Dźwigary strunobetonowe dwuspadowe

Jakie korzyści w stosunku do żelbetu zwykłego może przynieść zastosowanie betonu sprężonego, świadczyć mogą liczby. W tablicy tej podane jest porównanie wskaźników dla jednospadowego dźwigara żelbetowego teowego oraz strunobetonowego dla rozpiętości 9,0 m (program uprawnienia budowlane na komputer). Dla uzyskania liczb porównywalnych wskaźniki dotyczące dźwigara o rozpiętości 9,55 m przy rozstawie 6,30 m zostały pomnożone przez współczynnik sprowadzenia. Zastosowanie dźwigarów strunobetonowych jako belek podsuwnico- wych wraz ze szczegółami oparcia i połączenia ich ze słupami (program uprawnienia budowlane na ANDROID).

Dźwigary strunobetonowe dwuspadowe nie różnią się układem zbrojenia i szczegółami konstrukcyjnymi od dźwigarów prostych. Typowy dźwigar tego rodzaju przy rozpiętości 12 m. Dźwigary dwuspadowe wykonywane są w pozycji stojącej analogicznie jak i proste z tą tylko różnicą, że formy w tym przypadku są dla każdej rozpiętości odrębne i dźwigary nie mają z tego względu cech elastyczności (uprawnienia budowlane).
W rozwiązaniu konstrukcyjnym do wykonania dźwigara dwuspadowego został wykorzystany typowy dźwigar strunobetonowy o przekroju stałym. W tym celu z górnej poziomej powierzchni prefabrykatu zostają wypuszczone strzemiona o zmiennej dostosowanej do wymaganego spadku wysokości służące do połączenia prefabrykatu z nadbeto- nem nadającym spadki. Nadbeton wykonywany jest już na budowie, lecz jeszcze przed montażem. Z nadbetonu nadającego spadki wystają strzemiona służące do połączenia z betonem układanym między żebrami czołowymi przekrycia dachowego.
Przy rozpiętości 15 m ciężar dźwigara strunobetonowego bez nadbetonu wynosi 3130 kG, z nadbetonem nadającym spadki - 4800 kG.
Wykorzystanie w tej koncepcji typowego dźwigara strunobetonowego o stałym przekroju jest bardzo korzystne z punktu widzenia zakładów prefabrykacji, ponieważ rozszerza to zakres stosowania elementów wykonywanych na długich torach w formach o stałym przekroju, a więc takich, których produkcja jest najprostsza (program egzamin ustny).

Zwiększone wykorzystanie form

Zwiększone wykorzystanie form obniża koszty prefabrykatów. Z punktu widzenia jednak organizacji robót na placu budowy konstrukcja dźwigara jest bardzo niekorzystna, ponieważ 50% betonu całości dźwigara wykonywana być musi na budowie. W tym 27% betonu - w drugiej fazie prefabrykacji i 23% - jako beton monolityczny po zmontowaniu przekrycia dachowego. Wielofazowość robót betonowych i konieczność oczekiwania na stwardnienie betonu w każdej fazie jego wykonania opóźnia prace montażowe i w wysokim stopniu uzależnia je od warunków atmosferycznych (opinie o programie).
Typowy dźwigar dwuspadowy kablobetonowy o rozpiętości 15 m przy rozstawieniu co 6 m. Przekrój dźwigara w środkowej części jest dwuteowy, na krótkich odcinkach przy podporach - prostokątny. W dźwigarach stosowane są materiały o następujących cechach: beton dźwigara - marka 400, stal kablowa 0 5 mm - Rr = 16500 kG/cm2, zbrojenie konstrukcyjne - stal X, nadbeton - marka 200.
Podstawowe zbrojenie dźwigara stanowią 4 kable, z których każdy składa się z 12 drutów 0 5 mm. Na odcinkach przy podporach poziom kabli zostaje podwyższony w stosunku do pozostałej części dźwigara o 5 cm dla uzyskania wymaganej powierzchni oparcia dla bloków kotwiących. Szczegóły konstrukcyjne części podporowej (segregator aktów prawnych).

Dźwigary wykonywane są w pozycji pionowej w formach drewnianych obitych blachą.
Współpraca dźwigara z nadbetonem monolitycznym uzyskiwana jest w identyczny sposób jak w dźwigarach strunobetonowych. Uwagi dotyczące zalet i wad stosowania nadbetonu monolitycznego wyszczególnione przy omawianiu dźwigarów strunobetonowych dotyczą również i dźwigarów kablobetonowych.
Porównanie zużycia materiałów w dźwigarach dachowych dwuspadowych o rozpiętości 15 m i rozstawie co 6 m. Porównanie dotyczy dźwigarów następujących typów: żelbetowego teowego typu, typowego strunobetonowego o przekroju stałym z nad- betonu i typowego kablobetonowego (promocja 3 w 1).

Dla uzyskania liczb porównywalnych wskaźniki materiałowe tablicy 4-13 dotyczące dźwigara żelbetowego dwuspadowego o rozpiętości 17,9 m przy rozstawie 6,30 m zostały pomnożone przez współczynnik sprowadzenia.