Dźwigary łukowe

W budynkach tymczasowych lub składanych z gotowych elementów (barakach) wykonuje się dźwigary kratowe jednospadowe z desek. Elementy dźwigara połączone są na gwoździe. W pasie dolnym od strony okapu wykonuje się wycięcie do oparcia dźwigara na ścianie zewnętrznej baraków lub na namurnicy w budynkach murowanych (program uprawnienia budowlane na komputer).
Sklepienia drewniane wykonuje się przede wszystkim jako dźwigary łukowe ze ściągiem.

Dźwigary tworzy się przez połączenie z sobą na śruby lub na klej kilku warstw wygiętych desek. Końce utworzonego w ten sposób łuku łączy się ściągiem z pręta stalowego. W celu zmniejszenia ugięcia ściągu podwiesza się go prętami stalowymi do łuku.
Dźwigary łukowe umieszcza się na murach w rozstawie 3-P4,5m. Na wierzchu łuku przymocowuje się krawędziaki drewniane, do których przybija się deskowanie. W budynkach nie ogrzewanych deskowanie służy jako podkład pod pokrycie papowe lub z blachy.
W budynkach ogrzewanych dachy są ocieplane. Ocieplenie umieszcza się często na deskowaniu przybitym do spodu belek, a na belkach przybija drugie deskowanie jako podkład pod pokrycie. Można również przymocować ocieplenie do deskowania na belkach, a na nim ułożyć pokrycie dachowe (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dachy żelbetowe ze względu na nachylenie połaci dzielą się na dwie odrębne grupy konstrukcyjne. Do grupy pierwszej zalicza się dachy strome i spadziste, a do drugiej - dachy o małym nachyleniu.
Dachy żelbetowe kryje się zwykle papą, ponieważ spełnia ona wymagania izolacyjne, jest lekka i łatwo dostępna. Podkładem pod pokrycie papą może być wyrównana powierzchnia elementu żelbetowego, np. płyty albo ułożona na betonie warstwa wyrównanej zaprawy cementowej (uprawnienia budowlane).

Do takiego podkładu łatwo przykleja się lepikiem pokrycie papowe. Dachy żelbetowe kryte papą wykonuje się o małym nachyleniu, aby nie spływał z dachu lepik.
Pod pokrycie dachówką lub płytami azbestowo-cementowymi wykonuje się żelbetowe konstrukcje nośne o dużym nachyleniu, aby spływająca z dachu woda nie podsiąkała między dachówkami lub płytami azbestowo-cementowymi.
Zaletą wszystkich dachów żelbetowych jest między innymi ognioodporność i niepalność, a największą wadą - znaczny ciężar.
Zależnie od rodzaju konstrukcji i kształtu dachu wykonuje się je jako monolityczne w deskowaniach na placu budowy lub prefabrykowane (program egzamin ustny).

Dachy prefabrykowane

W wielu budynkach, w których ze względów użytkowych konieczne jest przekrycie dużych powierzchni bez stosowania słupów wewnętrznych lub z zastosowaniem słupów o dużym rozstawie, dachy wykonuje się o skomplikowanych kształtach.
Dachy prefabrykowane spadziste i strome różnią się od pozostałych dachów żelbetowych stosowanym pokryciem dachowym i rodzajem konstrukcji.
Konstrukcję nośną wykonuje się z żelbetowych prefabrykowanych wiązarów krokwiowych, stosowanych zamiast więźb dachowych drewnianych (opinie o programie).

Pokryciem są dachówki lub płyty azbestowo- -cementowe faliste.
W Polsce produkuje się kilka typów wiązarów prefabrykowanych. Jeden z nich stosowany do pokryć dachówką. Wiązary produkuje się w wytwórniach prefabrykatów. Dostarczane na budowę montuje się za pomocą lekkich dźwigów samojezdnych, np. samochodowych. Na dźwigarach układa się prefabrykowane ruszty i przymocowuje do nich pokrycie. Ruszty mają szczebliny dostosowane do długości dachówek (segregator aktów prawnych). Wiązary te służą do wykonywania dachów dwupołaciowych tylko nad budynkami, które w rzucie poziomym tworzą prostokąt.

Wadą tych dachów jest łatwość uszkodzenia elementów podczas transportu, duży ciężar i utrudniony montaż. Z tych względów nie znalazły one szerokiego zastosowania.
Dachy żelbetowe płaskie mają inną konstrukcję niż spadziste i strome. Elementy składowe konstrukcji i jej praca statyczna jest taka sama jak stropów, natomiast spełniają one funkcję dachu. Dlatego nazywa się je stropodachami (promocja 3 w 1).

Konstrukcja nośna stropodachu może być wykonana tak samo jak stropu, tzn. z prefabrykatów drobno-, średnio-, lub wielkowymiarowych, z tą różnicą że powinna mieć spadek umożliwiający odprowadzenie wody opadowej.