiorników prostokątnych,
4. przerwy między ścianą a przekryciem (promocja 3 w 1).

Każdy rodzaj dylatacji na ogół inaczej się rozwiązuje, gdyż inaczej pracuje i inne są wymagania co do ich szczelności. Przerwy dylatacyjne oddzielające dno od fundamentu ścian oraz dzielące dno są stosunkowo proste.