Dziedzina przebudowy uprawnienia budowlane

W dziedzinie przebudowy i wzmacniania fundamentów betony ekspansywne znajdują coraz szersze zastosowanie (program uprawnienia budowlane na komputer). Podbudowa z tych betonów umożliwia wywieranie wstępnych ciśnień na grunt oraz uzyskanie odpowiedniego docisku między nowymi i starymi elementami konstrukcji, szczególnie przy łączeniu starego betonu z nowym. Wstępne ciśnienie na grunt wywierane przez nową część wzmacnianego fundamentu (poszerzona płyta, pale) - za pośrednictwem dźwigników lub działających ekspansywnie masywów - ma na celu spowodowanie dodatkowego osiadania fundamentu.

Powstaje ono wskutek zwiększenia zasięgu krzywych naprężeń występujących pod fundamentem (program uprawnienia budowlane na ANDROID). W ten sposób spowodowane zagęszczenie gruntu wyklucza możliwość późniejszego osiadania, a więc zabezpiecza budowle przed dodatkowymi odkształceniami.

Wstępny nacisk przyjmuje się o 50% większy od dopuszczalnego naprężenia na grunt.

Przy wzmacnianiu zabytkowego budynku w Lille dla podbudowy osłabionych fundamentów zastosowano pale Mega. Szczególnie ważne było uzyskanie należytego kontaktu pomiędzy szeregiem wciśniętych w grunt pali Mega a spodem muru budynku. Pomiędzy ostatni górny odcinek pala Mega a mur został wprowadzony beton ekspansywny przez lej do formy metalowej (uprawnienia budowlane).

Przestrzeń przeznaczona do wypełnienia betonem ekspansywnym została lekko uzbrojona. Po napełnieniu formy metalowej beton został poddany wibracji aż do chwili ukazania się przy ściankach formy mleka cementowego. Po związaniu betonu i rozebraniu formy nawilgacano go przez kilka dni w celu wywołania ekspansji, a przez to odpowiedniego nacisku na mur (program egzamin ustny).

Wiemy, że podtrzymywanie ekspansji polega na stałym nawilgacaniu betonu ekspansywnego wodą. Wobec tego istnieje możliwość regulacji ekspansji przez skracanie lub przedłużanie okresu nawilgacania. Na przykład przy betonach Lossiera okres na- wilgacania trwa 5-15 dni i skoro ekspansja osiągnęła wymaganą wielkość, to wstrzymania jej dokonuje się przerywając nawilgacanie przez odpływ lub odpompowywanie wody.

Wzmacnianie fundamentów dwóch budynków, pomiędzy którymi wybudowano wysoką wieżę. Pomiędzy dwoma budynkami postanowiono wybudować 14-piętrową wieżę. Konstrukcja wieży miała być żelbetowa szkieletowa. Projekt przewidywał posadowienie wieży o 1,97 m niżej od budynku nr 1 i 50 cm niżej od budynku nr 2. Ponieważ fundamenty wieży miały przylegać do obu budynków należało wzmocnić fundamenty. Poniżej ław zalegały piaski wilgotne (opinie o programie).

Chemiczne wzmocnienia gruntu

Przyjęto koncepcję chemicznego wzmocnienia gruntu z zastosowaniem szkła wodnego i chlorku wapniowego. Wykonano chemiczne wzmocnienie gruntu tylko pod budynkiem nr 2, natomiast pod budynkiem nr 1 podbito fundamenty. Podbicie wy konano wadliwie i niestarannie, tak że zaraz pojawiły się rysy, które powiększały się i stały się groźne dla tego budynku. Ponadto ściana sąsiadująca z wieżą miała liczne przemurowania poszczególnych odcinków. Oprócz tego należało liczyć się z dalszym osiadaniem gruntu spowodowanym obciążeniem wieżą.

Ponieważ do dalszych odkształceń omawianej ściany nie można było dopuścić, postanowiono ją wzmocnić wykorzystując już częściowo wykonany szkielet wieży.

W tym celu postanowiono:
a) na wszystkie pęknięcia założyć plomby i przeprowadzić dokładną obserwację,
b) w kilku miejscach, gdzie przechodzą największe pęknięcia, zmierzyć położenie ściany w stosunku do pionu,
c) połączyć ją ściągami z innymi ścianami,
d) wzmocnić spękaną ścianę przy pomocy dwuteowników (segregator aktów prawnych).

Po wykonaniu tego wstępnego zabezpieczenia postanowiono przystąpić do wykonania wieży na wysokość, która pozwoliłaby przejąć ciężar spękanej ściany przylegającej do wieży. W tym celu w budującej się wieży zaprojektowano i wykonano belki Ai, Bi, jako podpory dla belek dwuteowych, które przejmą ciężar ściany.

Kolejność dalszych prac przyjęto następującą.

Ułożono dwuteowniki oparte o belki A\, Bi. Rozebrano ścianę parteru i fundament i wymurowano nowe. Pomiędzy fundament a ścianę wprowadzano kliny lub dźwigniki C w celu lepszego podtrzymania ściany. Dodatkowe osiadanie fundamentu spowodowane obciążeniem wieżą regulowano za pomocą klinów lub dźwigników. Potem przystąpiono do nadbudowy następnych kondygnacji wieży. Wykonano dodatkową konstrukcję z belek A-2, B2 i dwuteowników i przemurowano ścianę poniżej tej konstrukcji.

W ten sposób spękana ściana i fundament zostały zamienione nowymi elementami dostatecznie wytrzymałymi (promocja 3 w 1). Gdyby okazało się, że fundament będzie osiadał podczas dalszej budowy wieży, ścianę można będzie podtrzymać dźwignikami lub klinami, wskutek czego ściana nie przechyli się i nie będzie pękać.