Dysocjacja kwasów

Kwasy dysocjują w roztworze wodnym w ten sposób, że kationami są tylko jony wodorowe (program uprawnienia budowlane na komputer).
Właściwości kwasowe roztworu są wywołane tylko obecnością jonów wodoru, a powstające z nimi aniony nie mają pod tym względem żadnego znaczenia.
Dysocjacja zasad. Anionami dysocjujących zasad zawsze są jony wodorotlenowe OH" (o jednym ładunku ujemnym).

Zasadowe właściwości roztworu są wywoływane tylko obecnością jonów wodorotlenowych, a powstające z nimi kationy nie mają pod tym względem znaczenia.
Zasady dysocjują w roztworze wodnym zawsze w ten sposób, że anionami są tylko jony wodorotlenowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).
Dysocjacja soli. Podczas dysocjacji soli obojętnych kationami okazują się zawsze jony metalu, anionami zaś jony odpowiednich reszt kwasowych (nie zawierające wodoru):
Jeżeli następuje dysocjacja kwaśnych soli, wówczas tworzą się jony metali i zawierające wodór aniony, dysocjujące w dalszym ciągu z wydzieleniem jonów wodorowych.
Sposób oznaczania stężenia roztworów. Stężenie roztworów wyrażamy liczbą gramocząsteczek (moli) substantcji w 1 litrze roztworu.

Gramocząsteczka jest to ilość gramów substancji, liczbowo równa masie cząsteczkowej tej substancji. Na przykład masa cząsteczkowa kwasu siarkowego H2S04 równa się 98, a gramocząsteczka (mol) tego kwasu wynosi 98 g (uprawnienia budowlane).
Jeżeli w litrze znajduje się jedna gramocząsteczka (mol), to oznaczamy taki roztwór literą m. Mówimy, że jest to roztwór molarny. Jeżeli jest zawartych 2,3 i 10 gramocząsteczek substancji na litr roztworu, to oznaczamy roztwory 2m, 3m i lOra (l/10ra oznacza, że 1/10 część gramocząsteczki została rozpuszczona w 1 litrze roztworu).
Analogicznie do stężeń roztworów wyrażonych w molach stosuje się oznaczenia w gramorównoważnikach.
Roztwory kwasów i zasad, które są wyrażone w gramorównoważnikach, nazywamy normalnymi i oznaczamy literą n (program egzamin ustny).

Stopień dysocjacji elektrolitów

W roztworach elektrolitów obok cząsteczek obojętnych znajdują się cząsteczki naładowane elektrycznie jony, zawsze w elektrycznie równoważnym stosunku. Jednakże przy tych samych stężeniach różnych elektrolitów dysocjacja na jony bywa różna, albo mówiąc inaczej, różne elektrolity o tym samym stężeniu cząsteczkowym mają różny stopień dysacjacji elektrolitycznej. Stopień dysocjacji elektrolitycznej rośnie wraz z rozcieńczeniem roztworu (opinie o programie). Przy pełnej dysocjacji wszystkie niezdysocjowane cząsteczki powinny rozszczepić się na jony.
W zagadnieniach korozji materiałów budowlanych w większości przypadków mamy do czynienia z roztworami elektrolitów bardzo rozcieńczonymi.

Wyniki analizy wody mogą być wyrażone w dwojakiej postaci:
- jonowej, wyrażającej zawartość danych jonów w miligramach w 1 litrze wody (dla wód średnio mineralizowanych do 1000 mg/1) i w gramach na 1 kg wody (dla wód silnie mineralizowanych),
- molarnej, określającej procentową zawartość miligramocząsteczek danych jonów w stosunku do sumy miligramocząsteczek anionów i kationów, które przyjmuje się za 100%.
Do określenia agresywności wód wyznacza się ponadto pH i twardość wody przemijającą (węglanową) (segregator aktów prawnych).
Do oznaczania właściwości chemicznych wody pobiera się dwie próbki o objętości 1-1,5 litra każda (jedna podstawowa i druga kontrolna).

Próbki pobiera się specjalnym przyrządem pozwalającym pobrać wodę z dowolnej głębokości. Przy pobraniu próbki notuje się datę pobrania, określenie miejsca i głębokości, temperaturę wody i powietrza.
Chlorki. Chlorki spotykamy bardzo często w wodach naturalnych, przy czym powstają one przede wszystkim wskutek rozpuszczania soli z gruntów. Obecność ich w wodach naturalnych może być także wynikiem zanieczyszczenia wodami ściekowymi (promocja 3 w 1).

Zawartość w wodzie chlorku sodowego NaCl już w ilości 200 mg/1 (szczególnie w miękkiej wodzie) powoduje silną korozję metali.
Chlor strąca się przez dodanie do wody azotanu srebrowego, ze srebrem bowiem tworzy nierozpuszczalny biały osad. Ażeby dokładnie uchwycić chwilę zupełnego strącenia chlorku srebra, zabarwia się przedtem wodę dwuchromianem potasu.