Działania siły rozciągającej

Rozprzemenianie się zniszczenia od najsłabszego punktu nie jest praktycznie ograniczone przez otaczający materiał i formą zniszczenia w tej próbie Hi; pęknięcie betonu w kierunku prostopadłym do kierunku działania siły rozciągającej. Inaczej zachowuje się próbka zniszczona przez rozciągaganie w niejednorodnym lub złożonym stanie naprężenia, np. przy zgina- lub ścinaniu, gdy występuje skrępowanie rozwoju głównych mikrorys materiałem, poddanym działaniu innych naprężeń (program uprawnienia budowlane na komputer).

W naszym kraju przepisy [N3] nie precyzują sposobu badania wytrzymałości na rozciąganie, gdyż nie jest ona podstawą klasyfikacji betonu. W innych krajach obowiązuje, oprócz klasyfikacji betonu na podstawie próby ściskania, również klasyfikacja wytrzymałościowa w aspekcie rozciągania (np. [NI8]) (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

W skali międzynarodowej przyjęto powszechnie badanie wytrzymałości na rozciąganie przez rozłupywanie próbek walcowych siłami przywożonymi wzdłuż dwu przeciwległych tworzących. Jest to tzw. próba brazylijska, znacznie dogodniejsza od badania różnych próbek przy prostym rozciąganiu. Modyfikacją jej jest rozłupywanie próbek kostkowych, stosowanych w badaniach wytrzymałości na ściskanie. W obydwu przypadkach na przeważającej wysokości próbki występują w kierunku prostopadłym do działania sił naprężenia rozciągające (uprawnienia budowlane).

Okres 28 dni naturalnego dojrzewania betonu podyktowany jest względami praktycznymi, podobnie jak odpowiadające okresy krótsze miarodajne przy zabiegach obróbki cieplno-wilgotnościowej przyspieszającej dojrzewanie oraz okresy dłuższe (do 6 tygodni) w obniżonej temperaturze. W okresach tych następuje zasadniczy przyrost wytrzymałości betonu, ale nie kończy się on całkowicie trwa nadal przez kilka miesięcy do kilku lat. W praktyce wytrzymałość 90-dniową R₉₀ uważa się za ostateczną; wykorzystuje się ją, gdy pełne obciążenie konstrukcji są trwałe po kilku miesiącach i przyrost wytrzymałości betonu wpływ długotrwałego działania obciążeń (program egzamin ustny).

Wytrzymałość materiału

Przy obciążeniach wielokrotnie zmiennych wytrzymałość materiału jest związana z jego zdolnością do rozpraszania energii. W każdym cyklu obciążenia i odciążenia występuje histereza; w betonie wynika ona z rozpraszania energii w postaci ciepła i ze zmian strukturalnych towarzyszących odkształceniom plastycznym. W takich warunkach obciążenia, charakterystycznych zwłaszcza dla ustalonych drgań, wytrzymałość zmęczeniowa materiału jest znacznie mniejsza od doraźnej (opinie o programie).

Przez wytrzymałość zmęczeniową dla określonego przedziału naprężeń rozumie się takie naprężenia, które materiał przeniesie nieskończoną liczbę razy, praktycznie cykli obciążeń. W praktyce dla betonu istotne są przede wszystkim zmiany naprężeń w obszarze sciskań

Określonemu naprężeniu minimalnemu (od obciążeń stałych) odpowiada pewna największa amplituda zmian naprężeń, a a_max oznacza wytrzymałość zmęczeniową betonu przy tych parametrach. Widoczne jest powiązanie pojęcia wytrzymałości zmęczeniowej i trwałej dla o_min = 0,9 R_b przy liczbie cykli powyżej n = 1 • 10^fi niemożliwy jest przyrost obciążeń, 5 zatem jest to wytrzymałość trwała i zarazem granica wytrzymałości zmęczeniowej (segregator aktów prawnych).

Częste praktyczne przypadki dwuosiowego stanu obciążenia belki przy podporach, płyty, tarcze, powłoki, a także stanu trójosiowego, np. w sąsiedztwie skoncentrowanych sił, stanowią w betonie problemy ogólnie nierozwiązane teoretycznie. Beton nie odpowiada bowiem założeniom hipotez wytężenia, głównie wskutek istotnej roli zjawisk Teologicznych(promocja 3 w 1). W tej sytuacji z racji prostoty przy ocenie wytężenia betonu w złożonym stanie obciążenia przyjmuje się często hipotezę Mohra. Hipotezy defektów strukturalnych, np. hipoteza mikrorys Griffitha, nie znalazły szerszego zastosowania wskutek znacznych komplikacji obliczeniowych i braku weryfikacji doświadczalnej.