Działania technologiczne na budowle

Budowle przemysłowe, zarówno ograniczające przestrzeń jak i podtrzymujące urządzenia, narażane są na:
1) działania dynamiczne wywołane pracą maszyn i urządzeń (warto tu wspomnieć o działaniach takich, jak obciążenia od fal akustycznych w pobliżu pól startowych samolotów odrzutowych lub rakiet),
2) działanie znacznych nieraz różnic temperatur,
3) intensywne wpływy korozyjne,
4) działanie dużych obciążeń (program uprawnienia budowlane na komputer).

Pierwszy czynnik najbardziej istotnie wpływa na konstrukcję; czynnik drugi występuje w ograniczonej części obiektów przemysłowych i będzie rozpatrywany przy omawianiu tych obiektów. Czynnik trzeci, choć znaczenia jego nie wolno nie doceniać, wpływa w sposób istotny przede wszystkim na dobór materiałów o odpowiednich własnościach. Duże obciążenia (czynnik ostatni) nie różnią się niczym, poza intensywnością, od obciążeń statycznych, występujących w budownictwie miejskim (program uprawnienia budowlane na ANDROID). Jednak ze względu na większą wartość stosunku obciążeń zmiennych do stałych może on stawiać przed budowniczym wymaganie bardziej wnikliwej analizy pracy konstrukcji w różnych etapach realizowania budowy i stosowania dokładniejszych metod obliczeń.

Dodatkowym czynnikiem, wpływającym jednak w równej mierze na budowle miejskie i przemysłowe, jest występujące na obszarach eksploatacji górniczej działanie szkód górniczych (okręgi przemysłowe  Górnośląski i Wałbrzyski, Częstochowski okręg kopalni rud, okręg kopalni soli w Inowroclawskiem i inne) (uprawnienia budowlane).

Ekonomiczna trwałość budowli przemysłowych

Z działaniami dynamicznymi i działaniem szkód górniczych wiąże się działanie wpływów sejsmicznych.
Maszyny i urządzenia przemysłowe zużywają się w miarę ich wykorzystywania. Po pewnym czasie najnowocześniejsza technologia nieuchronnie staje się technologią przestarzałą; wszelkie więc maszyny i urządzenia opracowane dla tej technologii stają się nieprzydatne (program egzamin ustny).
Budynki przemysłowe są zaprojektowane w tym celu, aby podtrzymać i osłonić znajdujące się w nich maszyny i urządzenia. Wraz z wyłączeniem z eksploatacji zużytych i nieprzydatnych maszyn i urządzeń z reguły stają się nieprzydatne budynki; zachodzi konieczność ich przeróbek i przystosowania do nowych potrzeb.

Przeróbka jednak nie zawsze stanowi celowe i właściwe rozwiązanie; warto wspomnieć o badaniach L. Rostasa (Economical Journal, 1943), który twierdził, że wydajność robotnika w całkowicie od nowa wykonanym zakładzie przemysłowym jest dwu- do czterokrotnie większa niż w starym, przy czym pod słowem „stary” należy rozumieć zakład jak najlepiej przystosowany i wyposażony do nowej technologii, ale mieszczący się w starych, pierwotnie niedostosowanych do nowoczesnej technologii pomieszczeniach (opinie o programie). Niedogodności, wynikające z niemożności nowoczesnego usytuowania i rozmieszczenia w danej przestrzeni nowego procesu produkcyjnego, wynikające z istnienia starych budowli i konieczności ich wykorzystania są niemożliwe do usunięcia w sposób całkowity, wpływ zaś ich na wydajność okazuje się być znacznie silniejszy, niż mogłoby to się na pozór wydawać.

Nasuwa się więc wniosek, że należałoby tak projektować budowle przemysłowe i konstruować je z tak dobranym w sensie Teologicznym zapasem bezpieczeństwa, aby budowla wychodziła z użycia równocześnie z maszynami (segregator aktów prawnych). Dobrze zatem byłoby projektować budowle przemysłowe na okres użytkowania nie przekraczający 25-30 lat (zależnie od rodzaju przemysłu). Rozwiązanie takie częstokroć byłoby najwłaściwsze.

Możliwe jest jednak i inne rozwiązanie. Jeżeli układ technologiczny wymaga jedynie określonej przestrzeni, nie powodując znacznych obciążeń dynamicznych i statycznych, wpływów termicznych i korozyjnych itd., wówczas istnieje możliwość dokonywania zmian technologii bez zmian w układzie budynku. Pozwala to wówczas na wykonywanie budynków powszechnie stosowanymi sposobami i ze zwykłych materiałów, bez względu na trwałość ustawionych w nich urządzeń (promocja 3 w 1).